Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Riekus W

In de zesde klas van de lagere school wordt er, met de meester als coach, gebouwd aan het voetbalteam voor de jaarlijkse schoolvoetbal-toernooi waaraan twaalf scholen deelnemen. Alle jongens van de zesde klas krijgen de kans hun voetbalkwaliteiten te tonen.

Riekus, een mollig uitgevallen boerenzoon bij mij in de klas, die goed kan leren maar in sport geen hoogvlieger is, heeft een hekel aan lichamelijke inspanning. Riekus en ik zijn opgesteld als verdediger, hij links- en ik rechts back. De meester wijst ons de graszode waarop we moeten staan bij de aftrap. Het is nog vroeg, het gras nat van de dauw en het is koud als je stilstaat in een dunne shirt.

De meester, die bij deze gelegenheid als coach aangesproken wordt, loopt door het veld instructies te geven en dat duurt even. Ik heb koude en pijnlijke voeten door de te krappe voetbalschoenen van mijn neef, m’n moeder zegt dat die dingen nog wel uitlopen. Ze is niet van plan geld uit te geven voor nieuwe voetbalschoenen want ik kan toch niet voetballen en die dingen worden dus maar kort gebruikt. Ik sta te trappelen en loop heen en weer. Ik heb koude voeten leg ik Riekus uit, die mij vragend aankijkt en die het nooit koud heeft en bovendien merk-sportkleding draagt, want de boeren van toen boeren goed en dat willen ze best laten zien.

Gelijk bij de aftrap vanaf de middenstip, komt de bal op Riekus af en rolt langs hem op nog geen meter afstand, voor de voeten van de tegenpartij die de bal in het doel schiet. De keeper die bij deze eenvoudige situatie op zijn verdediging vertrouwt en niet uitloopt, slingert vreselijke verwensingen naar Riekus zijn hoofd, die met een onschuldig onnozel gezicht zijn schouder ophaalt.

De coach komt met driftige stappen op Riekus af, “waarom schop je de bal niet weg Billie”, snauwt hij. Als hij kwaad op hem is noemt hij hem Billie, wat in elk sportuur wel een keer het geval is. “Ik kon er niet bij zucht de back, U ziet toch dat mijn been te kort is”, de meester jammert: “Je stak je been niet eens uit, je ziet het ding toch aankomen het had niet eens snelheid, dan doe je toch een stap opzij, je voetbalt met je lichaam niet alleen met dat ene been”. ”U zei dat ik hier moest gaan staan, U wees met Uw wijsvinger naar deze graszode, wat wordt het coach, hier staan of op en neer rennen”. De meester wijst naar Henkie, ”doe wat Henkie doet Billie dat is ook geen sport-licht maar die beweegt tenminste nog”. Riekus wijst naar mijn voeten, "Dat komt omdat Henkie koude voeten heeft en zijn te krappe schoenen moet inlopen". De coach snauwt, “Billie ga naar de klas en schrijf honderd maal: ik moet met sport beter mijn best doen".

Riekus loopt met een grijns langs mij heen en fluistert: "De coach, onze grote roerganger stinkt er weer in, ik zal aan je denken als jullie als koeien gras happen tot je groen ziet, en ik lekker bij de kachel zit te dromen en dat noemt de coach straf”. Riekus speelt uiteraard niet mee in het toernooi, het ‘talentvolle’ elftal wordt één na laatste en de meester-coach is trots op zijn team.

Uit: Dorp aan het bruine water

Schrijver: Custor
Inzender: Janneke Koster Baas, 29 mei 2010


Geplaatst in de categorie: school

2.7 met 7 stemmen 410



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)