Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Twee gezworen kameraden

''Het is halfelf in de morgen. Het oude echtpaar Wouter en Mien zitten voor het raam koffie te drinken. Zij gluurt vanachter de planten naar de voorbijgangers om opmerkingen te maken over hun uiterlijk. De één heeft een rot kop en de ander een dikke pens en ga zo maar door. Hij leest in het rode boekje van Mao en denkt zijn hoop op het Marxisme-Leninisme in Nederland zal helaas niet komen, oude Communist als hij was. Opeens een harde knal en veel rook in de straat.
''Krijg nou wat, gooien ze met bommen'', zegt Mien.
Spoedig zien ze de oorzaak. Voor hun deur stopte een lelijke Eend vol met deuken. Twee vrij lange mannen stapten uit de auto.

''Die komen mij bekend voor. Het zal toch niet waar zijn, het is de minister-president en een blonde man. Wat moeten die hier nou?''
''Berg dat boekje op ouwe, misschien heeft iemand je verraje. Alles wordt immers gecontroleerd in dit land.''
''Ze kunnen van mij wat'', zei hij.
De blonde man keek op een papier en wees naar hun woning.
Mien kreeg de zenuwen, en zei:
''Je wordt opgepakt ouwe, alles ontkennen hoor.''

De bel rinkelde. Wouter liep in korte broek naar de deur en opende die.
''Dag heren, ik herken u van de regering, u bent toch de baas?''
''Dat klopt mijnheer. Voor alle zekerheid bent u de familie Wouter en Mien?''
''Ja dat is zo, maar waarom komt de regering bij arme lui als wij zijn. We hebben alleen AOW, maar gelukkig dat het bier niet zo duur is.''
De blonde man moest lachen, en zei:
''Daar zorg ik wel voor, beste man.''

De president:
''Mogen wij binnenkomen, we hebben een verzoek aan u en uw vrouw.''
Wouter was stomverbaasd.
Mien kwam ook de gang in en je zag aan de heren, dat ze schrokken. Zo'n grote dikke vrouw van meer dan twee meter hadden ze kennelijk nog nooit gezien. Ze bogen voor haar en pakte haar hand om er een kus op te geven. Ze dacht, krijg nou een dikke, heb ik dat.

Wouter:
''Komt u verder, in de kamer is het koel, met die vreselijke hitte blijven we lekker binnen.''
''Goed zo'', zei de president
Ze namen plaats aan de grote tafel midden in de kamer.
''Willen de heren wat drinken, ik heb fris of koffie.''
''Dat is aardig van u mevrouw, graag koffie. Heeft u boerenkoffie, want de koffie in Den Haag is niet te drinken'', zei de president, die steeds hardop moest lachen.

De president tegen de blonde:
''Zeg maat, wil jij even uit de auto de gevulde koeken halen?''
''Komt voor z'n roodkoperen baas'', en hij stond op van zijn stoel. Mien liep met hem mee om de deur te openen. Toen zei de blonde:
''Maakt u zich maar niet ongerust hoor, we komen alleen maar wat vragen.''
Mien ging koffie zetten en Wouter had de grootste lol met de president. Wat een vrolijke man, hij lacht overal om, dacht Mien.

De huisbel ging weer en daar was de blonde man met een zak gevulde koeken en een paar biertjes. Hij zei:
''De drank is niet voor onderweg hoor, de koeken wel, mevrouw.''
Hij ging de huiskamer in, en zei:
''Het is nu al dertig graden baas, wilt u al een biertje en mijnheer Wouter ook?''
Wouter keek verheugd, want bier lust hij altijd.
Mien kwam de kamer in met vier bekers koffie, en zei:
''Drinken jullie nou al bier, ik heb net koffie gezet.

De president:
''Mevrouw, ik ben blij met de koffie hoor, ik drink geen bier, want ik wil straks rijden. Wegens de bezuinigingen rij ik nu in een lelijke Eend, we moeten het voorbeeld geven, hé.''
An me hoela, het gewone volk moet inleveren, mensen komen niet meer rond met hun geld, dacht Wouter.

De president:
''Mevrouw en mijnheer, waarom zijn wij speciaal bij jullie gekomen? Het zit zo, we kregen uw namen en adres van de ons bekende barones in dit gat. Binnenkort is de Commissaris van de Koning jarig en dat komen we vieren. We hebben van de barones gehoord, dat u mijnheer Wouter een uitstekende butler is bij haar feestjes. U vult de glazen tot aan de rand en dat zien we dus graag. Haar eigen butler schijnt altijd dronken te zijn en dat betekent half gevulde glazen. En u mevrouw, u bakt de kippenpootjes op een voortreffelijke manier, lekker gekruid en knapperig. Wilt u beiden zo vriendelijk weer van de partij te zijn op de verjaardag van de CDK. Natuurlijk staat er wat tegenover. Hoe staat het met uw drankvoorraad, mijnheer Wouter?''

''Gisteren toevallig een kist bier gehaald bij Aldi, die is goedkoop.''
'''Daar haal ik ook altijd mijn bier, mijn beste. Hier heeft u tweehonderd euro, dan heeft u voorlopig genoeg bier in voorraad. Doe mij een plezier en vertel het aan niemand, want als onze minister van geldzaken er van hoort is het huis te klein, de vrek.''
''Komt voor de bakker, president'', zei Wouter.
''Oké maat, dan gaan we weer, vanmiddag moet ik weer vragen beantwoorden in de kamer, daar krijg ik wat van.''
''Effen mijn bier opdrinken, baas.''
De heren namen afscheid en de president nam plaats achter het stuur en met harde knallen en veel rook reden ze de straat uit.

De oudjes waren blij verrast met die tweehonderd euro.

Schrijver: kees niesse, 24 juli 2013


Geplaatst in de categorie: algemeen

4.5 met 2 stemmen 7.384



Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
Han Messie
Datum:
24 juli 2013
Email:
hmessielive.nl
Wat een vermakelijk verhaal dat tegelijk aanduidt hoe hoge regeringslui dikwijls eenvoudig en alledaags in hun voorkomen en optreden kunnen zijn.
Vriendelijke groeten van Han.
Naam:
Joanan Rutgers
Datum:
24 juli 2013
Je gevoel voor humor blijft mij verbazen en de diepgang van je komische literatuur ontgaat me zeker niet. Prachtig hoe je Rutte en Wilders hier weet op te voeren. Om niet te zeggen geniaal. Ben je omgekocht voor 200 euro biergeld? Denken ze daarmee je anarchisme af te kopen? De zotte kwezels! Gebruik dat bier als brandstof voor je edele veldtocht, moedige ridder Kees!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)