Stoeipoes
(voor Anaïs Nin)
Als beroemde minnares van Henry Miller maakte je al heel wat klaar, hij was ook bepaald niet vies van ruige sex en hij schreef er net zo openhartig en subtiel over als jij. Als ik naar je timide, depressieve, poppige uiterlijk kijk, dan zou ik zoveel erotische lust niet verwachten, maar ja, het tegendeel is meestal waar bij de menselijke uitstralingen. Dat jij een slachtoffer van incest door je vader bent geweest, heeft je niet doen weerhouden van de vrije liefde en terecht, juist daarom had je er dubbel en dwars recht op in je latere leven. Misschien wel uit boosheid, maar wat donderde dat. Je ware ik was ernstig getorpedeerd, des te kunstiger dat je al wroetend in je innerlijke diepten je ware zelf hebt opgedoken en tentoon gespreid. Je ging tot revolutionaire uitersten wat betreft je ervaringen en je woordspelingen. Natuurlijk kon je traumatische verleden niet verbloemen dat je een zwaar gekwetste vrouw was, je maakte je altijd helemaal op met lippenstift, oogschaduw, rouge en valse wimpers. Wat je er ook aan deed om je schrijnende verdriet te maskeren, het bleef zichtbaar doorschemeren als een blauwdruk in het duurdere briefpapier. Ik zie op foto's van jou hoe diep gewond je was, hoe diepgaand lief je was, ik zou je eeuwig willen omarmen en beschermen als een mysterieuze ridder in vol ornaat. Er zijn nu eenmaal vrouwen, die mijn hart zodanig raken, dat ik hen met al mijn krachten wens te verdedigen waar nodig. Te meer wanneer zij ook nog eens flink behept zijn met artistieke gaven, zoals in jouw geval specifiek in de woordkunst. Let wel, ik gebruik de titel 'Stoeipoes' niet denigrerend, zoals meestal het geval is, maar in mijn geval is het een eretitel, een geuzennaam, een gezond en vrij omgaan met de fysieke krachten, waarbij de erotische kracht de grootste kracht op aarde is. Wie dat ontkent, kent de mens niet. Natuurlijk bestaan er hogere krachten dan de libido-stuwingen, maar die psychische, zielsmatige krachten kunnen worden vermengd met de meest aardse krachten, wat bij jou weergaloos gebeurd is. Naar jouw eigen zeggen heb je je lichaam vele malen aan diverse mannen aangeboden, je schattige borsten uit je jurk gehaald als twee eetrijpe mango's, je benen in volle wijdte uiteen gedaan om je prachtige, glinsterende vagina aan te bieden. Ik ben nog steeds tot op mijn broze botten jaloers op al die hitsige kerels die bij jou naar binnen mochten, die jouw 'heilige der heiligen' mochten betreden met hun absoluut niet verwonderlijke erecties. Wij kunnen nog steeds geestelijk de liefde bedrijven, wat nog veel intenser is, wat wij vaak genoeg ook doen, maar ik had die ervaring ook graag eens in het vlees met jou beleefd. Misschien in één van onze volgende levens, als die nog nodig zijn, wat ik sterk betwijfel. Dat jij de stijve piemel van Henry Miller binnenin je hebt gehad, vind ik op zijn zachtst gezegd toch een beetje gênant, niet dat de seksmachine mister Miller een asociale bullebak was, maar toch, helemaal zuivere koffie was die schuinsmarcheerder toch niet, een robotachtige porno-acteur. Je was vooral een rebel en voor alle rebellen heb ik een groot zwak, want rebellie is noodzaak in een aangepaste wereld vol regels en taboes, onderdrukking en slaafsheid. Waar de vrijheid op een of andere manier wordt aangetast, zijn rebellen de helden, die strijden om de totale vrijheid weer in ere te herstellen. Jeetje, wat zou ik graag één nacht met jou verstrengeld in een bed willen slapen, omdat we zozeer op elkander lijken, omdat onze zielsverwantschap overduidelijk is, welnu, dat gaat dus niet, laat onze zielen dan ten minste één nacht elkander volledig omstrengelen, liefdevol beminnen, als twee gedreven stoeipoezen. Ook zonder dit verlangen blijf jij één van mijn geliefdste stoeipoezen.
Miauw!
Geplaatst in de categorie: idool
Stoeipoes
614
Geef je reactie op deze inzending: