Chantal
Toen ik een jaar of veertig was woonde ik alleen in een klein huisje, even buiten het dorp. Een vrouw was nog niet op mijn pad gekomen. Burgemeester Krikke van het dorp, had namelijk de gekke gewoonte bij nieuwe maan een feest te organiseren voor de ingezetenen en had mij gevraagd zijn vrouw en secretaresse te assisteren bij het schenken van drankjes en uitdelen van versnaperingen. De gezinnen met hun kinderen werden dan uitgenodigd om op het plein voor het stadhuis te komen. De kinderen kregen dan limonade, koek en snoepjes. Ook werd er al bier geschonken en daar was ik mee belast. Al vroeg in de avond gingen de moeders met kinderen naar huis, want de kinderen moesten op tijd naar bed.
Toen die vertrokken begon het feest voor de blijvers. Krikke kende mij goed, omdat ik op het stadhuis gewerkt heb als bode en vond mij een toffe jongen. Ook hij dronk gulzig mee. Zijn vrouw Mathilde en zijn twintig jarige secretaresse Chantal zorgden voor de hapjes, meestal kroketten en kippenpootjes met sambal. Vaak moest ik in de keuken zijn om de lekkernijen op schalen te leggen en uit te delen.
Hoe meer de avond vorderde hoe meer er gedronken werd, maar mannen met verantwoordelijkheid waren al naar huis gegaan, omdat ze vroeg naar hun werk moesten, maar de klaplopers bleven hangen en sloegen Krikke op zijn schouders, dat hij een toffe burgemeester was. Krikke was eigenlijk geen goede burgemeester, want hij bleek een alcoholist te zijn. Vreselijk was het te zien hoe hij die avond dronken op de grond lag en kerstliederen begon te zingen, hoewel het pas juli was. Tegen middernacht was hij zo beneveld, dat een paar wethouders hem in de hal van het stadhuis op een bank hebben gelegd met een emmer naast hem, want het was verschrikkelijk te horen hoe hij aan het kotsen was.
Toen de dronken meute, ver na middernacht, eindelijk vertrokken was kwam Mathilde naar me toe met een smachtende blik in haar ogen, en zei:
''Kees heb je zin, mijn vent is toch van de wereld.''
Ik was vrijgezel en had helemaal geen ervaring met vrouwen, dus schrok ik mij een ongeluk en rende weg. Ik hoorde haar nog schelden, dat ik een boerenlul was. Opeens merkte ik, dat iemand mij achterna rende en toen ik omkeek zag ik Chantal.
Ze riep:
''Kees, wacht effen, wil je met mij meegaan, dan maak ik een lekker bakkie koffie voor je klaar en wil ik je mijn schilderij laten zien, die ik pas gemaakt heb. Ik wist dat ze zwaar gelovig was, dus had ik niks te vrezen op seksueel gebied. Ik dus met haar mee en nam plaats op de bank in haar gezellig ingerichte huiskamer. Ze schoof de overgordijnen dicht en stak een paar kaarsen aan, heel romantisch. Even later kwam ze met twee kopjes koffie binnen en ging dicht naast me zitten. In het schaarse licht van de kaarsen zag ik een mooie slanke vrouw met grote borsten. Ineens begon ze te zuchten, en zei:
''Och, wat heb ik het warm, en ze trok haar jurk uit. Daar zat ze dan, alleen in een zwarte string naast me. Mijn hart klopte in mijn keel, ze zal toch geen stoute dingen van me willen, zoals de vrouw van de burgemeester. Ik kreeg het er benauwd van, maar het viel mee, want ze vroeg of ze een stukje uit het Nieuwe Testament mocht voorlezen. Nou, dat kan nooit geen kwaad, dacht ik en zei:
''Ga je gang, meid, ik luister.''
Ze pakte haar bijbel en legde haar linkerarm om mijn nek en vertelde een verhaal over Jezus. Met zenuwen in mijn lijf hoorde ik het aan, maar ik ben een ongelovige, dus deed het mij niet veel. Ik wilde liever haar nieuwe schilderij zien.
Eindelijk was het zover en mocht ik mee naar haar atelier. Prachtig hoe ze een schilderij van Manet had na geschilderd. Ik herkende het meteen, de vruchten, druiven, perziken en amandelen tussen het grijswit van het tafelkleed en met de donkerbruine achtergrond. Ze stond vrijwel naakt naast me, en zei:
''Hoe vind je het, Kees?'', en tegelijk kneep ze in mijn bil. Ik schrok mij kapot, zou ze nou toch op iets uit willen zijn, dacht ik.
Ik nam een besluit en zei:
''Çhantal,ik heb bewondering voor je, je hebt het prachtig geschilderd, maar het is al tegen drie uur en ik wil maffen, want ik ben doodmoe en ga naar huis. Bedankt voor de koffie en gaf haar een hand. Ze liep mee naar de deur en toen ik buiten stond, riep ze hetzelfde als Mathilde.
kpnplanet.nl
Biografie van deze schrijverGeplaatst in de categorie: feest
nieuwe maan
151
Geef je reactie op deze inzending: