Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

De sprong

''Kom die stoel eens uit man, ik wil een eind fietsen, het is prachtig weer.''
''Oké darling, doen we en ik heb een idee Mien, laten we naar je zuster gaan, maar tien kilometer fietsen dwars door de mooie natuur.''
Even later gingen ze rijden, maar aan het einde van de straat gebeurde er wat. Mien droeg een rood hoedje van het bloempotmodel en zag er ouderwets uit, maar ze droeg het graag. Ze keek al naar boven naar de slaapkamer van het laatste huis en ja hoor, daar stond ze weer, een roodharige oude vrouw. Wouter keek ook, en riep:

''Kijk uit, ze wil weer een pispot leeg gooien.''
Hij had het nog niet gezegd of het gebeurde, een beetje stinkende bruine urine kreeg Mien op haar hoedje en rug. Mien stopte meteen en schold haar uit voor alles en nog wat uit, maar dat mens deed het raam weer dicht en stak haar tong uit naar Mien.
''Laten we maar doorrijden, maak je maar niet kwaad, slecht voor je hart.''
''Niet kwaad maken zeg je, moet je eens kijken hoe mijn jurk er uit ziet, dat vuile secreet, ik krijg haar wel.''

''Waarom flikt ze dat steeds bij jou, darling?''
''Ze kan gewoon niet hebben, dat wij niet meer in de kerk komen, dat zei ze toen ik haar ontmoette in de supermarkt. Ik zei nog tegen haar, dat ik de liefde van God ook kan ontvangen zonder de kerk .Toen was ik volgens haar een zondaar, want dan kon ik de liefde van God niet meer overdragen aan de medemens en wat doet ze zelf, een pispot leeg gooien op ons, is dat soms liefde?''

Eindelijk reden ze op de fietspaden in het mooie Drentse land. Heerlijk rustig was het daar. Op de weilanden graasden de koeien en de lammetjes speelden bij hun moeder. Gelukkig was haar jurk snel opgedroogd door de wind. Toen ze ongeveer een half uur hadden gereden zag Wouter dichtbij een boerderij een polsstok in de berm liggen. Hij stopte en legde zijn fiets plat op de grond. Hij zette de stok midden in de sloot, nam met zijn slechte knieën een aanloop en sprong, maar midden boven de sloot bleef de stok stil staan.

Het onvermijdelijke gebeurde, hij viel met een harde plons in de met kroos bedekte sloot en ging kopje onder. Toen hij weer boven kwam zat zijn hoofd vol onder het kroos. Zij stond aan de kant schuddebuikend te lachen en dacht, mijn vent heeft altijd wat bijzonders. Ze hadden geluk, want een boerenknecht had het allemaal gezien en kwam gierend van het lachen op hen toegelopen.
''Dat polsstok springen moet je aan boerenjongens overlaten, ouwe. Kom maar mee naar de boerderij, de boerin heeft nog wel oude kleren voor je.''
De knecht nam ze mee naar de deel, waar de jonge struise blonde boerin hem hielp zijn natte kleren uit te trekken.

De boerin:
''Hoe kan je dat nou doen, stadsmens, op jouw leeftijd over een sloot springen, dat is vragen om moeilijkheden.''
Mien gaf de boerin gelijk.
''Kom maar mee man, je moet eerst een douche nemen, je bent helemaal smerig van de modder.''
Hij liep met haar mee en moest van haar onder de kraan gaan staan.

De boerin zette de kraan open. Hij dacht, dat de boerin nu wel weg zou lopen, maar mooi niet. Ze bleef geboeid naar zijn piemel kijken. Hij werd er verlegen van.
''Mooi spul hangt daar en zo jong ben je niet meer'', en ze liep lachend weg. Wat een raar wijf, dacht hij.
Wel had de boerin een oude werkbroek en een blauw overhemd voor hem klaargelegd, zodat hij gekleed terug kwam in de keuken. Daar zag hij Mien lekker smullen van een groot bord erwtensoep en dat midden in de zomer, want buiten was het zeker tropisch.

De boer kwam de keuken in en had het verhaal van zijn knecht vernomen.
''Vrouw, geef die vent ook een bord erwtensoep, knapt hij van op, moet je hem zien trillen, arme ziel. Zeg stadsmens, ik zie dat je een paar wratten op je kop hebt zitten, weet je hoe je die weg kan krijgen?''
''Ik zou het niet weten, misschien door een dokter.''
''Welnee stadsmens, weet je hoe je ze weg krijgt, je moet gewoon die wratten over de kop van een dooie kerel wrijven, dan zijn ze meteen weg.''
De boer liep bulderend van het lachen de keuken uit.
''Ze zitten mij niet in de weg”', zei Wouter nog.

Na een poosje namen ze met veel dankbetuigingen afscheid van de boerin, de boer en de knecht waren al weer aan het werk op het land.
Ze reden weer richting huis.
''Ze hebben ons wel geholpen Wouter, maar erg vriendelijk waren ze ook weer niet, vooral die boer vond ik een hufter. Je kan goed merken, dat ze graag pesten en zuigen, dat zit in hun bloed. We moeten wel oppassen ouwe, want die rooie zal wel weer klaar staan met een volle pispot.''

Toen ze weer thuis waren pakte hij de fles met jonge klare en schonk twee grote glazen vol.
''Proost darling, we hebben weer een fijne dag gehad.''
''Proost ouwe, ik kook niet, haal maar bami bij de chinees.''
Aldus geschiedde.

Schrijver: kees niesse, 4 december 2011


Geplaatst in de categorie: pesten

1.0 met 2 stemmen 210



Er zijn 3 reacties op deze inzending:

Naam:
kees niesse
Datum:
6 december 2011
Email:
c.h.niessekpnplanet.nl
Geachte Harrem, inderdaad waargenomen voorvallen en fictie.
Vroeger woonde ik in een volksbuurt, iedereen kende elkaar en je moest geen kapsones hebben. Meningsverschillen werden onderling opgelost. Het door mij beschreven oude echtpaar Wouter en Mien heb ik gekend, aardige mensen en je was altijd welkom en de koffie stond klaar. De buurt is er niet meer, de huizen werden afgebroken en er kwamen nieuwe moderne huizen en andere bewoners. Ze bekijken je nauwelijks en je mag blij zijn als iemand je groet. Niet gezellig meer.
Jouw verhalen lees ik ook graag.
Naam:
Han Messie
Datum:
4 december 2011
Email:
hmessielive.nl
Een mooi verhaal om te laten zien hoe oude mensen nog weleens de kuren en potsen van de jeugd blijven houden. Wat kunnen zogenaamde gelovige mensen toch ook duivels wraakgierig zijn!
Wel wordt een beetje discriminerend, zowel door Wouter als Mien, over de boerenstand gesproken.
Naam:
harrem
Datum:
4 december 2011
Waar haal je die vermakelijke verhalen steeds weer opnieuw vandaan? Leuk om te lezen. Hoe mallotig ook, ze moeten haast wel gebaseerd zijn op waargenomen voorvallen. Of is het allemaal fictie?

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)