Butler
De huisbel rinkelde en Wouter slofte naar de gang om de deur open te doen. De barones, misschien net in de zestig en altijd slordig gekleed, stond buiten.
''Goedemorgen mevrouw de barones, wat een eer dat u mij bezoekt.''
''Dag lieve man, ik heb een vraag, ben je vanavond vrij?''.
''Heeft u mij vanavond dan nodig?''
Ja man, ik krijg vanavond visite van een stelletje hoge lui uit Den Haag en er zijn ook ministers bij. Mijn butler is ziek en ik weet mij geen raad, wil jij voor hem invallen, beste kerel?
Een butler kostuum heb ik hier, doe je het? Je poen zit goed, dat weet je.''
''U kunt op mij rekenen, mevrouw de barones. Mien is naar de markt, maar die zal geen bezwaar hebben, extra geld kunnen we best gebruiken.''
''Heel aardig van je, kom dan tegen zeven uur, schat.''
Wouter vervoegde zich die avond netjes gekleed in een zwart kostuum met bolhoed aan de deur van de villa. De deur werd opengedaan door een jonge dame. Ze verwelkomde hem hartelijk en liet hem binnen.
''Fijn, dat u gekomen bent mijnheer, anders had ik alles alleen moeten doen. Mag ik wat in uw oor fluisteren?''
Hij keek erg verbaasd. Zachtjes zei ze:
''Pas op voor de keukenmeid, ze is een mannengek, ze zal het niet nalaten in uw bil te knijpen of in uw kruis.''
De barones kwam ook de gang in en verwelkomde Wouter met een zoentje.
De gasten kwamen al spoedig met hun glanzende automobielen. Ze werden uitgelaten door hun chauffeurs. Keurig geklede heren in een zwart kostuum en vlinderdasje en de dames in hun prachtige lange jurken. Eén van de ministers viel een beetje uit de toon bij die lui. Hij liep met beide handen in zijn broekzakken en schudde die onbeschoft heen en weer.
Wouter verwelkomde de gasten en bracht ze naar hun plaatsen in de grote ontvangkamer. Daar namen ze plaats in heerlijke fauteuils. Er ontstond een geanimeerd gesprek tussen hen over seks en drugs. Wouter kreeg het druk met drankjes rondbrengen. De taal van de gasten werd steeds liederlijker.
Toen hij door de schaars verlichte gang de keukenmeid tegenkwam met een schaal gebakken kippenpootjes zette ze plotseling de schaal op een tafeltje en kneep vervolgens Wouter in zijn kruis.
''Lekkere vent, pak je me straks?''
Hij schrok zich een ongeluk. Ze kneep zo hard, dat hij zijn evenwicht verloor en de volle glazen van het dienblad vielen.
De jonge schaars geklede dame kwam al naar hem toe en zag wat er gebeurd was. Ze begreep het en moest lachen.
''Lieve man, ik heb je gewaarschuwd, dat flikt ze nou altijd. Kom ik help je de glazen opnieuw te vullen. Vorige keer flikte ze het ook bij een minister, die op het toilet stond te plassen. De man kreeg bijna een flauwte en eiste van de barones, dat die meid ontslagen moest worden, maar de barones lachte hem gewoon uit. Samen liepen ze naar de keuken.
''Mag ik je even vastpakken Wouter, je bent zo lief?''
'' Niet doen liefje, ik moet de gasten bedienen.''
''Straks dan?'', vroeg ze.
Wouter gaf geen sjoege en liep snel door de gang met een blad vol glazen met jenever, whisky en likeurtjes. Toen hij de ontvangkamer binnen liep zag hij net, dat een deftige dame haar rok omhoog trok en haar blote kont liet zien aan een minister. Die kon het natuurlijk niet nalaten er een hengst op te geven, zodat iedereen de slappe lach kreeg. Hoe meer drank in die lui,hoe vunziger ze worden, dacht Wouter. De barones had hem al gezoend, de keukenmeid in zijn kruis geknepen en de jonge blote dame wilde hem vastpakken.
Ook die vervloekte tijgerkop op de grond begon hem te vervelen. Telkens stootte hij zijn voet aan die kop, maar wist zich steeds onder het uiten van verwensingen, zich staande te houden. Gelukkig had het zooitje ongeregeld het niet in de gaten, want ze waren inmiddels allemaal dronken. Wouter ergerde zich ook aan die ouwe vrouw met die grote hoed op haar hoofd. Steeds flikte ze het weer haar blote kont te laten zien en een of andere geitenbreier moest er een klap op geven.
Eindelijk ging het gezelschap weg. Toen ze allemaal in de hal stonden om afscheid te nemen van de barones, begon een minister opeens het Wilhelmus te zingen. Iedereen zong mee en Wouter dacht, had ik nou maar mijn witte muizen meegenomen en los gelaten.
''Moeten we de butler en de meiden nog een fooi geven'', riep één van de gasten. Iedereen pakte één euro, zodat het bij elkaar een bedrag was van twaalf euro, ieder dus vier euro.
''Laat hij dat maar in zijn reet stoppen'', riep de keukenmeid.
Wouter dacht er ook zo over, maar hield zich netjes, zoals van een butler wordt verwacht.
Met veel getoeter reed de stoet de oprijlaan af.
''Zo, dat schorem is weg, die nodig ik niet meer uit'', zei de barones.
De keukenmeid was al dronken naar bed gegaan.
''Zo Wouter, je hebt goed je best gedaan, dat mag je meer doen. Hier heb je tweehonderd euro en we nemen nog een afzakkertje. Blijf hier maar zitten, beste man, ik ben zo terug.''
Even later kwam ze met de jonge meid, beiden schaars gekleed, bij hem zitten. Ze dronken een glas rode wijn. Toen zei de barones:
''Kom Wouter, laat joepie even zien, komt hij nog overeind.''
Hij schrok zich kapot, wat krijgen we nou, dacht hij. Inmiddels probeerde de jonge meid zijn gulp open te maken, maar hij sloeg haar hand weg.
''Dames, wat krijgen we nou, daar beginnen we niet aan hé, ik ga naar huis.''
De jonge dame die haar string al uit had gedaan, riep:
''Wat ben jij een droogkloot zeg, sodemieter dan maar op'', riep ze.
Hij verliet snel de villa en reed op zijn fiets naar zijn Mien en was blij met de verdiende poen, dan kunnen we weer boodschappen doen, dacht hij.
kpnplanet.nl
Biografie van deze schrijverGeplaatst in de categorie: feest
butler
279
Geef je reactie op deze inzending: