Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Stamper

''Mien, ik heb een mooie stamper op de markt voor je gekocht. De marktkoopman verkocht ze als broodjes voor een tientje per stuk. Je kunt met die stamper uien, knoflook en kruiden fijn maken.''
''Man, wat ben je toch een stuk onbenul, dat is geen stamper, maar een dildo, een namaakpiemel, die sommige vrouwen gebruiken, maar ik niet.''
''Nu je het zegt begrijp ik het, darling. Tientallen vrouwen duwden mij weg om zo'n ding te bemachtigen, maar het lukte mij toch er één te kopen, ik vroeg nog of ze ook geschikt waren om er aardappelpuree mee te maken, maar hij stak zijn tong naar mij uit, maar een mevrouw van middelbare leeftijd pakte mijn arm, en zei heel vriendelijk:

''Kom maar met mij mee lieve man, dan leg ik het u uit hoe je zo'n stamper moet gebruiken. Het was een knappe dame, gekleed in een lichtgroen mantelpakje en een klein wit hoedje met een netje voor haar gezicht. Ze nodigde mij uit een kopje koffie te gaan drinken op het terras van café Rooie Bart. Na de koffie vroeg ze of ik zin had in iets sterks, maar dat heb ik geweigerd, want ik was op de fiets, zoals je weet.''
''Heel verstandig van je, maar vertelde ze ook waar die stamper voor diende.''

''Ik wilde het haar vragen, maar plotseling legde ze haar hand op mijn knie en vroeg ze of ik getrouwd was.''
''Jeetje, heb ik dat, altijd heb jij aandacht van vrouwen, wat zien ze in jou?''
''Aanleiding heb ik niet gegeven darling, want ik zei nog, dat ik getrouwd was. Omdat ik nog even bleef kijken naar die koopman voelde ik dat die dame naar mij keek en naar me toekwam. Ze had misschien mijn vraag gehoord, waarna de omstanders begonnen te lachen. Daarom stelde ze mij voor een kopje koffie te gaan drinken en de werking van de stamper mij uit te leggen. Toen we eenmaal op het terras zaten vroeg ze of ik zin had met haar mee te gaan voor een gezellig samenzijn. Daar ben ik natuurlijk niet op ingegaan, je kent me toch?

Het werd mij te link, want die vrouw had kennelijk heel andere bedoelingen en ik wilde de ober de rekening betalen. Uit de achterzak van mijn broek pakte ik mijn portemonnee en tegelijk viel de stamper op de grond tussen de voeten van een bejaarde vrouw die verderop zat. Ze schopte dat ding naar mij toe en riep:
''Vuile viezerik.''
Mien begon nu te lachen bij het gillen af, en zei met horten en stoten:
''Wat ben je toch een kluns, en hoe is het verder afgelopen met die andere dame?''
''Die kreeg de slappe en verliet het terras zonder mij gedag te zeggen.''

''Ik weet het goed gemaakt Wouter, de volgende keer ga ik weer mee naar de markt en ik waarschuw je, dat je niet vervelend wordt, ik bepaal wat er gekocht wordt, begrepen?''
''Rustig lieverd, je hoeft niet bang te zijn, dat ik met aan ander mee ga, ik houd toch van jou. Die vrouw had gewoon aandacht nodig, ze vertelde, dat ze zich eenzaam voelde na het overlijden van haar man, dat is toch te begrijpen. Op de goede afloop nemen we een borrel, darling.''
''Proost'', riepen ze tegelijk.

Schrijver: kees niesse, 9 oktober 2011


Geplaatst in de categorie: humor

0.7 met 3 stemmen 117



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)