De neuroloog

Neuroloog De Mooie onderzocht mij in de mriscan.
Mijn hoofd werd doorgelicht en zoals ik al wist kwam er niets goeds uit.
Ach en wee klaagde ik.
Ach zei de neuroloog ik weet dat je gestoord bent en dat je denken ziekelijk is, dat zal altijd blijven in je leven.
Je hoogste orgaan is het laagste orgaan geworden.
Maar misschien is je laagste orgaan nog in takt zei de neuroloog tegen mij.

Mijn laagste orgaan vroeg ik aan hem verbaasd.
Ja je laagste orgaan, die kan wel wat overnemen van je zieke toestand in je hoofd waar je niets aan hebt, dan alleen verwarring, angst en het gaat nergens naar toe, dus ik verzoek je je billen te laten zien.
Want je beide billen is je laagste orgaan, en dus je hoop.

Nu ik moest nu op mijn buik liggen en hij trok mijn onderbroek naar beneden en bekeek en betaste mijn beide billen.
Niets mee mis, mooi rond, werkzaam en vriendelijke billen.
,Kijk de billen het laagste orgaan staan tegenover de twee hersenkwabben het hoogste orgaan van jou, waar alleen maar vuiligheid heerst en ellende.
Nu ook net als de hersenen heeft jouw billen een tussenschot.

En ze zijn ook mooi en dom maar veel minder dom dan je hersenen en je gedachten´.
Maar dokter, zei ik, mijn hoofd heeft een zalige mond en mijn billen een onreine anus.
Ach, zei mijn neuroloog, jouw mond is ook vaak een anus van je hart en hoofd, eigenlijk nog veel onreiner vaak.
Ik kreeg nu een rode lamp in mijn anus geduwd en ik zag op een beeldscherm die met die lamp waarin een camera inzat verbonden was kronkels die er schoner uit zagen dan mijn hersenkwabben.
Ja de neuroloog had gelijk over mij. Hij zei steeds maar dat mijn hoofd in en in slecht en verdorven waren, maar mijn billen zoet.
,Je billen zijn nog zoet zei hij. Je verdient je hoofd niet meer, alleen nog je billen en je voeten en benen, eigenlijk met nog wat ruggezenuwtjes, meer niet, en een hart en armen en handen en dikke tepels, verder ben je een niets, een nul.
Ik ging naar huis en ging naar bed.

Ik kreeg een droom.
Ik zag dat mijn hoofd verdwenen was op mijn hals. Er zat geen hoofd meer van mij op.
Maar twee zeer grote billen, rond en zacht, en in plaats van een mond zat er een grote anus in.
En onder mijn rug had ik dezelfde billen nog, zij het nog volumineuzer.
Met mijn handen zocht ik naar mijn neus, ogen en oren maar die waren allemaal verdwenen.
Ik zocht of ze ergens lagen maar ik vond ze niet meer terug.
De neuroloog verscheen ook in die droom en die zei tegen mij dat mijn ogen, oren en neus en hersenen overbodig voor mij waren en daarom verdwenen zijn.

Nu ik zag er niet uit, mijn hoofd was zoek en die was ik in dit leven voorgoed kwijt.
Ik dacht enkel en alleen dat ik minderwaardig was geworden onder alle gewone mensen met de erfzonde.
En dat was ook zo.

Ik dacht alleen nog een beetje met mijn zenuwen in mijn ruggengraat.
Kleine lieve gedachten.
Dat was mij genoeg in dit leven.

Ik kon niets meer zien, nog horen of ruiken.
De neuroloog legde mij op een operatietafel en naaide met een stalen naald en draad kunstogen waarmee ik iets kon zien in mijn billen op mijn hals.
Met die ogen kon ik al de riolen van de wereld zien en al de riolen in de harten van de hoogmoedige mensen met inbegrip van die van mij.
Maar ik kon er niets tegen denken want ik had geen hersenen meer.
Het was gruwelijk en afschuwelijk. Maar ik kon er ook niet naar van worden want ik kon alleen maar lieve Woordjes denken, een paar maar met mijn ruggengraatzenuwtjes.


Ik moest de grote billen op mijn hals steeds weer grondig wassen met water en plantaardige zeep. Ze werden vaak vies door de uitwerpselen net als mijn billen onder mijn rug.
Dus steeds kwam ik uit bed om mijn billen te ontlasten van ontlasting en ze te wassen van onderen en van boven.
Uiteindelijk omarmde ik mijn billen ook van boven met liefde.

Aan het einde van de droom ging het lichtje uit in mijn huis en de voordeur werd geopend door drie niet zulke lieve vrouwen.
Ieder droeg een martelwerktuig.

Ze sloegen met stokken op al mijn billen zowel van onderen als van boven omdat ik niets kon en niets wilde en voor niets leefde volgens hen.
En volledig onvruchtbaar was geworden voor hen.
Ik werkte niet, ik zorgde niet, ik poetste niet.
Ik was niet tuchtig, en ze bleven mij weerloos schepsel slaan met stokken.
Uiteindelijk vonden ze dat ik genoeg striemen op mijn billen van hen had gekregen en zetten ze om mijn bovenste billen een rokje en wel om mijn hele billen, ze plakten en sterretjes op, niemand mocht die paar bovenste billen nog zien, ook een slot werd er op gezet. Het was ween zwart rokje om mijn billen op mijn hals, zwart als de winternacht zwart kan zijn.
Ook om mijn billen onder mijn rug legden ze een rokje met daarop beschilderde maantjes, ook hierom zetten een slot vast.
Ze zetten mij nu vast in een hokje met tralies in een kermistent en op mijn schoot legden ze een bordje neer met de tekst: ,De schandetekenen van hem zijn nu voor eeuwig bedekt´.

Gedachteloos werd ik wakker, en ik voelde dat ik weer een hoofd had, zwaar en gedachteloos.

Schrijver: cornil, 20 januari 2012

cjwterenstrahome.nl

neuroloog billen hoo billen hoofd

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 1 stemmen 145