Soorten van dronkenschap

''Eindelijk rust, Wim'', zei Wouter.
Hun vrouwen waren met de bus naar het nabij gelegen dorp om boodschappen te doen.
''Heb je trek in een borrel?''
''Altijd Wouter, je kunt me niet blijer maken.''
''Prachtig, dan zet ik de stoelen in de tuin,lekker weer buiten.''
''Beter weer bestaat niet'', zei Wim.

''Zeg buurman, ik zie, dat jij jouw bijbel hebt meegenomen, je gaat toch geen preek houden, hé?''
''Was ik wel van plan, Wouter, Gods woord moet verteld worden.''
Wouter zette een fles jonge jenever op de tafel en twee glaasjes en schonk die vol.
Buurman:
''We hebben het allebei niet breed, ik moet zelfs af en toe gebruik maken van de voedselbank en nou vraag ik me af, waarom moeten wij lijden onder de armoede?''

''Goed, we hebben niet veel te besteden, maar je moet toch toegeven, dat in andere landen velen het slechter hebben dan wij. Waarom laat God dat toe, Wim? Wacht effen makker, we nemen er nog één.''
Toen de heren het achtste glas achterover hadden geslagen begonnen de eerste tekenen van dronkenschap te ontstaan. Dat bleek natuurlijk uit hun onsamenhangende spraak en het onvast ter been zijn bij het uit de tuinstoel komen.

Wim kon het niet laten en begon weer over de bijbel:
''Zeg kameraad, het is niet altijd slecht om arm te zijn, want God kan armoede gebruiken om ons te leren, dat geestelijke rijkdom belangrijker is dan je bankrekening. Kijk maar naar de monniken en de nonnen, die de gelofte van armoede afleggen.''
Terwijl hij dat verkondigde stond hij op van zijn stoel en viel meteen achterover in de bosjes.

''Ben je nou al bezopen, kom ik help je overeind en we nemen er nog één.''
Zijn bijbel lag ook op de grond en die heeft Wouter maar gauw op de keukentafel gelegd.
''Zeg Wim, weet jij misschien of het waar is, dat teveel alcohol dronkenschap veroorzaakt.''
''Ik zou de pest krijgen als ik het weet, buurman, wel heb ik van hoerenmadam Konijnen Jopie gehoord, dat er verschillende soorten van dronkenschap bestaan, beste vriend.

Toen ik een keer bij haar was zei ze, dat cognac weer een ander soort dronkenschap veroorzaakt als jajem.''
''Hoe dan?''
Jopie deed het voor, ze schreeuwde Indianengeluiden en lag op de grond te rollebollen en dat kwam door te veel cognac drinken.''

''Nou je dat zegt beste Wim, geloof ik dat ook, want ik heb het zelf meegemaakt. Vorige week was ik bij de burgemeester op visite om het Wilhelmus te zingen en je weet Wim, na afloop is het flink laaien. De burgemeester dronk alleen cognac en ik jenever. We hadden ieder tien glazen op en ik wist niet wat ik zag.

De burgemeester riep steeds voetbalkreten, zoals Hup Ajax en schop ze dood, en maakten bewegingen die ik nog nooit eerder van hem had gezien, ondanks zijn reuma. Hij ging zelfs op zijn hoofd staan en zong vunzige drankliederen. Ik was natuurlijk ook behoorlijk aangeschoten en dat uit zich bij mij veel beschaafder, want ik werd vrolijk en sloeg de burgemeester steeds op zijn schouder en zei, dat hij een toffe jongen was.

Ik zong vaderlandse liederen, zoals potje met vet en daar moet op gedronken worden. Toen de burgemeester weer een beetje bij zinnen was gekomen en ik hem de verschillen van dronkenschap had verteld, vertelde hij, dat hij een wijnhandelaar had gekend in Lutjebroek, die volhield, aan de manier van dronkenschap te kunnen zien welke wijn was gedronken en het jaartal erbij.

Een professor, die ook bij de burgemeester was om het Wilhelmus te leren, vond het zo interessant, dat hij de verschillen van dronkenschap zou voorleggen aan wetenschappers op dat gebied. De professor vertelde ook nog, dat hij bij een bezoek aan een achenebbisj kroeg in de binnenstad van Amsterdam, had meegemaakt, dat een vrouw, die teveel whisky had gedronken, plotseling op een piano ging staan en Ierse liederen ging zingen, dus weer een andere uiting van dronkenschap.''
''Verdomd interessant, makker'', zei Wim.

Terwijl beide mannen op een zeer luidruchtige manier kinderliedjes aan het zingen waren, hadden ze niet in de gaten, dat hun vrouwen thuis waren gekomen.
''Moet je nou eens kijken, zijn ze weer bezopen, je kan ze ook nooit alleen laten. Wacht maar Alie, ik zal ze even bijbrengen.''
Mien pakte de tuinslang, opende de kraan voluit en spoot beide kerels drijfnat, zodat ze de benen namen en hun roes gingen uitslapen.
''Goed zo Mien'', riepen de buren.
''Zo Alie, die slapen voorlopig. Wij nemen het ervan, we gaan naar de chinees, lekker smikkelen.''

Aldus geschiedde.