Ze lag niet alleen in mijn bed.
In Drenthe had ik niks meer te zoeken en had ik geluk een klein huisje te kunnen huren in een dorp aan de kust. Na een poosje leerde ik een boerendochter kennen, een flinke meid, ze heette Klazina. Tijdens een fietstocht kwam ik haar wel eens tegen en maakte ik een praatje met haar. Op een keer vertelde ze, dat ze heel vroeg de koeien moest melken en de knecht haar een keer achterover in het hooi had geduwd en geprobeerd had haar onderbroek uit te trekken. Door hem een harde trap in zijn kruis te geven wist ze een verkrachting te voorkomen.
De knecht had haar toen gesmeekt het niet aan haar vader te vertellen, want dan zou hij ontslagen worden en hij had de zorg voor vrouw en vijf kinderen. Toch voelde zij zich niet veilig wanneer ze vroeg in de morgen met hem alleen in de stal was. Ze besloot ander werk te zoeken en vond die als verkoopster in een slijterij in de naburige stad. Daar kreeg ze verkering met een jongeman, die zaterdag in de zaak hielp, maar die hield er nog een vriendin op na, dus had ze het uitgemaakt met hem. Toen de winter voorbij was ontmoette ik Klazina weer, maar nu als barjuffrouw in het plaatselijke café. Daar stond ze achter de tap als een robuuste vrouw met half ontblote borsten en als ze mij een pilsje toe schoof knipoogde ze naar me en kneep af en toe in mijn hand. Ze zocht duidelijk toenadering naar mij, dat voelde ik gewoon.
Op haar avances ging ik niet in, bang dat ik was, dat het weer mis zou gaan, gezien mijn verleden met vrouwen. Toen gebeurde het. In het dorp was kermis en daar ontmoette ik haar 's avonds. Het begon al donker te worden en ze gaf mij een arm en nam me mee naar het aangrenzende terrein met hoog gras. We hadden daar een heftige vrijpartij die abrupt ophield, toen een kleine jongen tegen zijn moeder riep:
''Papa, ik zag twee witte bollen op en neer gaan.''
Kennelijk gingen zijn ouders weer naar huis en namen de kortste weg. Natuurlijk was het de blote kont van Klazina, die op en neer ging. In de verte hoorden we die papa nog lachen.
Klazina wilde vaste verkering met mij en ik vond het goed, dat ze bij mij introk. Wel moest ik een nieuw bed kopen, want in mijn smalle bed wurgde ze mij bijna met haar dikke lijf en ze stonk nog zuur ook. Waar was ik aan begonnen, dacht ik. In het nieuwe brede bed ging het beter, ik sliep gelukkig weer als een roos. Tot overmaat van ramp begon ze ook nog bazig te worden. Seks mocht ik alleen met een condoom, want ze wilde geen kinderen, want dat gejank moest ze niet.
Toen stelde ze mij voor te gaan trouwen en dan mocht ik wel zonder condoom seks met haar hebben. Geen haar op mijn hoofd dacht er aan om met haar te trouwen, ik wilde haar eigenlijk kwijt met haar grote smoel en het eten dat ze klaar maakte was veel te vet, zodat ik veel te zwaar werd. Elke avond zat ze te pimpelen, kisten bier verdwenen in haar lijf en dan zat ze ook nog grote brokken kaas en dikke plakken leverworst weg te schransen. Haar lijf werd steeds dikker, zelfs mijn nieuwe bed werd weer te smal. Vaak heb ik dan op de bank in de huiskamer geslapen. Ik was teneinde raad, hoe krijg ik dat mens de deur uit.
Het geluk werd mij toegeworpen, want ik had gesolliciteerd voor machinist bij de spoorwegen en kreeg een oproep voor een medische en psychologische keuring, die drie dagen zou duren. Ik dus naar Amsterdam. De eerste dag werd ik al afgewezen en kon ik weer naar huis gaan, maar die dikke tante wist niet beter, dat ik drie dagen zou wegblijven. Toen ik 's avonds laat thuis kwam zag ik nog licht branden in de slaapkamer. Dat vond ik vreemd, want ze ging altijd tegen tien uur naar bed. Dichtbij het raam gekomen hoorde ik gegiechel. Dat vond ik verdacht en ik hoopte zelfs, dat ze met een kerel in bed lag.
Ik bukte mij en kon door een kier aan de onderzijde van het gordijn het bed zien. Ik straalde van geluk, want ik zag het duidelijk. Een mij onbekende man lag spiernaakt boven op haar te wippen. Inwendig was ik vreselijk blij, maar dat mocht ik natuurlijk niet laten blijken wanneer ik hun in mijn bed betrapte. Ik stak de sleutel in het slot van mijn buitendeur en ging zachtjes naar binnen en hoorde ze vreselijk tekeer gaan. Steeds riep zij:
''Goed zo Gerrit, jij kan het tenminste.''
Nu of nooit, dacht ik. Ik pakte een dikke tafelpoot uit de paraplubak en ging de slaapkamer binnen.
Ze hadden mij niet binnen horen komen. De planken van mijn bed hoorde ik al kraken en dacht, straks zakken ze er doorheen, Zij woog zeker driehonderd pond en hij was ook geen magere vent. Nu moet het gebeuren, en schreeuwde:
''Wat moet dat in mijn nest, eruit'', riep ik woest. Zij stond meteen naakt naast het bed en hij wilde mij aanvallen, maar ik verdedigde mij met die knuppel en joeg ze mijn huis uit. De volgende dag kwam ze zoete broodjes bij me bakken, maar daar trapte ik niet in. Ze kon haar spullen pakken en wegwezen. Die was ik gelukkig kwijt. Achteraf was ik haar dankbaar, dat ze vreemd ging.
kpnplanet.nl
Biografie van deze schrijverGeplaatst in de categorie: vrouwen
boerendochter
347
Geef je reactie op deze inzending:
Of bazel je maar wat vanwege zielsverwoestend vrouwgebrek?
Hoezo doe je alsof je de Hollandse Casanova bent? Is het tegendeel niet veeleer van ware toepassing?