Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Grootgrondbezitter van poëzie

(voor Alexander Pope (1688 - 1744))

Je werd geboren in het woelige, arbeidzame, romantische Londen, waar je stoere vader als linnenkoopman de kost verdiende, terwijl je gedegen moeder geurige maaltijden kookte en de huishouding deed. Je vertoefde op twee katholieke scholen, waar je meestal door de ramen naar buiten keek, verzot op de natuur en kolderieke toestanden bij voorbijgangers. Als katholiek had je het niet gemakkelijk rond die tijd in Engeland, je werd als een tweederangs burger beschouwd met verderfelijke ideeën. Je achternaam gaf je bij voorbaat al een slechte naam. Op je twaalfde verhuisde je naar een weelderig landgoed in Binfield, in het graafschap Berkshire, vlakbij het koninklijke Windsor Forest. Je kreeg les van huisleraren en van een belezen tante, je las de klassieken, waarvan Homerus je lievelingsauteur was. Je hebt in wezen jezelf de literaire kennis bijgebracht door alles te lezen wat er binnen handbereik aanwezig was en voorts waren het je artistieke vrienden, die je boeken leenden en met wie je inspirerende sferen creëerde. Je las Chaucer, Shakespeare en Dryden. Je sloot vriendschap met de twintig jaar oudere John Caryll, die je in contact bracht met zijn grote hoeveelheid literaire contacten in Londen. Je ging met hen mee op kroegentocht en zelfs naar de bordelen in Soho, je mocht dan misvormd zijn door tuberculose en fysiek sterk verzwakt, je Quasimodobochel weerhield je er niet van om met de prachtigste exemplaren onder het hoerenvolk het bed te delen. Menige hoer gilde van groots genot, want je was tussen je benen enorm geschapen. Door je fysieke belemmeringen en door het feit dat je katholiek was, was je een dubbeldikke paria, maar je schreef de meest kolderieke brieven aan beeldschone penvriendinnen, die dol op jou waren. Je besprenkelde je brieven altijd met een bijzondere, Franse parfum, die hen al betoverde, voordat ze na lang koesteren de brief open scheurden. Je had de gave om met woorden vrouwenharten te stelen, omdat je hun diepste verlangens kende. In een korte blik van een vrouw zag je de meest gevarieerde, erotische handelingen opdoemen. Hun tekortgekomen boezems hijgden in je zwetende nekvel. Je ontmoette Teresa en Martha Blount, die net als jij literair gedoopt waren. Teresa was te eigengereid om het hof te maken, maar de beeldschone, supersexy Martha sprong in je armen bij de eerste kick van verliefdheid van jouw kant. Ze ontdeed zich woest van haar rokken en je had vrij spel, keer op keer, want ze bleef je levenslang trouw. Alleen al het mogen zien van haar zwaar behaarde intimiteit maakte eindeloze lofzangen in jou wakker. Je hondenstaart hield maar niet op met kwispelen. Ze deed dingen met je die je nooit verwacht had, maar die je tot ongekende liefdespieken deed stijgen. Je kunst vaarde er wel bij. Op je een-en-twintigste brak je door met 'Pastorale' en je werd goed bevriend met Jonathan Swift, die maar doorzaagde over ene Gulliver, wat achteraf gezien zijn romanpersonage was en jij maar denken dat in dronkenmanstaal bezigde. Je vertaalde de Ilias en van het verworven geld kocht je een imposante villa in Twickenham, met een rijkversierde grot, waar je diamanten, stalactieten en spiegels in geplaatst had. De tuinen rondom blaakten van liefde voor jou. In een zijvertrek van de tovergrot verzamelde je je kostbare wijnflessen, de brandstof voor je heilzame geesteswerk. Om te blijven rondkomen vertaalde je Shakespeare en gaf je losbandige feesten voor dichters en schrijvers. Je geliefde Martha kwam vaak genoeg langs om je fysiek te verwennen en het intense geluk straalde van je decadente bakkes. Je lanceerde een boekwerk, dat prutsers en halvegaren zichtbaar maakte, waardoor je veel vijanden maakte, die je soms letterlijk molesteerden. Je nam een gespierde bodyguard in dienst en tijdens je wandelingen droeg je zelf twee volop geladen pistolen in de zakken van je lange jas. Hoewel klein van stuk aarzelde je niet om keihard van je af te bijten bij valse struikrovers en kleingeestige charlatans. Gezien je bewonderenswaardige verdedigingstechnieken durfde geen lafhartige vijand zich te vertonen, allemaal blufpoker en loos geschreeuw. Op een avond reed je met je koets naar lady Mary Wortley Montagu om haar ten huwelijk te vragen. Je had een mooie ring met een dure diamant gekocht. Ze schonk je een glas wijn in, maar haar hand bibberde, zodat ze morste, waar ze zich erg over verontschuldigde. Je leegde het glas in een teug en je stelde de brandende vraag. Ze schudde haar hoofd vol blonde lokken en ze zei dat ze dat zeker niet van plan was. Je stond op en je verdween voorgoed en later heb je felle antiklanken over haar geschreven, dat ze een misleidende sirene was, die voortborduurde met leugens en weerlozen als kadavers achterliet, als een sluwe Dracurella, iemand die voortdurend de zuivere liefde meedogenloos verkrachtte. Je stierf in je geliefde villa, omringd door je ware vrienden, Martha huilde aan een stuk door, terwijl Teresa je eerbiedig op je koninklijke voorhoofd kuste, waar je niet lang daarna uit verdwenen bent. Martha kuste je mond en ze sloot je ogen. Het was nota bene Byron die je roemde als inspiratiebron en wees wel, dat is geen slechte erfgenaam, een veel betere had je niet kunnen treffen. Heeft hij je inmiddels al bedankt?

Schrijver: Joanan Rutgers, 18 augustus 2011


Geplaatst in de categorie: literatuur

4.0 met 1 stemmen 53



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)