Onderzoek
'Wil jij effen de kamer en het halletje stofzuigen ouwe, dan ga ik koffie zetten. Lust je er een gevulde koek bij?''
''Graag, je kunt me niet blijer maken.''
Zij wist dat wel.
Hij was nog steeds met zijn gedachten bij die rare huisarts, Brouwer genaamd, die hem een psychiatrisch onderzoek wilde laten ondergaan. Ik mankeer toch niks, dacht hij. Die dokter moet zelf onderzocht worden. Welke arts geeft je nou het advies flink te borrelen en te roken, dat is toch ongezond en dan ook nog naar de hoeren te gaan, omdat je vrouw het laat afweten of seksgebied.
Ze kwam met de koffie en de koeken de kamer in en zei:
''Hé luiwammes, je zou stofzuigen.''
''Ik doe het straks wel darling, rustig nou maar, alles komt goed.''
De telefoon rinkelde.
''Ik neem hem wel op'', zei hij.
Hij nam de hoorn van het toestel en noemde zijn naam.
''Ja mijnheer Jansen, hier met Brouwer. Zeg naar aanleiding van ons gesprek en medisch onderzoek heb ik een brief klaarliggen bij de balie.
Vanmiddag om drie uur wordt u verwacht bij professor Mallesnol voor een psychisch onderzoek. Misschien valt het wel mee met u, maar voor alle zekerheid hé. Toen u mij vertelde, dat een stem in je hoofd zegt, dat je een closetrol op het toilet helemaal moet uitrollen en dat je plotseling in het openbaar gras gaat eten ging bij mij een lichtje branden. Ook het feit, dat je altijd op reis in de bus of trein een schoenendoos meeneemt met twintig witte muizen lijkt mij wel erg vreemd gedrag. Ik reken op uw medewerking Jansen en ik ben erg benieuwd of u wel tof bent. Groetjes en de groeten aan uw vrouw, Doei.''
''Wie was dat, ouwe?''
''Ik snap er niks van, hij denkt dat ik mesjokke ben.''
''Zeg op man, wie denkt dat?''
''Dokter Brouwer, ik was toch gisteren bij hem, die vent is zelf een idioot. Omdat ik af en toe voor de lol een closetrol helemaal uit laat rollen en op straat gras gaat eten en muizen meeneem op reis, denkt hij dat ik gek ben.''
''Sorry ouwe, ik vind dat ook niet normaal. Hoe vaak hebben we niet de politie op ons dak gehad als jij weer eens al die witte muizen in de bus losliet.''
''Dat deed ik op jouw aanraden, want jij had weer eens bonje met iemand.''
Zij moest hardop lachen.
''Zal ik naar die arts toe gaan, darling?''
''Tuurlijk man, laat je maar eens grondig onderzoeken, jouw vader was ook kierewiet, want die ging op zijn oude dag nog viool spelen hoog op het dak van zijn huis. De brandweer moest hem er afhalen. Ik mocht die ouwe gek wel met zijn rare streken.''
''Oké, ik ga die brief straks halen en ga meteen door naar die professor, hoe heet ze ook al weer?''
''Mallesnol, ouwe.''
''Aan die naam te horen moet die vrouw ook niet tof zijn, darling.''
Precies om drie uur zat hij in de wachtkamer van psychiater Mallesnol.
Toen hij het vertrek van de arts binnen kwam schrok hij zich een ongeluk. Er zat een lange magere vrouw achter haar bureau, gekleed in een lange witte doktersjas en ze keek heel streng met die koude blauwe ogen. Tot zijn ontsteltenis haalde ze haar kunstgebit uit haar mond en legde die op het bureau.
''Gaat u maar zitten mijnheer, Jansen. Sorry van mijn gebit, maar ik verrek van de pijn, kunt u mij nog verstaan?''
Hij begon te stotteren en zei:
''Heel goed, mevrouw.''
''Bent u in orde, mijnheer Jansen? Ik ben psychiater en moet u onderzoeken. Ik zie aan uw ogen, dat u erg gespannen bent. Is uw huwelijk wel goed? Ik heb de brief van uw huisarts gelezen, maar dat is allemaal niet zo best met u, hé. U moet begrijpen, dat al mijn vragen betrekking hebben op het onderzoek.
Kom eens op mijn schoot zitten, Jansen?''
''Nou, nou zeg, moet dat dokter?''
''Ja, ik wil graag, dat u op mijn schoot komt zitten, dan kan ik u beter bekijken.''
Schoorvoetend voldeed hij aan haar verzoek.
Het zweet brak hem uit, want de dokter omhelsde hem en zei:
''Zingt u eens een kerstliedje voor mij.''
Hij dacht in een gekkenhuis terecht te zijn gekomen, en zei:
''Ik kan niet zo goed zingen, mevrouw.''
''Probeer het toch maar, Jansen.''
Hij dacht eerst te vluchten, maar voldeed toch aan haar verzoek en zong heel zachtjes, ''O Dennenboom''.
Toen hij klaar was, zei ze:
''Nou, nou, daar word ik bepaald niet vrolijk van, wat zingt u beroerd.''
Hij lachte schuchter en wist zich geen raad. Zoiets had hij nog nooit meegemaakt bij een dokter.
''Ga jij eens van mijn schoot af Jansen en ga op de grond zitten.''
Hij deed het maar, want misschien hoort dat bij het onderzoek.
Toen kreeg hij de schrik van zijn leven, want de dokter opende haar witte jas en deed haar rok omhoog, en zei:
''Maakt u de dokter maar eens vrolijk'', en hij werd gelijk door haar met zijn hoofd onder haar rok geduwd.
''Wat zie je, Jansen?''
''Ik zie niks, het is hier hartstikke donker en ik krijg het benauwd.''
''Ruikt het lekker, Jansen?, en ga je gang maar, hoort allemaal bij het onderzoek.''
Eindelijk had hij door wat haar bedoeling was en hij werd vreselijk kwaad. Hij kwam onder haar rok vandaan en verliet snel haar vertrek en rende vervolgens het gebouw uit, achterna gezeten door Mallesnol, die riep:
''Kom terug Jansen, u begrijpt het niet en bij welke zorgverzekering bent u verzekerd. Ik werk niet voor Jan met de korte achternaam.''
Wie is er nou gek, dacht hij.
kpnplanet.nl
Biografie van deze schrijverGeplaatst in de categorie: psychologie
witte muizen
228
Geef je reactie op deze inzending: