Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

DE VERHUIZENDE STRUIK (eerste deel)

Middenin het bos, onder een grote eikenboom, stond een jonge struik. Hij was pas volgroeid. Die struik had mooie takken en dichte bladeren, maar geen bloesems of vruchten. Dat speet hem wel een beetje, maar hij troostte zichzelf.
Luisteren hoe de eiken en beuken om hem heen ruisten... Dat deed hij graag! Ruisende, vertellende bomen, dat is wel een heel bekend gezegde. Maar onze pasvolwassen struik hoorde er steeds iets nieuws in.
Verhalen over wat er aan de rand van het bos gebeurde; het leven in de dorpen, nog een eindje verder... Dat waren dingen, die heel verrassend voor de struik waren. Want zelf zag hij niets dan het bosleven om hem heen. De vogels, eekhoorns, hazen en reeën: wat deze dieren ondernemen kon heel boeiend zijn. Maar wat de bomen wisten te vertellen, dat was steeds weer iets anders. Want de zwervende wind, die door hun kruinen woei, was van alles op de hoogte.
"Op je oude dag zul je nog steeds datzelfde struikje van nu zijn," zei de grote eik.
"Ach ja, ik moet tevreden zijn met wat ik ben. Maar al ben ik een struik, ik wou toch erg graag de verhalende wind door me heen voelen."
"Wij, hoge bomen, kunnen dat. Maar struiken en planten zijn nu eenmaal te klein om luchtstromen op te vangen."

Er kwamen houthakkers, en gingen aan het werk met hun bijlen en zagen. Al gauw vielen hoge, dikke bomen op de grond. In het mooie bos kwam een grote open plek.
Verdrietig zag de struik dit aan. De eik waar hij onder stond, moest er ook aan geloven. Klagend klonk de laatste zucht van die machtige woudreus, terwijl hij nog lag te trillen en te schokken na de val.
Een van de houthakkers nam zijn schep en groef de struik uit de grond. Glimlachend liep hij ermee weg. De struik was verchrikkelijk bang.
"Word ik straks in stukjes gehakt? Gaan ze mij misschien in een diepe kuil gooien, waarin ik weg zal rotten?"
Van angst durfde de struik niet verder te denken. Maar het opgewekte gezicht van de houthakker stelde hem toch een beetje gerust. De man stapt snel voort, het bos uit, langs weilanden, en bereikte zijn dorp.
De struik werd in de kleine tuin achter het huis van de houthakker geplant. Vol bewondering keek hij naar de dahlia's en herfstasters, die om hem heen bloeiden. Daarbij bemerkte hij trots dat zijn eigen bladeren een helgele kleur kregen.
"Dit is de tweede keer dat de herfst mij gaat kleuren," ging het door hem heen. "Vorig jaar was het ook zo. Maar ik was nog te jong om te beseffen hoe prachtig het mij stond."
Er gingen verscheidene weken voorbij. Langzaamaan verloor de struik zijn bladeren. De bloemen in de tuin hingen dor en slap aan hun stengels. Een trieste aanblik...
Met weemoed luisterde de struik naar het verre ruisen, dat hij nog net kon horen.
"Ja, de stemmen van het bos dringen tot mij door. Ik weet dat mijn geboortegrond niet zo heel ver weg is, al ben ik verhuisd. Kon ik ook maar een zucht of een woord naar het bos sturen. Maar ach, ik ben al bijna kaal. Daarom ben ik tot niets meer in staat, kan alleen naar zwijgend afwachten."

Opnieuw werd de struik uit de grond gehaald.
"Ja, op jouw plaats zal ik twee mooie appelboompjes zetten," grinnikte de houthakker. "Maar maak je geen zorgen. Je zult opnieuw verhuizen en een mooie plaats krijgen."
Onnoemelijk veel gedachten gingen door de struik heen. Na een kleine wandeling met zijn baas kreeg hij zijn nieuw plekje. Hij stond in de tuin van een klein kasteel, waar erg deftige mensen woonden. De struik verbleef tusen een goudvissenvijver en een grote rododendronstruik. Maar daar keek onze struik niet zo naar. Het werd winter en alles wat in de kasteeltuin groeide, was nu in een soezende of echt slapende toestand.
De struik sluimerde heel vredig. Af en toe werd hij gewekt als de honden van de kasteelheer luid blafend ruzie maakten. De botten die ze van hun baas kregen, zorgden voor de nodige twisten.




(wordt vervolgd)

Schrijver: Han Messie, 23 december 2012


Geplaatst in de categorie: verhuizen

3.0 met 1 stemmen 574



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)