H1 Indonesiä De zoon van Reagan
Mijn vader is al snel akkoord na mijn vreemde verhaal over de uithuwelijking van mijn vriendin en mijn hulpkreten aangehoord te hebben. Ook heeft hij voor elkaar gekregen dat Anton Reker de schietgrage commissaris met ons meegaat en ene Ed Rumambi die een zakelijk raadgever en vriend van ons was in die tijd. Deze Ed is zo glad als een paling in een emmer snot en een zeer goede oplichter uit Manado die heel Jakarta gek liep te maken met zijn mooie praatjes. En wij profiteerden van zijn kennis en leerden gretig van hem. In een land van corruptie en oplichting is het wel zo fijn als je één stap voor bent daar waar het nodig is. Wat hebben wij gelachen met die man, die zwaar misbruik maakte van zijn blanke gezelschap in ieder situatie.
Ook als wij na een bijna gezellige heenreis richting Karang Anyar, daar ik met niets anders als die meid in mijn kop zat, kan deze Ed het weer niet laten als wij aangekomen zijn in Prowokorto en vanwege de vermoeiende treinreis en het vele bier onderweg, besluiten te overnachten in het enige Hotel tussen Prowokorto en Cilacap.
"Laat mij maar even praten." Zegt Ed met zo een typische Indostem die door zijn neus klinkt, ons tegenhoudende voordat wij de trap van het hotel op willen lopen.
"Wachten jullie maar even." En geeft een knipoog naar ons.
"Je gaat godverdomme niet gek doen hóór Ed niet nu!" Roept mijn vader hem na. "Ik ben gebroken en wil een bed, dus geen problemen Ed." Op zijn voorhoofd naar ons tikkend.
Ik en Anton wuiven dronken het hele gedoe weg met een gebaar van 'hij bekijkt het maar, we zien het wel'.
Anton zijn dikke buik schudt van het lachen en staat wachtend aan zijn snor te draaien. Daar stonden we dan in die bloedhete zon te wachten op God weet wat Ed nu weer aan het sjoemelen was.
We willen net een plekje schaduw zoeken als er een rode loper over de trap gerold word en waar Ed over naar beneden loopt ietwat haastig en knipogend voor de Chinese eigenaar uit.
Hij pakt ons snel bij de armen en zegt: "Knik maar ja, als hij iets vraagt." En gaat verder: "Frans jij bent de zoon van Ronald Reagan, Jan, Anton jullie zijn zijn bodyguards!"
"Frans jij bent incognito op reis door Java om de economische mogelijkheden te bekijken." Verteld hij vliegensvlug onhoor- en onzichtbaar voor de Chinees met de mond en klank van een buikspreker.
"Ed je bent knotsknettergek! En geloof die chinees dat?" Vraagt mijn vader ongelooflijk en gegeneerd.
"Zeg maar ja als hij iets vraagt, altijd goed." Beantwoordt hij zonder blikken of blozen
We zijn allemaal bloedlink op Ed maar konden nu niet meer terug. Hij is gek wisten we maar nu ging hij wel heel ver!
"We mogen gratis verblijven," ging hij verder. "Lekker toh?" De g sprak hij nooit uit. "Vrouwen bier eten slapen alles voor niks!"
"Waarom doe je dat nou Ed heel vervelend, het kost haast geen reet dat Hotel!" zegt mijn vader. "Hij moet zich altijd uitsloven." Ik en Anton liepen al waggelend dronken de trap op en lieten hun nog even bekvechten.
De hele staf van het hotel en alle kamermeisjes en obers op een rij in de gang maken een diepe buiging als we binnen komen. Ik loop achter Anton die mij aan de directie voorstelt als Francis Reagan en houdt een vinger voor zijn mond en zijn andere hand op zijn Colt in het spierwitte holster, van "ssst niet verder vertellen," waar we een nog diepere buiging en een heftig 'jazeker' op bevestigd krijgen.
"Of je de mensen een hand wil geven Francis," vraagt Anton mij. "Het hoeft niet hoor als je er geen zin in hebt."
"Zeg maar dat dat goed is maar ik wil binnen vijf minuten ijskoud bier!" Fluister ik terug in zijn oor.
"Uitstekend plan beschouw het als geregeld."
Anton ging nu ook populair doen. Ik en mijn vader die inmiddels met zijn Rayban op om hem heen kijkend om zijn opdracht heel serieus te nemen om niet door de mand te vallen, geneerden ons dood.
Pa en Ed staan achter me en geven ook wat handjes schudden weg. Zo gaan we onze adem inhoudend de gehele rij af.
Ed stelt zich voor als Minister van binnenlandse zaken en economie. "Zo is het genoeg Ed," sist mijn vader hem toe uit een mondhoek.
hotmail.nlGeplaatst in de categorie: reizen
Spanning
135
Geef je reactie op deze inzending:
Vrouwen?