Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen over feest

Het zal toch niet waar zijn?

''Ik ga wel naar de markt, Mien, blijf maar lekker thuis, moet ik paracetamol meenemen?''
Zij had nog steeds last van haar rug, na die val toen het zo glad was.
''Is goed.''
''Wat moet ik meenemen?''
''Vanavond eten we hutspot, neem uien en wortelen mee, een pond oude kaas en bij de visboer zes scharren.
''Komt voor de bakker, darling.''

Mien stond voor het raam en wuifde naar hem toen hij op zijn fiets stapte. Ze nam een bakkie koffie en ging in haar armstoel zitten en pakte een sigaartje uit het kistje en stak die aan. Dat vond ze heerlijk, koffie en genieten van de aangename geur van de sigaar. Toch kon ze het niet laten af en toe tussen de geraniums naar buiten te loeren, nieuwsgierig aagje.
Ze hoorde een deur dichtslaan en zag buurvrouw Carla naar de lantaarnpaal lopen om haar fiets te pakken. In een flits viel het Mien op, dat Carla een opgezette buik had, ze zal toch niet in verwachting zijn, maar Mien dacht, dat kan toch niet, ze is lesbisch.

Ze dacht verder en werd steeds zenuwachtiger en kon het niet uit haar hoofd zetten, dat ze misschien in verwachting is van Wouter. Vier maanden geleden was Mien in de Beemster om haar zieke zuster bij te staan en Carla, die wel meer met haar man stond te vrijen in de steeg naast het huis. Neen, zo mag ik niet denken, hij zal toch niet met haar in bed hebben liggen rommelen? Ze begon te zweten en gooide de sigaar in de asbak en strompelde naar de wc om over te geven. Allemaal zenuwen, dacht ze. In de badcel pakte ze een diazepamtablet en nam die met water in.

Ze hinkte naar de voordeur en opende die en ging buiten staan om frisse lucht te ademen, dat hielp en ze werd weer wat rustiger. Ze bleef even staan, want in de verte zag ze een fietser aankomen, toen die dichtbij was gekomen zag ze, dat het Carla was. Hoewel ze niet zo op haar gesteld was bleef ze staan en begroette haar buurvrouw. Carla keek vriendelijk, en zei:
''Hallo Mien, gaat het al wat beter met je rug?''
''Nog steeds last, maar Wouter is naar de markt en neemt paracetamol mee, misschien help het.''

Mien lette goed op, want Carla had het kennelijk warm in haar regenjas en maakte de knopen los, zodat ze goed kon zien of ze een dikkere buik kreeg. Wat ze niet verwachtte gebeurde, want Carla kwam naar haar toe, en zei zachtjes:
''Ik moet je wat vertellen, Mien.''
''Och jee, dacht ze, nu komt de aap uit de mouw. Ze schonk twee bekers met koffie en ging zenuwachtig geworden tegenover Carla zitten, die haar regenjas had uitgetrokken.

''Zie je niks aan me, Mien?''
''Niks bijzonders meid, wel iets dikker geworden.''
''Dat is het,ik ben al vier maanden in verwachting, vanmorgen in het ziekenhuis geweest en alles is goed.''
Mien werd bleek en voelde, dat ze weer moest overgeven, in haar hoofd maalde, dat zij vier maanden geleden bij haar zuster was in de Beemster en dat Wouter vrij spel had. Alleen die gedachte al maakte haar ziek.

Carla zag haar bleek worden en stelde haar gerust.
''Je weet buurvrouw, dat ik lesbisch ben, maar je zal ook wel gemerkt hebben, dat mijn vriendin Chantal bij mij al een hele tijd niet meer komt, ze heeft een ander, dat kreng. Ik was vier maanden geleden, met de Kerst uitgenodigd op een feestje van piloten en stewardessen, omdat ik vroeger op het vliegveld in Düsseldorf gewerkt heeft en daar verliefd werd op een stewardess. Dat duurde maar kort, omdat ze vaak weg was. Op het feestje kwam een jongeman naar me toe, een kanjer en heel knap, het leek wel een Italiaan en vroeg mij of ik met hem wilde dansen.

Op de dansvloer zei hij lieve woordjes tegen mij en kuste mij zachtjes in mijn hals, ik kreeg er rillingen van en dan te bedenken, dat ik meer op vrouwen val. Ongelooflijk hé, maar dat gelik en met dildo's werken, begon mij ook te vervelen en het was een sensatie met een man te vrijen, ik wist niet wat ik meemaakte, Mien. Toen we op zijn kamer in het hotel waren kon hij het niet laten mij overal te betasten en ik had een paar glazen wijn op, en ik liet het maar toe, totdat ik na een paar weken niet meer ongesteld raakte, dat was even schrikken en ben naar een dokter gegaan, die vaststelde, dat ik in verwachting was. ''

''Heb je die man nog daarna ontmoet, Carla?''
''Jawel, maar hij zei keihard, dat hij mij nooit gezien had, de schoft. Herhaalde malen heb ik nog gebeld naar het vliegveld, maar een purser vertelde mij, dat hij naar Brazilië is overgeplaatst en dat ze zal proberen hem te spreken te krijgen en dat hij met mij contact moet opnemen, maar tot nu toe heeft hij niks van zich laten horen. Hoe vind je dat nou Mien, nu word jij mijn oma, want mijn ouders zijn er helaas niet meer'', en ze begon te huilen.

Mien omhelsde haar, en zei:
''Rustig nou maar schatje, je wordt straks moeder en ik zal je helpen met alles wat nodig is, zelf heb ik nooit geen kinderen kunnen krijgen, maar jij wordt moeder van een mooi kindje en dat zal je leven drastisch ten goede veranderen.''
Ook was Mien ontzettend blij, dat haar vermoeden, dat Wouter de vader zou kunnen zijn, gelukkig niet bewaarheid werd en een rustig gevoel overmande haar en ze voelde de pijn in haar rug ook niet meer. Toen Wouter thuis kwam kreeg hij het goede nieuws te horen en dat Mien hem bevorderde tot toekomstige opa. Daar moet op gedronken worden en schonk twee jonge borrels in en een glas rode wijn voor Carla, die hij feliciteerde en een zoentje gaf.

Schrijver: kees niesse, 7 maart 2012


Geplaatst in de categorie: feest

1.0 met 1 stemmen 158



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)