Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Eenzaamheid

Gerard, een joviale zestiger, zat ontroostbaar in zijn stoel naar buiten te kijken. Het was stil in de straat en het regende. Een half jaar geleden was zijn vrouw overleden en nu plotseling zijn trouwe hond, Max. Twaalf jaar was hij geworden. Hij had een innige band met Max en verweet zichzelf waarom hij niet eerder naar een dierenarts was gegaan.
Een paar maanden geleden merkte hij al, dat Max soms door zijn achterpoten zakte. Met de buren had Gerard nauwelijks contact en kinderen had hij niet. Max was zijn enige vriend en kon zijn baas met een trouwe blik aankijken, een echte lieve hond. Steeds meer sloot Gerard zich van de buitenwereld af, hield zijn huis niet meer schoon en maakte het bed niet op. Ook ging hij meer drinken dan goed voor hem was en vervloekte de hele maatschappij.

Daar had hij al gauw spijt van en bad tot de Lieve Heer om vergeving van zijn zonden. Hij wilde eigenlijk helemaal niet vloeken, want hij had een nette christelijke opvoeding van zijn ouders gehad. Elke zondag ging hij trouw naar de kerk en vond troost in de preek van de dominee.
Terwijl hij zo zat te mijmeren voor het raam en al een paar biertjes op had rinkelde de telefoon. Hij slofte naar het toestel en nam de hoorn eraf.
''Met Mulder.''
''Hallo Gerard, met Jelly, hoe gaat het met je, al een tijd niks van je gehoord en ben erg benieuwd hoe het met je gaat sinds Annie is overleden.''
''Eerlijk gezegd, interesseert me niks meer nu mijn hond Max een paar dagen geleden dood op de grond naast mijn bed lag. Met zijn laatste krachten is hij nog naar mij toe gekropen om afscheid van mij te nemen, ik mis mijn trouwe kameraad vreselijk.''

''Dat is erg naar voor je Gerard, maar ik heb een voorstel. Je weet, dat ik ook alleen ben. Heb je zin een weekend naar mij toe te komen. Dan gaan we lekker eten en wandelen in het bos, dan heb je wat afleiding, want steeds piekeren is ook niet gezond voor je. Kom het komende weekend als je wilt.''
''Leuk van je dat je aan mij denkt, tot vrijdag dan, Jelly.''
'' Fijn dat je komt Gerard, ik verheug mij erop.''

De vrijdag was aangebroken. Gerard had een mooie bos bloemen voor Jelly gekocht en stapte in zijn gele Kever, startte de motor en reed langzaam weg. Donkere wolken dreven snel langs de hemel en de regen viel met bakken naar beneden. De rit verliep desondanks spoedig en na twee uur rijden was hij op de plaats van bestemming.
Jelly, een vriendelijke vrouw, ook in de zestig, slank en altijd als een echte dame gekleed in een mantelpakje, stond al in de deuropening van haar villa hem op te wachten. Ze vond Gerard er slecht uit zien, mager en bleek. Zij was de zuster van zijn overleden vrouw.
''Hallo Gerard, leuk dat je gekomen bent, kom gauw binnen, naar weer hé?''
Het dienstmeisje pakte zijn jas en hoed aan en bracht zijn koffer naar de logeerkamer.

In de grote huiskamer dicht bij de open haard hadden Jelly en Gerard een langdurig gesprek. Het meisje bracht de koffie en slagroompunten. De radio liet het hoornconcert van Mozart horen. Hij voelde zich gelukkig bij haar. Het dienstmeisje was intussen in de keuken bezig een heerlijke maaltijd te bereiden. Hij rook al de heerlijke lucht van gebraden vlees, want dat had hij al een hele tijd niet meer geroken en geproefd. Met een glaasje wijn smaakte de maaltijd hem voortreffelijk.

De zaterdag hebben ze samen doorgebracht met een bezoek aan het Rijksmuseum in Amsterdam. Daarna zijn ze naar Zandvoort gereden en hebben ondanks het slechte weer een strandwandeling gemaakt, en hebben vervolgens genoten van een heerlijke rijsttafel in een Chinees restaurant. Op zondag is Gerard na hartelijk afscheid te hebben genomen van Jelly en het dienstmeisje weer naar huis gereden.Zonder dat Jelly het zag, gaf hij het dienstmeisje een flinke fooi, dat ze gretig aanpakte.
Gerard voelde zich weer een stuk beter en dacht dat het fijn was, dat er nog mensen zijn die om je geven. Eenzaamheid is niet goed.

Schrijver: kees niesse, 12 september 2011


Geplaatst in de categorie: eenzaamheid

3.0 met 1 stemmen 281



Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
Ralph Nawijn
Datum:
14 september 2011
Een fraai verhaal over hoe het leven kan gaan.
Zo denk je dat je alles hebt en in een oogwenk is alles anders.
Naam:
Han Messie
Datum:
13 september 2011
Email:
hmessielive.nl
Een mooie en hartverwarmende beschrijving van twee eenzame mensen, die vriendschap zoeken zonder verdere bedoelingen.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)