Sprookje van Roodkapje en de Boze Wolf

Op een dag liep roodkapje met haar mandje naar oma want ze was al oud. Iedereen had haar al gewaarschuwd voor de boze wolf maar die kwam maar nooit. Roodkapje was er niet bang voor want ze had al een plannetje bedacht voor de boze wolf.
En toen gebeurde het. Daar was hij! Wat een mooie wolf dacht zij en de wolf groette haar beleefd en legde haar uit dat hij zo een honger had en eigenlijk haar op wilde eten zo een smakelijk hapje!

Maar roodkapje zei ik wil je helpen wolf je moet in therapie! Eerst helpen we je van je honger af en dan zul je genezen zijn en veel aardiger. Daar wilde de wolf wel eens meer van af weten en ze ging naar het gesprekskamertje en zij legde hem uit dat hij moest werken en vegetariër worden en eten kopen of verbouwen.

Dat leek de wolf maar niks toe. En hij had na de lange winter zo een honger dat hij roodkapje in een hap opat. Maar roodkapje belde in de buik van de wolf haar jagerman met haar mobieltje en daar kwam hij al aan met een jachtgeweer en hij bevrijdde haar en stopte een baksteen in de maag van de wolf.
Toen was de wolf ineens genezen van zijn honger en kwam tot inkeer. Want hij kon zo echt niet verder zag hij in hij was maar een slechte wolf!
En vanaf die dag deed hij ijverig zijn best en op zondags kreeg hij een lekker hapje van roodkapje en zo werden zij de beste vrienden.

Als de honger weer eens toe sloeg bij de wolf ging hij naar de snackbar en meed roodkapje want dan zou zijn instinct toch maar weer toeslaan en hij nam ook een pilletje tegen de honger voor zijn hersens. En zo was de boze wolf getemd en oma kreeg een mooi verhaal te horen en roodkapje wilde nog meer dieren redden maar toen was het sprookje uit!

Schrijver: foppe oostenbrug, 1 oktober 2011

foppeoosttelfort.nl

Biografie van deze schrijver

dieren

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.3 met 7 stemmen 324