Zonder pardon (2, slot)

'Kom binnen, ik heet Wim en ik woon hier al zes jaar in volle tevredenheid.' In zijn kamer is het een grote chaos; een asbak vol met peuken en verkreukelde papiertjes, overal vieze kleren en aan de wand posters van demonische rockgroepen en binnenklapposters uit de Playboy. 'Ga zitten', zegt Wim, 'wil je wat drinken, cola? biertje?'. 'Nee, dank je, ik wil je alleen wat vragen, heb je ooit met Conny gepraat over vrienden of drugs?' 'Ai, dat zijn nogal wat vragen, man, heb je niets beters te doen? Conny is toch dood, of niet soms?' 'Ja, zij is dood, daarom ben ik hier, ik wil weten waarom.' 'Waarom? man, dat is toch duidelijk, verkeerde heroïne, er zit wel eens klotentroep tussen, weet je, niet dat ik het nog gebruik, hoor, nee, weet je, cocaïne is veel veiliger, een natuurproduct, weet je wel, niet verslavend, hoor.' 'Okay, Wim, maar vond jij Conny iemand voor heroïne?' 'Nu je het zegt, nee, je hebt gelijk, ze was erg sociaal, die Conny, ik heb wel eens pepermuntthee bij haar gedronken, ze had mooie borsten, van die joekels, man, o God, zoiets zeg je niet van een dode hé, sorry hoor, maar goed, o ja, dat is waar, ze heeft me vaak van hasj af willen helpen, pratend hé, ze was zo braaf, maar niet achterlijk, begrijp je wel?' 'Ik begrijp je, luister, heb je de laatste tijd van haar leven nog onbekende personen bij haar gezien? had ze vrienden die langskwamen? 'Ze had weinig vrienden, want ze was werkeloos en pas gescheiden, ze zat veel binnen, we kletsten wel eens wat in de keuken, soms dacht ik dat ze een hoer was, maar daarvoor kwamen er te weinig mensen, toen ik een keer high was, zag ik dat ze zichzelf aan het vingeren was en ze wenkte me, maar ik ben er niet op ingegaan. Soms stoorde mijn televisie, dan gebruikte ze haar dildo, die ik een keer zag liggen onder haar bed. Soms ging ze hardlopen en dan kwam ze bezweet met keiharde, torenhoge, slakkehuisachtige tepels terug, maar ze had zo'n magisch, beschermend veld om zich heen, waardoor ik haar niet durfde aan te raken. Meestal vree ik met haar na een flinke dosis hasj, door dat spul lijkt iedere fantasie werkelijkheid en kwam ik met een reusachtige paardepik tot op de bodem van mijn kunnen, totaal ongeremd klaargekomen, maar wat vertel ik nu toch allemaal, sorry hoor, wat was de vraag ook al weer?' 'Herinner je je een van die mannen, uit die laatste tijd?' 'Een gezette man met een bolhoed, erg vreemd, want die dragen ze toch alleen in Engeland? nou, die vroeg me of Conny er ook was, wacht eens, wel vaker geloof ik, ja, wel tien keer of is dat te vaak? ik...' 'Laat maar, Wim, ik weet genoeg, je hoort nog van me.' Levi rent de kamer uit en Wim blijft verbouwereerd achter, rap grijpt hij naar zijn shag en hasj.

'Ik weet niet of meneer Van Zanten u kan ontvangen, meneer Haviksoog, u heeft geen afspraak en...' 'Die heb ik wel, mevrouwtje Spillebeen, waag het niet die telefoon aan te raken, of ik verkracht je hier ter plekke, moet je die hoerige kleding op bevel dragen of hoe zit dat? rustig aan hé, want ik ben van de politie!' 'Goe-goed, meneer, ru-rustig.' Levi gaat de marmeren trap op naar de ruime directiekamer, net op tijd voor de ontboezeming van directeur Van Zanten, de moordenaar van Conny wordt hem op een presenteerblaadje aangereikt. 'Heer Karsen, ik ontsla u wegens een groot tekort aan inzicht, wegens het schandelijk verdraaien van de realiteit en vooral wegens het feit, dat uw vrouw moest tippelen voor uw verslaving, beestachtig, u zoekt uw heil maar bij een andere krant, al vraag ik...' 'Heette zijn vrouw soms Conny?' 'Wie bent u? Wat moet u hier?', vraagt Van Zanten. 'Ik ben van de politie en ik kom heer Karsen arresteren, met als beschuldiging, de moord op Conny Lievegoed, voorheen mevrouw Karsen.' 'Maar ik heb Conny al bijna een jaar niet meer gezien.' 'Fout, heer Karsen, ik heb een betrouwbare getuige, die het tegendeel kan bewijzen, als u nu maar mee wilt komen?!' 'Ik heb haar niet vermoord, dat is je reinste leugen.' Heer Karsen vlucht naar de deur, maar Levi is slimmer. De directeur kijkt ademloos toe. 'U bent getuige, directeur', zegt Levi, 'heer Karsen, is deze van u?'. 'Ja, geef hier, leugenaar, dat is mijn bolhoed!' De volgende ochtend staat er in de Heerenveense Courant dat de moordenaar van Conny Lievegoed is gepakt, door toeval en door de onwaarschijnlijkheid van een bolhoed, waardoor de moordenaar snel is ontdekt door privé-detective L. Donkerhoed uit Grouw.

Zonder pardon (2 sl Donkerhoed Levi

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 1 stemmen 283