Knocking on heavens door..
Het witte poeder lost op als het net even tegen het kookpunt komt waarna ik de naald in het watje prik om het levenselixer op te trekken. Ik was zo beroerd dat ik vergat de spuit met kokendhete vulling eerst af te koelen en douw het bloedhete ding rechtstreeks in mijn ader. De hitte en het te veel van citroenzuur bijt gloeiend heet en prikken als duizend naalden in mijn arm en bloed. Een hittegolf overspoelt mij, dan volgt een vreselijke jeuk in mijn gezicht hoofdhuid neus en armen. Vooral de jeuk aan mijn neus maakt me gek en is onverdraaglijk. Even ben ik bang dat ik teveel genomen heb. Ik zal toch niet te veel gezet hebben zeker? Zou dat even waardeloos zijn? Precies een dag voor mijn vertrek uit die hel hier en dan nu sterven. En dat nog wel op mijn verjaardag. Kan mij het ook verdommen, ik voel er toch niets van als die pijnen maar weg zijn. Ze kijken mij allen vol verwachting aan; Gaat hij het redden of..?
Mijn ogen openen zich langzaam en ik begin eerst te zachtjes neuriën was en vervolgens te zingen terwijl ik bijna vallend opsta en rondjes ga dansen en mijn veter die om mijn arm zit los probeer te knopen wat niet zo lukt dus die laat ik die maar hangen. Nadat ik de naald uit mijn arm trek en in de getekende roos op mijn luchtbed gooi lik ik mijn arm schoon en dans en zing verder terwijl ik mij glimlachend realiseer dat ook ik op 3 September geboren ben, net als papa...
"It was the third of September, the day I always remember, mmm it's allright." "Papa was a rolling stone, where ever he lay his head was his home, when he stole. It was in the name of the lord." Ik lik nogmaals het bloed van mij onderarm af wat nu zoet in plaats van bitter smaakt.
"Dracula," zegt een van hun.
"Ja, Batman." Antwoord de ander heel dom terug.
Batman? Dacht ik nog. Terwijl zij hun shotje klaarmaakte leerde ik het hun meezingen; "Papa was a rolling stone, na, na, na.."
"Mag alles op?" Wordt er gevraagd.
"What the hell," zeg ik. "Natuurlijk, het is feeeeest!"
De cassetterecorder ging aan, volume twaalf. De verzoekjes worden heen en weer gespoeld net zo lang totdat wij na een paar uur alle drie half voor pampus liggen mee te zingen op Knocking on heavens door van Dylan maar dan door de Guns 'n' Roses gespeeld waar ze op Bali allemaal fan van zijn. Vraag me niet waarom, dat is nou eenmaal zo en dat ging zover dat Yanto van de tatooshop die trouwens nog een mooie panterkop op mijn schouder heeft gezet voor de prijs van een vijfduizendje (2 Euro) en twee strippen Valium een complete transformatie had ondergaan en precies leek op Slash, de gitarist van die Roses. Met lang gepermanent haar en de hoge hoed en die domme bruine Ray-Ban op zijn giechel maakte de look-a-like compleet. Een wereldgozer was het. Kon ook ontzettend goed gitaar spelen, zelfs Hendrix imiteerde hij moeiteloos totdat hij bloedblaren op zijn vingers kreeg dan pas schee hij er mee uit tot ons aller teleurstelling. Dan deed hij soms papieren kokertjes om zijn vingers en ging hij als nog door. Versterker op honderd watt. Het hele Kuta beach complex op Bali had last van ons of juist niet dat ligt aan je instelling maar als we niets te verbergen hadden gingen we altijd pas echt goed los. Als we aan het rotzooien zijn met dope most het allemaal een beetje stilletjes voor de narcotica en daar loopt het hem nu net mis mee. In de feestvreugde van euforische staat het gevaar vergetende. De tape staat te hard en wij zingen te hard. We gaan alle vijf zeer onverantwoord fout 'out'.
Omstreeks elf uur klinkt er een luid geklop op de deur. Een erg luid geklop. Ook horen wij motorfietsen en auto's met zware motoren lopen. Stijf van de adrenaline staat de doodsangst op ons gezicht te lezen. Er lagen overal spuiten en noem maar op. Verstijfd van angst kijken we elkaar aan. Dan staat Boman als een ninja zo stil op en begint alle rotzooi in een plastic zakje te gooien en vermaant ons gebarend de dope door de plee te spoelen. Als je van een plee kon spreken want daar hebben de mensen geen wc maar een gat in de grond soms rondom betegeld maar het blijft een gat waar je gehurkt in moet gaan zitten schijten en als je drol dan in dat gat valt dat spettert het rioolwater tegen je dijen, heerlijk nietwaar? Vandaar ook die mandibakjes zodat je elke keer als je gescheten hebt je gelijk een halve douche pakt.
Waarom vertel ik dit nou, u begrijpt dat als je heel zachtjes moet zijn en uw toilet moet doorspoelen zonder stortbak maar met een emmertje vol water, dat maakt natuurlijk een teringherrie en dat allemaal terwijl de narcoticapolitie op de stoep staat. En die schieten je daar gewoon af. En dat beseften we alle vier maar al te goed. Dit was het moment van de waarheid. Boman slingerde via het raampje van het kakoes (kakhuis uit het oud Nederlands), Indonesisch voor schijthuis of wc, netjes gezegd, het tasje met spuiten en dergelijke op het dak van de buren, zo een deur of drie verder. Zo daar waren we sowieso van af. Nu stonden we te dringen op te wc om onze zakken te legen en ik die emmertjes water er over heen flikkeren om het door dat strontgat te spoelen.
hotmail.nlGeplaatst in de categorie: reizen
Avontuur
167
Geef je reactie op deze inzending: