Wachtkamer met lijdende Jezus aan de muur

Het ruikt muf in de wachtkamer van tandarts Piet Lubbers, er heerst een saaiheid die je de botten doet uitsteken, net als die magere Jezus aan het kruis schuin boven de vriendelijke, strakgeklede, mooigevormde tandartsassistentes.
Ze doen tegen iedereen extra aardig, omdat er in de martelkamers gemarteld wordt en wij weer verse martelaars zijn. Er liggen dure tijdschriften op de lange tafel met verhalen over droomhuizen, dure vakanties en vele lekkernijen voor de maag. Het is de bedoeling dat je daarin gaat bladeren om je zenuwen de baas te blijven.
Aan de muur hangt ook een reproduktie van 'Uitgebloeide zonnebloemen' van uitgebloeide Van Gogh, al net zo'n humoristische keuze als die katholieke pijnlijder aan z'n kruis.
Buiten is het moordend heet en in die zenuwentoestand probeer ik een beetje oogcontact te krijgen met een assistente, die telefonisch een afspraak aan het verzetten is. Op de menukaart kijken mag immers...
In deze situatie glijden mijn ogen als vanzelf naar de halfblote borsten in haar sneeuwwitte bloes. Een vrouw vertelde mij ooit dat ze tijdens het boren aan een flinke neukpartij dacht, dat hielp zei ze. Zitten we toch hetzelfde in elkaar, dacht ik.
Nee, ik ga me echt niet aan die zwoele assistente vergrijpen, ik heb een afspraak met de bekkenbeul zelf. Er liggen ook vrolijke Donald Ducks en een Revu met seksvampen, alsof die assistentes al niet voor genoeg verleiding zorgen.
Er liggen zelfs een Asterix en een Suske & Wiske, die ook de kinderen hier kunnen missen als kiespijn. De ijzeren stoelen lijken modern te zijn, maar ze komen uit een oude fabriek, de merkwaardige vaas is een afdankertje van de schoonouders van de tandarts.
De vloerbedekking is nog lelijker van kleur dan bij grootmoeder op zolder en er hangen wat posters tegen tandbederf, want alles hier draait om tanden en tanden vormen hier de bron van inkomsten, als God de tanden was vergeten, dan zaten wij hier nu niet.

Daan Korteweg komt de wachtkamer binnen, nerveus en ingekeerd, dan ziet hij zijn vriend Philip Stempelman zitten. 'Hé, Philip, hoe gaat het ermee?' 'Minder', antwoordt de sombere dikkerd, 'ik moet een rotte verstandskies laten trekken en op het werk gaat het ook kloten!'
'Is Karel Hogeboom nog steeds jullie directeur?', vraagt Daan bezorgd. 'Ja, en ik zit na te denken over een aanslag.'
'Vind je dat verstandig?' 'Nee, daarom juist'.
Philip kijkt angstig naar het oproepapparaat, hij knijpt in zijn handen en hij wrijft vluchtig in zijn zwetende oksels. Door het voorraam ziet Daan een bekende aankomen. 'Stt, stil, Phil, daar komt Ellis, Ellis Winter, je weet wel, dat hoerige wijf van Barend.'
'Dat hoerige wijf van Barend? Zeg, ben jij wel helemaal lekker?'. 'Stil nou, man, ze komt zo binnen.'
De deurklink gaat akelig behoedzaam naar beneden en daar verschijnt een slanke vrouw met kort krullig haar, een geel broekje en een zwart topje, tussen haar tomaatrode lippen prijkt een mentholsigaret, net een opgepoetst kanon op een marineschip. Philip lacht minzaam.
'Dag Ellis', groet Daan met een overdreven fierheid, 'ken je mij niet meer? ik ben een collega van Barend, Daan, Daan Korteweg.'
'Daan zei je? o juist, nu zie ik het, een vakantiehuis in Italië, hé?!'
'Nee, dat was Willem, ik zat naast hem, je morste nog een wijn over mijn broek.'
'Dat is waar ook, verdomd zeg' en ze beweegt haar bovenste been sexy, erotisch geladen op en neer. Ze buigt zelfs in een reflex even naar voren, zodat beide mannen de volle inkijk hebben op die volle, weergaloze inhoud.
'Wil de heer Stempelman bij de tandarts komen?', knarst een mechanische vrouwenstem.
'Daan, ik zie je wel weer eens, de mazzel, vriend!' 'Sterkte met je kies hé en met je verstand hé!'
Met een bittere grimas ligt Philip even later op de tandartsstoel, de verdovingsnaald lijkt door zijn wang te gaan, het verstand maar op nul, hij verlangt naar woeste sex met de jonge assistente, terwijl hij zielig in de ogen van Lubbers kijkt.

In de wachtkamer zitten Daan en Ellis elkaar op te geilen, Ellis wrijft over haar decolleté, haar grote troeven, en ze laat steeds het puntje van haar tong zien. Daan probeert een erectie te vermijden, Ellis mag niets merken, maar zoiets merkt een vrouw als zij instinctief, dat weet hij, dus toont hij het met charme, hij gaat wijdbeens zitten en hij laat haar vooralsnog met de ogen vrijuit torenbeklimmen.
'Heb je zin om eens bij me langs te komen?', vraagt Daan onverschrokken.
'Wil de heer Korteweg bij de tandarts komen?'

Wachtkamer tandarts tandarts assistente

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.2 met 6 stemmen 775