tocht

Lopen in de bergen, alleen, trekken met mijn bagage op de rug, 's nachts wildkamperen. Losgekoppeld van het menselijk beschaven, me als een spons volzuigen met het oer van de bergen. Het stijgen en afdalen de realiteit van het moment. Met mijn voeten stevig op de grond in contact met het kosmisch geheel. Zo mijn pad zoeken.

Meerdere keren heb ik lange voettochten gemaakt. De ervaringen liggen opgeslagen in mijn wezen. In het dagelijks leven kan ik daar bij als ik er naar reik. Ook duiken ze regelmatig zomaar op als link naar wat op dat moment aan de orde is.

Altijd is op de achtergrond de metafoor van lopen in het berglandschap. De beweging, afwisselend beperkter of wijder wordend zicht, het moeizame klimmen en makkelijker dalen. De wisselwerking met alles om me heen, waar ik deel van ben.

Het heeft me een fundament gegeven en doet me het leven ervaren als onderweg zijn met alle poriën open. Wanneer obstakels onoverkomelijk lijken, ben ik vastbesloten de ene voet voor de andere te zetten. En pas daarna weer de andere voor de ene. Uiteindelijk brengt dat me weer op een punt met wijder uitzicht.

Schrijver: Joke Bot, 30 maart 2010

vleugelstrekkendhotmail.com

bergen metafoor metafoor

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.2 met 4 stemmen 414