Reisimpressie (3, slot)
We bezochten Safed, hoog in de Golan, in deze streken verspreidde het Joodse mysticisme, de Kabbala, zich (tweede eeuw na Christus). Tegenwoordig is Madonna in de Kabbala, ik zie haar nog steeds enkele meters voor me die heftige vingerscêne doen tijdens haar Blond Ambition-tour.
De synagoge in Capernaüm staat voor een groot gedeelte nog overeind, via een doorkijkje zie ik hoe dicht het dorpje bij het meer ligt; zij die zaten te bidden of te timmeren, konden zo de vissers in hun bootjes zien werken, een uitstekende locatie om te wonen.
Boven op het dak van ons Meerbootje trippelden mussen heen en weer, zou Jezus in zijn tijd die beestjes ook gezien hebben? De bootsman hing de Nederlandse vlag naast de Joodse vlag. Het is prachtig om het stadje Tiberias vanaf het meer te zien liggen, zo omhoog rijzend tegen de bergen aan.
Een volgende historische, nog volop archeologische plaats in ontwikkeling was Beit She'an. Een groot badhuis met enorme pilaren en een theater met 6000 zitplaatsen en ronde tunnels om er te komen. De Palladiusstraat na de aardbeving (749 na Chr.), alle pilaren liggen nog schots en scheef door elkaar. Naast de eerder genoemde la Mona Lisa staat Dionysius, die de wijnkelk heft, toch een feit, wat ik niet onvermeld kan laten.
Er is daar trouwens ook een mozaïek met de dieren in en rondom de Jordaan erop. In de kruisriddersburcht te Akko is een imposante refter (eetzaal) voor de ridders en er is een lange vluchttunnel in de rotsen uitgehouwen. De Jordaan had ik me breder voorgesteld, maar misschien is hij wel gekrompen in de loop der tijd. De Negev-woestijn was inderdaad een woestijn met merkwaardig rode stenen. Toen ik op een schoolbus afliep, kwam er een man op mij af, die zijn geweer op mij richtte, dat liep goed af, toen die zag hoe sukkelig ik uit mijn doppen keek.
Zo zat ik ook graag op gevaarlijke rotspunten, alleen extreme belevenissen gaven me het gevoel echt te leven. 'Want elke boom wordt aan zijn eigen vrucht gekend. Want van dorens leest men geen vijgen, en van een braamstruik oogst men geen druif.' (Lucas 6: 44) Weer lees je hoe Jezus en de zijnen hun wijsheden gewoon uit de omliggende natuur plukten, het wat grappig hutselden en er een onzichtbaar, diepzinnig toverpoeder over strooiden. Dat laatste gebeurde vooral door de kerkdienaars, die het op een hoger niveau tilden en er van alles en nog wat aan ontleenden. Men bedacht die teksten natuurlijk niet voor de lol, men wilde er een bepaalde kant mee op, men wilde er een geestelijke revolutie mee ontketenen, de perceptie van de mensen veranderen, meer onderlinge liefde opwekken, aanwakkeren, vergroten, tot de Goddelijke Liefdesbron terugkeren, inkeren, opnieuw verkeren. Jezus had zijn opleiding bij de sekte der Essenen genoten, had zijn vredelievendheid, nederigheid en heelmeesterschap dan ook daar geleerd en hij was in Egypte ingewijd bij zeer speciale priesters met zeer geheime rituelen, waaronder de manier om enkele dagen schijndood te kunnen zijn, wat in India ook gebeurde via een zeer geconcentreerde hasjdrank, waar hij mee bekend was, evenals met zijn tweelingziel Boeddha. Jezus was wel degelijk een zeer gedegen onderrichte witte magiër, de waarheid is niet zo simpel en zoetjes als het kerkbeeld de gelovigen wil wijsmaken, puur uit eigenbelang en winstbejag, van hou het volk dom en de collecte rijk.
Dat je geen kerk nodig hebt om het Mysterie van Christus te ontdekken en te inhaleren, dat wilde Jezus zeker, want hij werd niet voor niets woedend op die handelaren in de gebedshuizen. Daarom ook heb ik een gruwelijke afkeer van iedere organisatie, want voor je het weet sluipt de hebzucht en de oppervlakkigheid naar binnen.
Ik zag talloze sinasappelbomen, die groeien hier dus aan de bomen, net als bij ons de appels en de peren. Ik ben nooit in Spanje geweest. Vanaf Akko kun je Haifa zien liggen met enkele hoge flats. Maar ik zat inmiddels in het zuiden van Israël in een luxe hotelkamer ergens midden in de woestijn. In de bar dronken we onze luxe drankjes om de vele overweldigende indrukken wat weg te spoelen, wat verwerkbaarder te maken.
In Jeruzalem had ik de zaal gezien, waar het laatste avondmaal geweest zou zijn, nou, het had gekund, er zaten wat duiven voor een raam, duiven, heilige geesten, wie weet. Het graf van Jezus gezien, de eerste plek was midden in een kerk, die gedeeld werd door diverse geloofsrichtingen, je kon er maar moeilijk inkomen, een soort schemerig kapelletje met enkele oosters-orthodoxen met van die lange, enge, zwarte baarden en halfpsychotische, priemende ogen. Griezels van een voor-christelijke, duistere sekte, om niet te zeggen satanisten of zwarte tovenaars. De tweede plek lag in een bijna Engelse tuin, zo gestileerd met aangeharkte paadjes en onkruidvrij, keurige groepjes toeristen met blabla-gidsen en ja, ergens achteraan een gat in de rotswand en een soort ligplek in steen uitgehouwen, waar Jezus dan zou hebben gelegen. Kan zo zijn geweest, dat het zich daar ergens allemaal had afgespeeld, dat was wel een waarheid als een koe, hemelsbreed zijn die gemarkeerde afstanden niet zo bijster groot, dus van heilige grond kun je daar wel spreken, Doen de moslims overigens ook, want ik heb ook gezien waar Mohammed naar de bovenstreken zou zijn opgestegen. En even verder staan de Joden serieus maf te doen met hun rituelen. Als je daar als atheïst rondloopt, dan moet je wel haast denken dat die mensen of van lotje getikt zijn of zware drugs gebruiken of zoals kinderen nog in sprookjes geloven en dat is wel de minst erge gedachte aangaande dit vreemde menselijke gegeven. Ik weet niet meer waar, maar het was een heerlijk verkoelend binnenmeertje, omringd door rotsen, planten en bloemen, mijn Jericho-affaire lag net achter me en ik lag wat te kletsen met opa in het gras, het was die omhulling en dat helderblauwe water en die blije zwemmers.
Geplaatst in de categorie: reizen
Reisimpressie
85
Geef je reactie op deze inzending: