Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Uitgekiende vrouwenverslinder

(voor William Butler Yeats (1865 - 1939))

Je bent geboren in Sandymount bij Dublin, waar je vader een arbeidzame kunstschilder was, die daar aardig mee verdiende, al was er ook genoeg overgeërfd geld. Jullie bewoonden later een landelijk huis in County Sligo, waar je later altijd naar terug verlangde met je fel kloppende, Ierse hart. Op je tweede verhuisde je naar Londen. Je roodharige moeder vertelde je vol passie Ierse legenden en volksverhalen. Je verlangde ernaar om zelf zulke boeiende avonturen te beleven. Je vader schilderde aan een stuk door, afgewisseld met de momenten dat hij zijn doeken probeerde te verkopen aan rijke particulieren. Als hij geen geluk had, dan hing hij vaak urenlang in een sombere pub. Je broer Jack was ook bezeten van die heilige vlam. Op je twaalfde zat je vier jaren lang op een bedompte kostschool, waar de strenge leraren je de keel uithingen. Je was warempel niet eens een uitblinker in de talen. Terug in Dublin vervolgde je daar je studie en wist je het atelier van je knotsgekke vader nabij, waar je veel naartoe vluchtte en waar je allerlei artiesten zag en sprak. Je wilde er bijhoren en het literaire vuur in je binnenste laaide op, zodat je eerste gedichten geboren werden. Op je twintigste verschenen je eerste publicaties in de stijl van Shelley. Gezien je jeugdige belangstelling voor het occulte schreef je ook spirituele, hooggeestelijke, paranormale poëzie. Je koketteerde met de Prerafaëlitische schilderkunst en je ging in de lijn van de familie naar een kunstacademie, waar je twee jaar serieus hebt geprobeerd om je het schildersvak toe te eigenen, maar de inktpen won het van het penseel. Weer terug in Londen ging je als een bezetene aan de slag met je drang om ware poëzie op de aarde neer te zetten, zoals Blake had gedaan en zoals de Franse symbolisten dat deden. Je vader zag hoe je alles op alles zette om als dichter te slagen, dus financierde hij je eerste uitgave van honderd exemplaren. 'Schilder jij maar met woorden, mijn zoon, dat zijn dunnere strepen, maar net zo indringend!', zei hij. De ietwat jaloerse dichter Auden hekelde je omwille van je occultisme-verering, waar hij met zijn verstand niet bij kon. In 1889 ontmoette je de engelachtige Maud Gonne, een keerpunt in je leven. Je was als een willoze slaaf verliefd op haar etherische schoonheid en ze straalde jarenlang een ongekende macht over jou uit, waarbij ze de loop van je poëzie bepaalde. Je wilde haar niet alleen als schone muze, maar ook graag als vrouw van vlees en bloed, dus je vroeg je haar ten huwelijk, wat ze resoluut afwees, daar ze als vurig nationaliste een identieke partner wenste. Inmiddels was je mede-oprichter van de Rhymers 'Club en lid geworden van de Golden Dawn, een spirituele club van Rozenkruisers en theosofen, die daadwerkelijk aan seances deden. Zo leerde je de gebruiken om geesten op te roepen en om met die entiteiten te communiceren. Daardoor werd je alsmaar wijzer. Je dook met menige vrouwelijke spiritist nadien het hemelbed in, ook om de geestelijke spanningen te nivelleren met het inmiddels zeer elektrisch geladen lichaam. Volgens jou hadden die erotische feesten ook een spiritueel karakter en hypnotiseerde je daarmee je vrouwelijke prooidieren. Overigens prooidieren met slappe handjes. Ondanks de vele seksuele uitspattingen bleef je wakker liggen van Maud en je vroeg haar vele malen opnieuw om haar zacht strelende, felbegeerde hand, in 1899, 1900 en 1901. Wederom harteloos afgewezen en in 1903 trouwde ze met de nationalistische majoor MacBride, samen kregen ze twee kinderen, maar in 1905 was de scheiding al een voldongen feit. Wat had je veel agressieve dromen over die majoor gehad, je haatte hem van top tot teen en je wenste dat hij met zijn stuurse hoofd in zijn anus verdween. Je dichtte hem zelfs naar de hel. Drie jaar na die scheiding kreeg je toch wat je zolang verwachtte, een erotische relatie met de vrouw van je dromen. Gek genoeg waren jullie allebei na de fysieke eenwording zo katterig, dat jullie geen seks meer met elkaar wilden, omdat het jullie zuivere eenwording had verpest. Jullie gingen ieder jullie eigen weg, al bleven jullie spiritueel nauw verbonden met elkaar. Je stichtte samen met Lady Gregory een Iers, literair theater, wat later het Abbey Theatre werd en waarvoor jij vele toneelspelen schreef. En passant ontmoette je de Amerikaanse dichter Ezra Pound, die inderdaad een paar pondjes woog, maar je wel zeer intrigeerde. In 1916 vroeg je Maud voor de allerlaatste keer ten huwelijk, maar ze was zo zwaar verslaafd aan de chloroform, dat het inmiddels zinloos was. Je vroeg wanhopig dan maar haar dochter Isolde ten huwelijk, maar die weigerde je terecht, malle nar. Toch wist je op je 51-ste nog de 25-jarige Georgie te schaken en jullie kregen twee kinderen, Anne en Michael. Toch ging je grote schrijfdrift gelijk op met je sexuele honger en je hebt nadien nog met talloze vrouwen de liefde bedreven, met instemming van Georgie, die wist dat het blussen van die driften nieuwe energie voor poëzie schonk en voor de eeuwige kunst heb je alles over. Jullie band ging dieper, want jullie deden beiden aan het oproepen van belangrijke geesten, die jullie ritueel vragen stelden. Zelfs op oude leeftijd was je libido nog uiterst actief en deed je het met ene Margot, een geile dichteres, en ene Ethel, een seksbeluste romanschrijfster. Dat waren uiteraard niet de enigen, waardoor je als Ierse Casanova te boek staat, ongeremde William, en je had nog jaren, wat heet, eeuwen zo door kunnen gaan, ware het niet zo dat je in 1939 stierf in een hotelkamer te Roquebrune-Cap-Martin, met het rijke uitzicht op Monaco. De Tweede Wereldoorlog is je gelukkig bespaard gebleven. Na die oorlog werd je opnieuw begraven in het mysterieuze Drumcliffe, op de oeroude begraafplaats van je opa's parochie. Sindsdien waait de mystieke, Ierse wind dagelijks over je laatste rustplaats. Giert soms poëzie langs je grafzerk.

Schrijver: Joanan Rutgers, 3 september 2011


Geplaatst in de categorie: literatuur

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 75



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)