Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

De reis van zijn leven

Eindelijk weer vrij, dacht Arie. Hij was nu vijfendertig en had een jaar vast gezeten wegens door hem gepleegde inbraken. Voor hij in de gevangenis belandde, had hij een Chinese vrouw in een restaurant ontmoet en met haar genoeglijke uurtjes beleefd. Zij werkte daar in de keuken. Haar loempia's waren altijd overheerlijk. Chien heette ze en ze was knap en ongeveer dertig jaar. Ze had wel een eigenaardige gewoonte, want als hij in de keuken van het restaurant kwam en haar een klap op de kont gaf, dan gaf ze hem een loempia gratis. Dat maak je zelden mee, dacht hij. Toen hij op een dag besloot in het restaurant te gaan eten hoorde hij van een kok, dat Chien vertrokken was naar Kanton, een provincie van China. Gelukkig kreeg hij haar adres en telefoonnummer.

Hij besloot meteen haar te bellen. Ze was heel opgewonden en huilde van blijdschap, toen ze de stem van Arie hoorde.
''Ik kom naar je toe, lieve schat. Wanneer ik kom hoor je nog van me, dag lieveling.''
''Doen hoor'', zei ze nog.
Hij kreeg bericht, dat het vliegtuig naar Kanton overmorgen zou vertrekken.

Hij kon snel door de controle en liep naar het vliegtuig. Het was een oud toestel en zag er roestig uit. Hij zag nog net dat twee stewardessen de bejaarde piloot in het vliegtuig hesen. Na een massage van de vrouwtjes knapte hij zienderogen op en was hij in staat de motoren te starten. Arie rende naar het toestel. Toen de piloot zijn bril had opgezet, zag hij Arie aan komen rennen, want hij herkende hem van vroeger toen ze samen in in de petoet zaten.
'' Kom, stap snel in'', riep hij vanuit de cockpit..

Onderweg kwam het toestel in een zware onweersbui terecht en begon hevig te schokken door luchtwervelingen. Alle passagiers moesten zich vastbinden en dat was maar goed ook, want de piloot, die onwel was geworden, kon het toestel niet in bedwang houden. Op een gegeven moment vlogen ze ondersteboven. Nadat een stewardess de piloot zuurstof had toegediend kreeg hij het toestel weer onder controle. Eindelijk verliep de vlucht nu vlekkeloos en landde ze op het vliegveld bij Guangzhou, de hoofdstad van Kanton.

In de ontvangsthal werd Arie al opgewacht door Chien. Toen ze hem zag rende ze naar hem toe en omhelsde hem. Wat was ze blij en hij voelde zich gelukkig bij haar. Toen hij haar vasthield in een innige houding zag hij in een flits een portefeuille half uit de achterzak van een man steken. Net toen hij die wilde pakken liep de man weg, dat was even pech.
''Dag schat van me, eindelijk ben je er, kom maar gauw mee.''
Chien had aan de rand van de stad een prachtig huis.

''Kijk Arie, hier slaap je op een baksteenverhoging en zoals je weet zitten wij in China op de grond. Stoelen worden hier weinig gebruikt. Op de grond zitten is gezonder en je blijft soepel in je gewrichten, want je wordt gedwongen je steeds te buigen.''
Ze dronken thee en aten heerlijke koekjes van Jamin, die hij had meegenomen.

''Schat, lust jij Ning Meng?''
''Wat is dat?''
''Dat is een citroenkip, namelijk kipfilet, geraspte schil van een citroen, ei, peper, sherry, chilipoeder en nog veel meer met witte rijst, het is heel lekker.''
De kip smaakte hem prima. Daarna gingen ze een boottocht maken in een sjoelbakken boot, waarin je ook een dutje kon doen. Er lagen nog meer Chinezen zwaar te snurken. Arie werd woest op een Chinees toen die een rochel van slijm en tabak omhoog spoot en precies op zijn voorhoofd terecht kwam.
''Zeg lieverd, weet je dat de Chinezen alles eten wat vier poten heeft, behalve dan tafels en stoelen. Ze eten jonge hondjes, bereklauwen, kikkers, zeldzame vissen, slangen en apen.''
Hij trok een vies gezicht. Na een vermoeiende dag kwamen ze weer thuis.

Hij vond Chien erg aantrekkelijk. Ze was vol slank en had grote borsten. Ze namen nog een drankje en hij vertelde zijn belevenissen. Zij vond het heerlijk die verhalen te horen, vooral die inbraken die hij had gepleegd.
Een nichtje van Chien was ook gekomen. Zij stelde zich voor als Sanne. Zij bereidde een heerlijk maal van een vetgemeste puppy van negen maanden oud. Het vlees werd aan stokjes geprikt en op een grote schaal gelegd. Arie vond het heerlijk en dronk er thee bij. Hij wist niet dat hij hondenvlees had gegeten, maar toen Chien hem dat vertelde kreeg hij zware rillingen en moest kotsen.

''Hoe kunnen jullie dat nou eten. In de gevangenis ben ik lid geworden van de dierenpartij.Zelfs vlooien mocht je daar niet om zeep helpen.
''Ik kan mij voorstellen, dat je misselijk werd, maar bij ons is het gewoon voedsel, jullie eten rauwe vis en dat doen wij weer niet. Ze eten hier allemaal hond met witte rijst.
Arie voelde zich weer beter toen hij van Sanne een schaaltje ijs kreeg met slagroom.

Geleidelijk werd het donker.
''Ik moet je nog wat vertellen, wij zijn hier gewend te slapen met een onderbroek aan, waarin van achteren een groot gat zit.''
''Waarom is dat dan'', vroeg hij.
''Door het eten van het hondenvlees moet bijna iedereen elke nacht wel twee of drie keer poepen. Vaak heb je geen tijd je onderbroek uit te trekken en dan is zo'n gat in je broek een uitkomst. Ik heb hier visite gehad uit Nova Zembla die zo'n broek niet aan wilde trekken, het was vreselijk, ze hebben de hele boel onder gescheten en een lucht, niet om uit te houden''.

Het was goed dat hij die nacht zo'n broek had aangetrokken, want voor klokslag drie uur was hij al vier keer naar het toilet geweest. Tijd om zijn broek naar beneden te trekken was er echt niet. Toen hij in de ochtend wakker werd en het al licht was zag hij Chien spiernaakt naast hem liggen.
Ze hadden nog een genoeglijk uurtje.

Schrijver: kees niesse, 12 juli 2011


Geplaatst in de categorie: liefde

-1.0 met 1 stemmen 979



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Han Messie
Datum:
14 juli 2011
Email:
hmessielive.nl
Een koddig en zeer vermakelijk verhaal met speelse verrassingen. Maar laat de chinezen die dit lezen wel een groot gevoel voor humor hebben, opdat zij zich niet persoonlijk voelen aangesproken.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)