Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Fanta met een rietje.

Langzaam maar zeker horen we het geluid van een auto in de verte. Voor de zekerheid liggen onze klewangs klaar voor een eventueel gevecht tussen de rotsen achter ons bij de zwavelbron waar we in liggen en nu iets meer stand-by zitten. Als het militairen zijn moeten we poedelnaakt naar onze klaarstaande motors sprinten of 'snelhinken' dan in het beste geval.
Voor de politie waren we niet echt bang daar deze meestal niet zwaarder gewapend was dan met een bajonet hoewel dit zeker iets veranderd was door het contract op Yani's hoofd en waarschijnlijk het mijne sinds ik als zijn handlanger te boek stond.
Het was de oude Chinees zijn busje maar dat zegt nog steeds niets. Zat hij er ook in? Werd hij niet gevolgd? Had hij ons 'verkocht'? En door het snelle drinken van bier op grote hoogte leek het nog belangrijker; had hij zijn 'boodschappen' gedaan?

De lichtstralen van de koplampen gaan uit en de motor word uitgezet. We hadden onze dekking van de mist en wolken weer terug. Onze klewangs houden we nu ietwat paranoia onder water en doen net of we slapen om eventueel kwaad te verrassen en hadden spijt dat we te lui waren geweest om ons even te verstoppen en beter wel het bronnetje uitgestapt waren.
"We are ..," wil Yani zachtjes zeggen voor hij zijn ogen sluit. Ik maak het af: "I know, fucking crazy and lazy."
“No, we're just tired I suppose.” antwoordt hij. "Shut up, they're coming." De deur van de auto gaat open en kort daarna horen we gelukkig opgelucht hakjes van damesschoenen over het met gebroken tegels belegen pad tikken richting ons.
"It s cool, the hookers are here Yan."
"Oh yeah the hookers" zegt hij met zijn Brandostem lijzig en suf van de wiet of het hem geen ene moer interesseerde. Ook mijn gedachten waren non-stop bij Linda en misschien probeerde ik dit gaatje op deze manier misschien een beetje 'te letterlijk' op te vullen. Wie weet?
Wat een gouden leven moet die gozer gehad hebben als je zoiets zo makkelijk vergeet. En wat moest die balen nu hij op de vlucht was gedwongen.
Hoewel, we zitten voorlopig even in het 'echte' paradijs al ligt de nadruk een beetje meer op para dan radijs. Ik besloot niet meer te blowen want ik begon te wauwelen en zag door die wiet uit Acceh origineel achter iedere dennenboom een soldaat staan. De schietpartij flitst ineens weer vers voorbij mijn ogen en ik kijk schichtig om me heen maar zag weer verder niets dan mist en laag hangende wolken die heel af en toe wat ruimte gaven om de met sterren bedekte prachtige hemel te laten zien maar dit was heel sporadisch. Vooral die herrie van die mitrailleurs had erg veel indruk op me gemaakt. Gek genoeg zijn doorzeefde opa iets minder griezelig maar die lag er ook zo onrealistisch bij. Bijna als een in elkaar gezakte marionettenpop. Het was trouwens allemaal zeer onrealistisch gebleken als in een nachtmerrie waarin je niet vooruit kunt komen. Waarschijnlijk door de tropische hitte en de bacteriën die daar in je lichaam leven. Je loopt daar alsof je één lange duizeling hebt. Dit kon natuurlijk ook komen door de Indonesische whisky. Daar kijken ze niet op wat chemicaliën meer of minder. Als de controle in de fabriek komt en het gehalte van wat dan ook niet klopt word er gewoon grof betaald en sluiten ze hun ogen. Zo had je heb je daar Bintang bier waar letterlijk je haar van uitvalt en dat zelfs onder licentie van Heineken staat. Het Ankerbier is onder licentie van Breda bier maar smaakt naar Heineken en is perfect bier en je haar blijft gewoon zitten.

De dames (hoertjes) drie stuks in plaats van vier komen zich bij ons melden en maken verlegen kennis met ons middels een zacht geknikt handjes geven, een lichte buiging door de knieën en een respectvol knikken van het hoofd met de ogen dicht. Yani roept de oude chinees en geeft hem wat geld en legt hem uit dat de dames goedgekeurd waren, na mijn tevreden blik. Zij kunnen zich uitkleden in de door ons gehuurde huisje en moeten snel bij ons in het 'bad' komen, versta ik.

"Stelen ze dan niks?" vraag ik denkend aan ons geld al wist ik dat 'eigen rechtertje spelen' een algemene en niet strafbare daad is hier en altijd met de dood beslecht wordt.
"Nee daar hebben ze het lef niet voor Francis!"
Leer mij hoeren kennen, dacht ik op dat moment ten onrechte. Als de meiden weg zijn roept hij de oude Chinees nog even bij ons voor een aardig interview hoewel achter dit aardige gezicht van Yani er ook ten alle tijde een dodelijk scenario afspeelt.

"Nog politie gezien?" "Militairen?" "Ben je nog aangehouden onderweg?"
"Niks," antwoordt de Chinees en zegt dat het hem verschrikkelijk spijt dat hij geen vier meisjes had kunnen vinden daar het al laat was en Bandoeng waar hij ze helemaal gehaald had verlaten was gebleken. Niet zo gek om vier uur 's nachts. Hij had zich de pleuris moeten zoeken die arme oude Chinees. Hij stond te bibberen op zijn magere beentjes onder een te grote kaki kniebroek met natuurlijk weer een smerig vergeeld hemdje erboven. Nee de gemiddelde Chinees is zeker minder fris als de tenmiste driemaal per dag badende Indonees viel mij op.

"Tidak apa apa." Geen probleem zegt Yani en bedankt hem en laat nog wat bier voor ons aanrukken en Fanta met een rietje voor de meiden. Nee het waren geen kinderen! Ze drinken daar nou eenmaal allemaal Fanta! Dat kan IK niet helpen. Blauwe Fanta.
Nee ze waren denk ik een jaar of twintig. Dat is erg moeilijk in te schatten bij deze mensen.

Schrijver: Franciscus Borst, 21 november 2013


Geplaatst in de categorie: vrouwen

4.6 met 5 stemmen 289



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Monique Methorst
Datum:
23 november 2013
Email:
moi636yahoo.com
Hoge kwaliteit verhalen schrijven, absoluut!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)