Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

HET WOLKJE (eerste deel)

Ver weg, ergens in een heerlijk warm land, lag een mooi bos. Er was wel iets heel bijzonders in dat bos. Daar zweefde altijd een klein wolkje rond. Elke dag kringelde het tussen de boomstammen door. Nooit kwam het hoger dan de boomtoppen. Of het nu stralend weer was of het hard regende: dat wolkje was altijd even zuiver en glanzend wit als een jong lammetje.
Dikwijls zeilde het over open plekken en kleine bosvelden. Dan gaf het wat koelte aan planten, die te weinig schaduw van de bomen kregen, en daarom last van de hitte hadden.
Binnenin het wolkje vlogen steeds vliegen en muggen heen en weer. Hier waren deze diertjes immers goed verborgen voor de zangvogels, die hen wilden eten. Maar wie zich ook wel eens in het wolkje schuilhield, dat was een sperwer of een valk. Hier konden ze loeren op kleine diertjes zonder zelf gezien te worden.
Als er mensen door het bos liepen, kwamen ze het wolkje soms tegen.
"Straks gaat het misten of regenen," dachten ze dan.
Maar nee hoor, dat wolkje vertoonde zich nog, terwijl de hemel volkomen helder bleef. Het weer bleef ook even droog; er viel geen druppel.
's Avonds als het donker werd en de uilen om hem heen fladderden, zweefde het wolkje naar een dikke, oude boom toe. Het maakte zich tot een heel ijle, smalle nevelsliert, en verdween in een diepe spleet van de ribbelige stam. De hele nacht sliep het wolkje in 't hart van die boom.
Op zekere dag was het verschrikkelijk warm, niet om uit te houden.
Het wolkje lag bijna aan de grond, zo zwaar en loom voelde het zich. Wat een drukkende, benauwende lucht! Met veel moeite kon het wolkje nog langzaam naar een bosbeekje toeschuiven. Daar zou het wel wat koeler zijn.
Het wolkje zweefde al vlak boven de kabbelende golfjes en kleine draaikolkjes. Er kwamen heel wat waterdruppeltjes in hem. Het wolkje werd daardoor steeds zwaarder. Verder zweven? Dat was bijna niet te doen!
Met een geweldige krachtinspanning kwam het wolkje enkele meters omhoog... En zakte in een wijde boog weer neer! Het wolkje kon zich nu helemaal niet meer bewegen. Wel merkte het dat de takken van een klein peperboompje door hem heen staken. De sterke pepergeur drong helemaal door hem heen.

Het werd avond. Maar het wolkje was nog steeds te moe om te zweven. Het hing maar slap over het peperboompje, dat in een witte mantel gehuld leek te zijn. Maar wel een erg frisse mantel. Ja, want dat wolkje had nog behoorlijk wat water uit de beek in zich.
Tussen de blaadjes van de kleine peperboom woonden heel veel kevers en spinnen. Al die diertjes kregen het koud vanwege dat wolkje vol waterdamp. Ze begonnen, zo klein als ze waren, te hoesten en te kuchen. En liepen onrustig heen en weer op hun kriebelpootjes. Ook de heel, heel kleine diertjes, die in de schors van het boompje leefden, kregen het te kwaad. Het was een dol gekrioel vanjewelste in die kleine stam, die maar half zo hoog als een man was.
Tenslotte schudde het hele peperboompje wild heen en weer. Ja, de boomwortels onder de grond schudden als vanzelf mee. Daardoor maakte het peperboompje zich uit de grond los en hobbelde voort op zijn wortels. Af en toe botste het tegen een grote boom aan, maar strompelde meteen weer verder, als een kreupele dwerg.
Daar kwam een hongerige panter aanhollen.
"Ha, daar gaat een beest, dat zich makkelijk zal laten vangen," gromde het roofdier blij. Een grote sprong met vier poten! Maar _ wat een teleurstelling! Die peperlucht was niets voor de gevlekte jager. Met hangende staart sjokte hij neerslachtig weer verder.
Het peperboompje bereikte de rand van het bos. En het ging nog verder, door weiden en boomgaarden...



(wordt vervolgd)

Schrijver: Han Messie, 25 oktober 2011


Geplaatst in de categorie: humor

4.0 met 1 stemmen 112



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
kees niesse
Datum:
31 oktober 2011
Email:
c.h.niessekpnplanet.nl
Een prachtig verhaal over het wolkje en ik heb genoten van al die termen die de natuur uitbeelden, zoals boomstammen, bosvelden en kabbelende golfjes. Beeldend beschreven, geeft een blij gevoel. Graag gelezen.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)