Schilderingen van het bestaan

Het was een vreemde tijd, je kwam een ex-geliefde tegen en die vertelde je dat er een vrouw was die naar jouw schilderijen vroeg.
Je had aan bijna niemand verteld dat je schilderijen maakte, op een druilerige woensdagmiddag stond ze voor de deur.
Ze kwam uit de studentenwereld, en had niets met goedkope aluminium lijsten, zo bleek uit haar uitvoerig betoog. Dat je geen geld had om te investeren in duurdere lijsten verloor zij compleet uit het oog. Gelukkig werd de soep niet al te heet gegeten, en werden er elf schilderwerken geselecteerd voor een expositie in de ontvangstruimte van Bioscoop Kriterion in de Amsterdamse Roeterstraat. Sommige toch met de aluminium lijsten, maar ook een oorlogsportret op doek zonder lijst. Het oorlogsportret werd door een oude bekende gekocht, maar omdat jouw fiets werd gejat, uit de fietsenstalling van de bioscoop, hield je niet veel aan de tentoonstelling over.
Je had de tentoonstelling zelf een aantal keren bezocht, en je was er best wel trots op, dat je het voor elkaar had gekregen. Wat overbleef waren de verhalen die tijdens de tentoonstelling ontstonden, en die pas later betekenis kregen.
De tijden werden slechter, je schreef een verhaal over een Blauwe Maan, nadat je was bedrogen door jouw schizofrene broer, maar dat kwam in de prullenmand terecht. De prullenbak was gevuld met onvoltooide verhalen, er kwam zowaar niets zinnigs uit jouw pen. Het lukt soms om fragmentarische teksten op blaadjes papier te schrijven. Verwarde aantekeningen om ooit een toekomst mee te vullen, een schemerdans met de leegte, die telkens kwam na de verwarring.
Diep in het geheime leven van een kunstzinnige kluizenaar maakte je een serie erotische tekeningen, met zeer beperkte middelen, een potlood en een doosje krijt. Op de een of andere manier lukte het je één daarvan te ruilen voor vier boterhammen met oude kaas, een gedichtenboekje met gedichten over dieren, en een kleurig gehaakt vest dat erg in de mode was.

Jaren later zat je in een kunstenaarscollectief. Een vergadering voor een tentoonstelling.
Een ander iemand en jij waren verantwoordelijk voor de organisatie, jullie hadden afgesproken dat de kunstenaars voor lijsten moesten zorgen, maar tijdens de vergadering bleek dat de kunstenaars geen geld voor lijsten hadden. Jouw collega werd woedend, maar jij wilde er geen principe kwestie van maken, er werden wel vaker schilderijen zonder lijst geëxposeerd, en de mensen gaven hun geld liever aan andere zaken uit. Enkele kunstenaars verkochten een werk tijdens de expositie, maar jij kreeg er geen bedankje voor. De sfeer in het collectief was verre van prettig.
De mensen van de expositieruimte vroegen of je belangstelling had voor een duo-expositie.
Je ging gretig op het aanbod in, en voor een maand hingen er portretten die jij had gemaakt in de expositieruimte. Het werk “Portret van de vermeende twijfel” werd verkocht aan een dolgelukkige particulier.
De tijden werden slechter, je schreef een verhaal over een Dode Maan, omdat een oudere vriend je voor analfabeet had uitgemaakt, maar dat verhaal kwam in de prullenbak terecht. De prullenbak zat vol met dode manen.
Jouw beste vriend kreeg door toedoen van de beet van een teek, de ziekte van Lyme. Hij was jouw trouwe toeverlaat, en door zijn ziekte, en het overlijden van zijn vader, die psychiater was, werd de band inniger dan ooit te voor.
Je hield het niet meer in het kunstenaarscollectief uit en kreeg voor het eerst te maken met internet. Je begon onder het pseudoniem "Mobar" met gedichten schrijven, en enkele schilderijen werden uitgekozen voor reizende tentoonstellingen, die werden gefinancierd door een grote medicijnenfabriek. Je slikte zelf medicijnen van een ander merk, maar dat mocht de pret niet drukken, je kreeg een gratis kalender omdat je met de tentoonstelling had meegedaan.

schilderijen kunsten kunstenaar leven

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.7 met 3 stemmen 315