Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Achter de dikke onvolprezen geraniums.

Ik zit gewoon al jaren achter de geraniums. Is niks mis mee. Ach soms wat saai, maar wel fijn dat ik elke dag mijn geraniums kan water geven. De bloemen zijn er weer elk jaar. Rode monnikskapjes.

Ze wiegen me weer in slaap elke nacht. Want ik zie niets meer dan een ruit met daarvoor woekerende planten. Er is verder niks meer. Ik ben ook niks aan. Een levenloos bloedeloos ding, een raam is mijn lot.

Soms komt er een melkboer aan de deur. Goedendag goede weg. En een melkfles koop ik dan. Bel gaat weer. En dan is er een man met een brood. Daarna ga ik weer achter de vensterbank.
Bij. Bij planten. Ze spreken plantentaal, plantentaal vooral tegen eenzamen zonder doel met een verarmde ziel die pokon ook nodig heeft.

Ik word oud. En ik zit nog steeds achter de geraniums. Ach daar is niets mis mee. Ze krijgen kleine nieuwe lootjes en babybladeren. Ik ben er met water en zorg voor hen.

Velen vinden mij saai. En niet de moeite waard. Ik ben nummer 24356732156432 id ofzo op mijn sofikaart. En ben nummer 25436786583423 tr op mijn ziekenfondskaartje ofzo.

En eens krijg ik een kist en een kruis. En de meeste mensen als ik ze al ontmoet is bij mij goededag goede weg. Ik slaap ook nog op een bed. Naast mij een telefoon met een telefoonnummer die niemand belt. Nummer 0345/3426756456343

Ik ben een man die als enige vriendin nog een plant heeft met gebobbelde bladeren,een wat bruinachtige bast,en rode treurige bloemen wachtend op een goudgele bij om haar te bevruchten.Die bij komt maar nooit aanvliegen. Ik zelf lig er naast op een bed, een man die niets meer kan,lelijk is en onaangenaam voor de gewone doorsnee mensen.

Ik ben behandeld aan mijn zieke nieren. Patient nummer 34257634256412 witte kruis. Ik ben operatief verlost van mijn gebroken heupen. Zilverenkruispatientnummer 4538734222978739. Ik ben trouwens niks aan.

Als enige trooast in dit leven vol ongemakken heb ik nog een plant met snoezelige bloemen, en biddende bladeren voor mij. Laat dat mij tot troost wezen! Ik moet eens een keer een hond kopen!

Schrijver: cornil, 18 augustus 2013


Geplaatst in de categorie: eenzaamheid

4.0 met 1 stemmen 116



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)