Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

een hondse koninginnedag

Voor een HIO (hulp-hond-in-opleiding) is koninginnedag een uitstekende gelegenheid om te trainen, gezien de kermis en de vrijmarkt. Dus ik besluit om mij bij hoge uitzondering in de oranje menigte te gaan begeven. Ugo is voorafgaande aan het uitje én waarschijnlijk met bange voorgevoelens érg lastig. Steelt van alles wat hij niet gebruiken kan van het aanrecht, jat mijn slippers zodat ik met blote voeten de tuin inkan om ze te halen en uiteindelijk pikt hij de keukenrol van tafel en fileert deze in rap tempo in de tuin. Zodat ik straks met de grashark aan de slag kan. Ik parkeer hem dus tijdelijk in zijn bench alwaar Zijne Schijnheiligheid verongelijkt gaat liggen kijken. Na mijn douche, aankleed en optut-gebeuren bedenk ik dat hij wel iets koninginnegezinds aan mag en ik vis een oud oranje T-shirt uit mijn kledingkast. Met de schaar kort ik hem in tot de gewenste maat en trek de hond zijn kledingstuk aan, zijn wanhopige blik negerend. Zo, zijn hulphondenjas aan én riem om. Ik vind de schande nog niet compleet en zoek aan de kapstok naar zijn pet. Want díe heeft hij. Een échte hondenpet van NO FEAR, met vlammen en al eerder door hem gestolen bij De Wit, kampeerzaken in Schijndel. En nu moet 'ie op óók. Ik doe de pet op zijn tegenstribbelend hoofd, hij ziet er níet koninklijk uit en ik voel iets van medelijden opkomen. Maar nee, heeft hij per slot van rekening óók niet met mij. Ik neem de clicker en zijn beloningsbrokjes, poepzakjes en water mee en ga op pad. Direct bij de eerste rotonde vliegt er een jeugdige fietser bijna uit de bocht, zijn ogen op steeltjes bij het zien van de Hond en zijn broertjes in de achtervolging dubbelliggend over het stuur van het lachen. Ik draag een héle grote zonnebril en kan arrogant voor me uit blijven kijken. Met Ugo wandel ik dwars door het dorp, nagestaard door vele mensen, sommigen hoofdschuddend en anderen vertederd. De kermis is voor Ugo een openbaring. De snerpende kermisgeluiden, allemaal grote door de lucht vliegende objecten, kleur en flikkerlicht gillende mensen, het vreetwerk op straat, de drukte. Ik zoek een bankje op bij de kinderdraaimolen en ga er zitten. Vanaf deze plek hebben we een riant uitzicht over het grootste deel van de kermis en Ugo mag "down". Steeds aai ik hem over de neus en oren en voer hem af en toe wat lekkers totdat hij rustig blijft liggen en niet meer overeind vliegt bij een toeter of hoornsignaal. Brave Hond. We nemen een koffie/waterpauze bij een rustig tentje en gaan daarna door naar de vrijmarkt. Zijn voorkeur voor het stelen van schoenen/slippers/pantoffels/panty's kennende zoek ik vooral die kramen op waar ze in grote getalen liggen uitgespreid zodat ik hem er langs kan leiden en verbieden ze te pakken. Het gaat wonderbaarlijk goed en ik beloon hem rijkelijk met de stukjes meegebrachte worst/kaas. We staan een momentje stil bij een klein beschildert knulletje dat zijn viool op de repeteerstand heeft staan en urenlang het Wilhelmus krijst, zijn trotse ouders schuin achter hem en elke munt die in zijn vioolkoffertje gegooid wordt er even zo snel uitgraaiend. Ah, je zal er maar naast staan. Na 2 uur weet ik dat de Nare Harigheid moe wordt en ik ga weer op huis aan. Ugo is zijn vermoeidheid kennelijk alweer vergeten want hij wandelt nadrukkelijk netjes naast me en zelfs het mini-podiumpje waarop een kinder-hardrock band het meest krijsende geluid uit hun instrumenten weet te lokken, kan hem niet imponeren. Mijn verbaasde en enigzins trotse houding begint om te slaan in argwanend. Ik begin zijn streken te herkennen en als hij weigert om mij aan te kijken dan weet ik genoeg. Ik commandeer hem zijn bek te openen maar Ugo heeft een eigenschap die ik soms zéér bewonder maar nu even niet. Hij kijkt dwars door me heen in de verte. Er zit niks anders op dan zijn bek open te wrikken. Tussen zijn tanden zie ik wat glinsteren....het eurostuk wat ik in de vioolkoffer gooide daar was hij nét iets sneller bij dan de trotse pappa....zucht.

Schrijver: wilma montanje, 1 mei 2011


Geplaatst in de categorie: humor

4.4 met 5 stemmen 233



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
kees niesse
Datum:
6 mei 2011
Email:
c.h.niessekpnplanet.nl
Leuk verhaal over Ugo, die aangekleed Koninginnedag gaat vieren op de kermis en verbieden op de vrijmarkt schoenen, slippers enz. te stelen. Goede opvoeding dus. Toch nog een eurostuk weten te bemachtigen. Heel leuk verhaal.
Graag gelezen.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)