Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

roken

Zij priemt met haar wijsvinger in mijn richting en zegt: "het ís níet bewézen dat je van róken dóódgaat", op elke lettergreep de nadruk leggend.

Ik maakte de grote fout om een discussie aan te gaan met een bejaarde mevrouw die een slof sigaretten koopt en intussen luidkeels verkondigt dat ze in Luxemburg veel goedkoper waren.
Met het krantenartikel waarin stond dat in Nederland het aantal rokers fors daalde nog vers in mijn geheugen zei ik dus uit de losse pols: "Tja, maar daar gaan ze ook eerder dood."
Fout, fout, fout. Ik zie een blos opkomen bij haar, het begint in haar nek en verspreidt zich langzaam over haar, vreemd genoeg een beetje grijze, rimpelige wangen. Ik realiseer me mijn fout en betreur mijn opwelling, maar nú moet ik ook overeind blijven en flink de klappen opvangen.

De vrouw begint aan haar tirade..."het is lang nog niet bewezen dat je van roken kanker krijgt" zegt ze luid en "de oudste vrouw in Nederland die rookte ook én dronk er nog bij." Triomfantelijk kijkt ze om zich heen, tevergeefs steunbetuigingen verwachtend van de mensen die achter haar een rij beginnen te vormen.
Ik beweer met droge ogen dat die oudste mevrouw i.p.v. 104 jaar misschien wel 112 jaar geworden zou zijn als ze níet gerookt had en direct daarmee weer een gevaarlijke discussie uitlokkend. Ik leer het nooit óf wel?
Ik krijg het hele arsenaal aan beweringen van rokers over me heen, iedereen kent ze vast wel.....die vreselijke oude oom of tante met hun dagelijkse portie nicotine, het zij zo, eigen schuld, dikke bult. Als 'pièce de résistance' overgiet ze me met bijtend zuur....haar vriendin had een baby gekregen en in de ganse familie is nooit gerookt. Desondanks is het kindje maar 3 jaar geworden en aan longkanker gestorven.

Ik weet bijna zeker dat de mevrouw níet weet hoeveel soorten longkanker er zijn, per slot heeft asbestkanker óók niets met roken te maken...Ze heeft de gang erin en een ongemakkelijk schuiven van de jonge verkoopster achter de toonbank verraadt dat zij zich óók onder de schare rokers bevind. Ik hoop dat het hele verhaal smeuïg genoeg is om haar in elk geval aan het denken te zetten. Ik reken af bij meneer Bruna en zeg: "....ziezo en nu kan ik verhuizen naar Assen," hij weet ervan, meneer Bruna, hij weet van mijn boeken en mijn gedichtenbundel.
Als door een wesp gestoken reageert de mevrouw. "Assen" zegt ze "wat een bofkont bent U, ík kan niet verhuizen, ik moet nog 10 jaar werken tot mijn vijfenzestigste!" Mijn mond valt open, is ze pas vijfenvíjftig? Ik dacht bejaard....Ik pak mijn pakketje en loop de winkel uit. Als ik haar passeer voeg ik haar toe: "nee hoor, maak U maar niet ongerust, met die longen van U bent U zó in de WAO of erger...."
De stilte die me achtervolgt is oorverdovend.....

Schrijver: wilma montanje, 1 juli 2012


Geplaatst in de categorie: ziekte

3.2 met 9 stemmen 161



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)