wormenkuur

Met enige regelmaat mag ik Whisley, de labradoodle verzoeken een anti-worm tablet in te nemen. Maar waar mijn vorige hond voorheen met grote ogen een brok weg schrokte zonder zich af te vragen wat er in zat en zich nauwelijks bewust van enige smaak, heeft Whisley andere gewoonten. Die haalt zijn tere neus voor veel op en het zijn van die poedeltrekjes waar ik niets mee heb. Ik moet toegeven dat het prettig is om je schoenen dáár te vinden waar je ze uittrok en belangrijker, niet getransformeerd tot zomerse neusloze sandaaltjes of hakloze slippers maar verder zou het prettig zijn als hij gewoon at wat je hem voorschotelde. Hij is dus een slechte eter. (maar met een supersnelle spijsvertering dus hij blijft mager en soms wilde ik wel met hem ruilen.)
Vandaag was het weer zover, op de kalender staat met rode viltstift dat Whisley vandaag de grote bruine tabletten moet innemen waarvan de bijsluiter beweert dat er "een voor honden aantrekkelijke smaak aanzit" maar zij kennen mijn Poedelmans niet.
De pillen dus. Ik leg er twee klaar en deel ze in vieren. Ik trek mijn trukendoos open, in dit geval een blikje leverpastei ,en begin de stukjes tablet te verstoppen. Whisley's aanvankelijk "jottum"gevoel maakt plaats voor een terechte verdenking van belazerij en hij begint naar het balkon te sluipen. Ik probeer hem over te halen om een brokje te nemen en mijn stem druipt van de honing. Uiteindelijk hapt hij voorzichtig het brokje van mijn hand en sopt de leverpastei eraf.Met een klein plofje laat hij het stuk tablet uit zijn bek vallen. Tussen zijn haren door zie ik zijn koolzwarte ogen schitteren. Ik raap het stukje op en stop het in een nieuw laagje leverpastei, herhaling van het spel, hij hapt, sopt en plof.Ik reken snel uit hoeveel tijd en leverpastei dit gaat kosten en ga het met de kaas proberen. Een stukje kaas over het tablet maar nee, het verhaal blijft hetzelfde. De laatste truc vóór ik grof geweld ga gebruiken is zacht voer. Een klein blikje waar ik de stukjes tablet doorheen roer. Heerlijk vind hij dat en eet zijn bakje leeg en gaat op het balkon liggen, 7 stukjes pil eenzaam in zijn bak achterlatend. Ik zucht en maak me op voor DE STRIJD. Ik vis de stukjes uit zijn bak, getsie ze plakken aan mijn vingers. Whis ziet de bui al hangen en probeert weg te komen maar ik ben het zat en neem hem in de houdgreep, niet goedschiks dan maar kwaadschiks. Ik zet mijn vingers tussen zijn tanden en ondanks het wanhopige geworstel zie ik kans om de pillen achter in zijn keel te mikken en zijn bek weer dicht te klemmen. Wrijven over zijn keel tot ik de bekende slikbewegingen zie. Voor de zekerheid even wachten. Klaar, en Whisley is zó volslagen verbouwereerd dat hij rechtop blijft zitten, zijn vacht alle kanten op piekend en mijn haar ook. We kijken elkaar evenwel respectvol aan. Denk ik. Dan boert hij, een diep en donker geluid. En één voor één rollen de stukjes tablet over zijn lippen naar buiten...zeven stuks..

Schrijver: wilma montanje, 25 juni 2012

wilmamontanjegmail.com

hond

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.7 met 9 stemmen 320