Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Pure eigenheid

(voor Annie Caroline Pontifex Toorop (1891 - 1955))

Je bent geboren in het winderige, maar weidse Katwijk aan Zee, als dochter van de beroemde kunstschilder Jan, geboren op Java, en je elegante moeder Jane uit Engeland. Je vader had vele wereldwijde connecties in de kunstwereld, wat vaak interessante ontmoetingen opleverde. Je welopgevoede moeder zorgde er met name voor dat je vioollessen en zanglessen volgde, want muziek zag zij als de hoogste vorm van kunstbedrijving. Je ging vaak met haar naar klassieke opvoeringen en bekende musici speelden bij jou in huis. Handig zo'n sociaal bekwame vader! Maar zijn kunstzinnigheid was dan ook fenomenaal, het lag voor de hand dat je niet voor de schilderkunst zou kiezen, met zo'n vader, daar viel niet tegen op te boksen, maar dat zag jij juist anders. Op je elfde gingen je ouders tijdelijk uit elkaar en woonde jij een jaar in Leamington, de Engelse roots omarmend. Daarna verbleef je met Jane in Parijs, waar jullie in diverse hotelkamers bivakkeerden, terwijl jij zware muzieklessen volgde, wat wilde je moeder toch? Na twee jaren ging je uitgeput naar Amsterdam, waar Jan en Jane weer bij elkaar kwamen en jij op kalmere wijze muzieklessen kon volgen, ook toen jullie naar Nijmegen verhuisden. Elke zomer verbleven jullie in Domburg, waar je vader de spil van de kunstenaarskring was en zweerde bij de lichtval aldaar en natuurlijk naaktzwemmen in de Noordzee. Je ontmoette er Piet Mondriaan, die wel erg nauwkeurig je jonge lichaam aftastte en op je achttiende raakte je smoorverliefd op de anarchistische filosofie-student Henk Fernhout, die graag met jou de duinen indook. Op je twintigste hing je samen met Mondriaan en Van Heemskerck in een expositieruimte. De schilderlessen van je vader begonnen zijn vruchten af te werpen. Hij kon trots op jou zijn, maar toen je een jaar later met mister Fernhout trouwde, werd de band met je vader verbroken, je ouders zagen geen heil in die bazige charlatan. Toch hield je van Henk en jullie kregen samen drie kinderen; Edgar, John en Annie. Dieptepsychologisch wilde je vooral aan de verstikkende regelzucht van je ouderlijk huis ontsnappen. Je wilde potverdorie je eigen leven bepalen en sturen. Geen marionet van ouderwetse denkbeelden zijn. Je ontdekte het kubisme en met 'Zittend meisje' exposeerde je samen met Picasso, Braque en Le Fauconnier. Na vijf jaar ramphuwelijk kapte je met de alcoholistische nietsnut, die ook nog eens tijdens kwade dronken verse werken van jou kapotsneed, omdat hijzelf geen drol voorstelde. Je woonde met je kinderen in het kunstenaarshuis 'Meerhuizen' in Amsterdam, waar ook Peter Alma met zijn Noorse vrouw woonde, en de geflipte Conrad Kickert, die kickte op je mannelijke uiterlijk, daarmee zijn homoseksualiteit maskerend. Je kreeg weer contact met je ouders, immers, de duivel was vertrokken, en je opgeluchte vader kocht een woonverblijf annex atelier voor jou, in het door duingebied omgeven Schoorl. Je had het werk van Marc en Kandinsky bekeken en je werd ook zelf expressionistisch, terwijl je in Bergen met andere expressionisten experimenteerde. Je had talloze minnaars, waaronder de vrouwenversierder Adriaan Holst, Henk Marsman, Pyke Koch en Leo Gestel. Je collega-schilders wilden niets liever dan zoveel mogelijk met jou de heilige liefde bedrijven, daar ze er kunstzinnige magie aan verbonden, nieuwe geestdrift, openbloeiende inspiratie. Je deelde overigens die intentie. Adriaan was beter met zijn pen dan... oeps! terwijl Pyke wel erg ruw... Je bezocht Mondriaan in Parijs, die, tegengesteld aan zijn schilderwerk, in bed ongeremd wild tekeer ging. Je vader liet in Bergen je huis 'De Vlerken' bouwen en Gerrit Rietveld knapte het op, terwijl je hem in natura beloonde, wat hij prachtig vond, zo in zijn eigen creatie. Toen hij bleef hangen, heb je hem vriendelijk verzocht op te donderen, want al met al hield je vooral van je eigen space en moest alles wijken voor je kunstmakerijen. Je kreeg een spirituele band met Van Gogh, wat resulteerde in eensgelijke uitwerkingen, ook naakten ontbraken niet. Door de beeldhouwer Ossip Zadkine liet je je inzepen onder de douche, hij bezocht je aan de Leidsegracht 48, maar hij kneedde je kleine borsten alsof het graniet betrof, de onverlaat met beroepsdeformatie. Daarna woonde je samen met Arthur Lehning, ook in Parijs, maar zijn intellectuele schrijversgeest botste met je ongeremde vrijzinnigheid en je hang naar totale vrijheidsbelevingen. Hij was goed in bed, daar niet van, maar verder zo saai als een aardappelenboer in blauwe overall. In 1943 werd je door scheldende moffen uit je huis in Bergen verdreven, waardoor je her en der woonde in Noord-Holland. Vlak na de oorlog kreeg je enkele hersenbloedingen, waardoor je even niet meer kon schilderen. Je werd een overtuigd communiste en je verdiende bij door stillevens en bloemenschilderijen. Je stierf tenslotte in je geliefde woning te Bergen, door wierook gezuiverd en met veel wijn heroverd, terwijl onaf op je ezel 'Rozen in herfst' stond. De winter had het vroegtijdig overschaduwd.

Schrijver: Joanan Rutgers, 17 oktober 2011


Geplaatst in de categorie: literatuur

5.0 met 2 stemmen 77



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Jos Zuijderwijk
Datum:
18 oktober 2011
Email:
zuyde038planet.nl
Hier verbleekt elk glossipmagazine - waar haal je de erotische fimpjes voor dit live-verslag after the war before? En niet te vergeten de cactusdrupjes voor het éénademig verslag?
Kortom, je verruimt mijn geest tot galactische proporties! Voor ontnuchtering: ze hangt in het Gemeentelijk Den Haag. Vredig naast haar vader.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)