Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

's Avonds kwam een andere man bij haar (vervolg)

Hij ging aan de overkant van de straat in zijn auto zitten, zodanig geparkeerd dat hij niet opviel en wachtte op het ogenblik, dat die snuiter zijn woning zou verlaten. Lida was link genoeg ervoor te zorgen, dat haar vriend bijtijds weg was, want ze wist precies wanneer haar man thuis kwam. Herman tuurde voortdurend naar de deur. Toen hij de voordeur van zijn huis open zag gaan, zag hij in het licht van de lamp boven de deur duidelijk het gezicht van haar vrijer. Het was zijn collega Cor, met hem hield Lida het vroeger ook al. Ik had het kunnen weten, dacht hij. Hij zag ze nog in de deuropening met elkaar zoenen. Had ik maar een fototoestel bij me, dacht hij, maar ze zal toch wel alles ontkennen, zo is ze nou eenmaal.

Hij wachtte, dat zijn collega de straat was uitgelopen, Cor had natuurlijk zijn auto ergens anders geparkeerd om niet op te vallen. Hij besloot naar binnen te gaan, kwam zijn auto uit en liep naar zijn huis. Nu kon hij de deur met zijn sleutel wel open krijgen. Hij ging de huiskamer in en zag twee glazen op de tafel staan en een fles cognac, half leeg. Even later kwam Lida de kamer in en het viel hem meteen op, dat ze rode wangen had en lippenstift had opgedaan. Hij zei haar gedag, maar ze knikte met haar hoofd en zei verder geen woord. Wel zette ze een flesje bier voor hem neer.

Na een kwartier ging ze naar de slaapkamer. Daar zat hij dan alleen met een flesje bier in zijn hand, hij kon wel janken. Wat een rot leven heb ik toch, dacht hij. Zijn liefde voor haar is nu helemaal over, want ze heeft duidelijk overspel gepleegd. Hij nam nog een paar biertjes en een borrel en zette nog een stoel neer, zodat hij op twee stoelen kon liggen. Hij wilde niet meer naast zijn vrouw in bed liggen.

Herman sliep die nacht erg slecht. De volgende morgen had hij barstende hoofdpijn, die steeds erger werd. Zelfs aspirine hielp niet meer. Hij zou weer avonddienst hebben, maar belde zijn baas op, dat hij ziek was. Lida werd kennelijk zeer nerveus toen ze hoorde, dat haar man thuis bleef, want die Cor zou vanavond weer komen. Hij was zo ziek, dat hij boven in een klein kamertje op een logeerbed ging liggen. Lida belde het busbedrijf om Cor te spreken te krijgen, maar hij was er niet, want hij had een vrije dag genomen. Ze wist niet waar hij woonde, dat was even vervelend. Ze belde weer het busbedrijf op om te vragen waar Cor woonde, maar het adres gaven ze niet. Paniek bij haar.

Om half zeven in de avond voelde Herman zich weer een stuk beter. De hoofdpijn was gezakt. Hij ging naar beneden en wat hij al verwachtte, Lida had geen warm eten klaargemaakt. Ze zat naar de televisie te kijken met een fles sherry naast haar. Hij moest zelf maar warm eten klaarmaken en ze ging een eindje wandelen, want ze moest er even uit, had ze tegen hem gezegd. Herman had haar door, ze moest die vrijer natuurlijk opvangen. Zij trok haar jas aan en ging naar buiten, hij liep naar het raam en zag haar heupwiegend lopen, toch een mooi wijf, dacht hij. Ze was goed in bed, maar hij zelf liet het vaak afweten. Zou dat de oorzaak zijn van haar gedrag? Ze was nou eenmaal heet gebakerd.

Pas tegen half elf kwam ze weer thuis. Ze zag er opgewonden uit en had rode koontjes. Ook haar kapsel zag er verward uit. Hij wist natuurlijk, dat ze weer heeft zitten vrijen in de auto van Cor. Het kon hem niets meer schelen en had zich toch al voorgenomen van haar te scheiden, maar wel zo, dat zij het huis uit moest en niet hij.
Toen hij de volgende dag weer naar zijn werk was, kreeg hij een telefoontje van een onbekende, dat de moeder van Lida en een man bezig waren meubelen uit zijn huis te halen.

Dat deed bij hem de deur dicht en hij rende naar zijn auto en reed met een bloedvaart naar zijn huis. Nu was hij even niet gelovig en dacht niet aan Gods geboden, maar nam meteen zware maatregelen. Hij pakte een honkbalknuppel en sloeg die moer van haar en die kerel het huis uit. Haalde de meubels weer in huis en joeg ook zijn vrouw het huis uit. Alle drie waren ze zo bang geworden van hem, dat ze gauw snel wegreden. Hierop barricadeerde hij zijn huis. Niemand kwam er meer in, ook de politie niet, die was gewaarschuwd. Na een paar dagen kwam zijn vrouw weer thuis. Hij liet haar binnen en ze hadden een gesprek. Zij stemde toe van hem te willen scheiden. Ze zouden er direct werk van maken via een advocaat.

Aanvankelijk wilde zij in de huurwoning blijven wonen en dat hij moest vertrekken, maar daar kon volgens hem geen sprake van zijn, want dat zou een bloedbad worden, had hij gedreigd. Lida wist hoe driftig hij kon zijn, dus nam ze het besluit bij haar moeder te gaan wonen. Ze waren in gemeenschap van goederen getrouwd, maar hij stond haar toe alles mee te nemen. Daar zat hij dan in een bijna leeg huis, behalve zijn bed en lijfgoed.

Dat vond hij niet erg, maar was van de hel in de hemel gekomen. Later leerde hij een lieve vrouw kennen, waar hij samen mee ging wonen. De dagvaarding kwam ook nog. Hij kreeg een boete van twaalfhonderd euro met een voorwaardelijke gevangenisstraf van twee jaar. Wel mocht hij zijn rijbewijs houden. Hij nam geen druppel drank meer tot zich en dat resulteerde, dat hij weer buschauffeur mocht zijn. Ook hoorde hij een paar jaar later, dat Lida aan een leverziekte was overleden.

Schrijver: kees niesse, 18 april 2012


Geplaatst in de categorie: huwelijk

1.4 met 8 stemmen 766



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)