Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Een verhaal van een oude vrouw

Onlangs moest ik voor een hercontrole bij de cardioloog komen, maar ik was twee uur te vroeg, dus ben ik maar in een wachtkamer gaan zitten en een krant gaan lezen. Een lieve zuster vroeg mij of ik een kopje koffie wilde drinken, maar omdat ik ook nog een fietsproef moest doen, heb ik bedankt voor de koffie, want ik was bang tijdens het fietsen erg te gaan zweten. Ze kon het zich voorstellen. Even later kwam dezelfde zuster een oude dame in een rolstoel de wachtkamer binnen rijden. Ze begroette mij vriendelijk en ik haar dus ook. Tijd om te lezen had ik niet meer, want ik heb nog nooit zo'n kwebbelkous meegemaakt. Binnen tien minuten wist ik, dat ze negentig jaar was en twee keer getrouwd was geweest.

Ze begon over de meidagen in 1940 toen ze verloofd was met Klaas, die in 1939 was opgeroepen in militaire dienst.
Ze vertelde verder:
''Ach mijnheer, u bent ook de jongste niet meer, hé?''
''Ja, dat klopt, ik ben pas tachtig geworden.''
''Maar u ziet er nog goed uit, mankeert u dan wat?''
Die wil dus alles weten, dacht ik.
''Ja, ik ben tien jaar geleden gedotterd en moet straks voor controle bij de dokter komen en een fietsproef doen.''

''Moet u dan over de gangen fietsen met de dokter achter je aan, kijken hoelang je het volhoudt?''
''Nee mevrouw, zo gaat dat niet, het is een soort hometrainer en je bent aangesloten met draden aan je borst en rug en terwijl je steeds zwaarder moet fietsen meet een apparaat de toestand van je hart en bloeddruk.''
''Wees maar blij mijnheer, dat ze dat tegenwoordig goed in de gaten kunnen houden. Mijn eerste man is aan een hartaanval overleden, toen hadden ze nog nooit van dotteren gehoord.

Het gebeurde midden in de nacht, want ik werd wakker toen hij zo kreunde van de pijn en zijn handen op zijn borst hield en zijn gezicht was blauw van benauwdheid. We hadden toen nog geen telefoon, dus heb ik mij gauw aangekleed en buiten naar een telefooncel gerend. Ik wist door de zenuwen het nummer van de dokter niet meer en heb toen maar vijf maal acht gebeld van de politie. Ik vertelde wat er aan de hand was en de agent zou meteen de geneeskundige dienst waarschuwen, die waren er snel. Vreselijk mijnheer, de broeders van de ziekenauto constateerden al dat mijn man op het bed gestorven was. Mijn huisdokter kwam ook snel en die heeft officieel de dood geconstateerd en de papieren in orde gemaakt.''

''Vreselijk mevrouw, wat u hebt meegemaakt'', meer wist ik ook niet te zeggen, want het zweet parelde van mijn voorhoofd.
Toen begon ze weer, en zei:
''We waren net tien jaar getrouwd en ben daarna een hele tijd weduwe gebleven, maar kreeg toen kennis tijdens een vakantie in Spanje met een weduwnaar, ook een Nederlander, met hem ben ik heel gelukkig geweest, maar het noodlot sloeg weer toe, hij kreeg een beroerte en stierf een maand later.''

Ze had nog niet verteld hoe het met haar verloofde in de meidagen was afgelopen en ik was er wel nieuwsgierig naar, maar ik hield mij stil, maar ze begon er zelf over, en zei:
''Drie mannen verloren mijnheer, dat gaat niet in je koude kleren zitten. In 1939 was in negentien en verliefd geworden op een boerenzoon, Klaas heette hij en was volgens mij al twintig, maar ik weet nog goed, dat hij opgeroepen was tijdens de mobilisatie om in dienst te treden. Hitler in Duitsland beloofde vrede, maar begon een oorlog tegen Polen. Ik zie nog dat ik hem met zijn ouders naar de trein brachten, want zijn bestemming was een kazerne in Arnhem, de naam weet ik niet meer.

Toen gebeurde het, mijnheer. De moffen kwamen als een dief in de nacht ons land binnen en ik kreeg nog via de veldpost een brief van hem, dat hij naar de Grebbeberg moest, een belangrijke verdedigingslinie van ons leger. De Duitsers waren veel beter bewapend als onze soldaten, maar ze hebben toch drie dagen de moffen tegen gehouden, maar na veel dodelijke slachtoffers de Grebbeberg prijs moeten geven. Mijn Klaas was ook dodelijk gewond geraakt. Ik heb zijn graf vaak bezocht, maar nu lukt het mij niet meer.''
Ik voelde mij geroepen deze vrouw veel sterkte te wensen en nam afscheid van haar.

Schrijver: kees niesse, 19 oktober 2011


Geplaatst in de categorie: oorlog

3.5 met 2 stemmen 329



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Han Messie
Datum:
23 oktober 2011
Email:
hmessielive.nl
Deze vrouw heeft erg veel ellende meegemaakt. Wel is het een gave van haar dat ze het zo levendig aan iedereen kan vertellen en ogenschijnlijk opgewekt is.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)