Julia en Romeo in Leiden
De aangeslagen politieman, die hen 's ochtends gevonden heeft, wordt nu verpleegd op een psychiatrische afdeling. Hij belandde in een acute psychose en een chronische depressie. Hij herkent niemand meer, zelfs zijn vrouw niet, die hem overigens ook niet meer herkent. Zijn behandelend psychiater sust dat het wel weer goed komt.
Ze zijn gevonden aan de rand van een zwemvijver in het park. Ze lagen op elkaar en hun bloed was verenigd, evenals hun zielen. Naast hen lagen twee lege flessen Johnny Walker black label. In de hand van de jongeman zat een stiletto, de oorzaak van hun dood. De jongedame had een briefje in haar handtas met een merkwaardige tekst: 'Je geliefde Peter leeft niet meer, je kunt hem vinden in zijn vaste zwemvijver!'.
Na onderzoek bleek al gauw dat het om Peter Schap ging en Esther Kameraad. Ze studeerden beiden op de universiteit, Esther studeerde Taal en Letterkunde en Peter studeerde Rechten en Geschiedenis, een echte bolleboos. Esther is als een speer naar de zwemvijver gefietst, zag Peter drijven en trok hem naar de waterkant. Ze huilde aan één stuk door en haar kreten weergalmden op die eenzame plek. Ze dronk een fles whisky leeg en ze stak zichzelf toen met een stiletto in haar hart. Peter begon opeens te bewegen, kotste sloten water uit en zag toen zijn gestorven Esther naast zich liggen. Hij schreeuwde eveneens als een dodelijk gewonde leeuw. Ook hij leegde een fles whisky en doorboorde zijn hart met hetzelfde stiletto.
Terwijl de dag zo nietsvermoedend en mooi was begonnen. Esther had vrolijk haar lange, bruine haren gekamd, enkele uitgevallen haren in de wc gegooid. Ze smeerde haar gezicht met een zoetgeurende zalf in. Ze woonde vlak bij Peter aan de Pieterkerkgracht en dus ging ze hem gauw begroeten. Peter hoorde haar fietsbel en snelde naar buiten. Ze tongzoenden eindeloos door en binnen dronken ze gemberthee, terwijl er overal biologische waxinelichtjes brandden. Peter streelde de gespierde, harige onderbenen van Esther. Dat was het prachtige gevolg van jarenlange balletoefeningen. Ook hield hij van de zweetgeur in haar behaarde oksels en hij streelde zo graag de kabouterbadkuip in haar onderrug. Ze knepen elkaar bijna fijn en Peter vond het heerlijk als Esther aan zijn mannenborsten zoog en beet. 'Toe maar!', zei hij dan, 'neem maar wat je tekortgekomen bent bij je moeder!'. Dan gromde Esther als een wild dier. Ze glimlachte heel intens liefdevol en verlegen en al haar bewegingen waren sensueel. Het geluk en de liefde in haar groene ogen dansten in zijn verliefde ziel, als uitzinnige elfen. Ze waren allebei tot een ongekend hoogtepunt gekomen die ochtend, hoger geluk was onmogelijk.
Esther rookte daarna nog wat Indiaanse tabak en na de koffie vertrokken ze allebei naar hun eigen collegezalen. Tot later die middag een sinistere man Esther een briefje in de hand drukte...
Esther en Peter zijn slachtoffer geworden van een jarenlange familievete over een godsdiensttwist en geschonden eergevoel. De gemeente Leiden overlegt nu met enkele beeldend kunstenaars om een passend standbeeld voor hen op te richten, zodat hun tragische, heftige liefde niet vergeten wordt. Het beeld komt op de plek des onheils te staan en het zal onthuld worden door prinses Maxima.
Geplaatst in de categorie: liefde
Julia en Romeo in Le
170
Geef je reactie op deze inzending: