Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen over landschap

De belofte van de Biesbosch/Een tocht over het water (2)

Richtingwijzers aan weerszijden van de snelweg geven aan: "Den Bosch" en "Waalwijk". We zijn op weg naar Drimmelen om een boottocht over de Biesbosch te gaan maken. Het wijde en weidse land strekt zich links en rechts van het asfalt, waarover de auto voortraast, uit.
In de verte de koepel van een onbekende kerk en hoge verticale schoorstenen spuwen witte dampige rookwolken de hemel in: de Amercentrale is in vol bedrijf.
"Raamsdonksveer", "Geertruidenberg" vermelden nu de blauwe borden en tenslotte: "Made", "Drimmelen". We naderen onze bestemming. "De belofte van de Biesbosch" lezen we op een plakkaat. Zal de Biesbosch deze middag deze belofte waarmaken?
Een veelheid van pleziervaartuigen verwelkomt ons in de jachthaven van Drimmelen; zij deinen als het ware zusterlijk of broederlijk, zij aan zij op het brede water met de kleine schuimkopjes, dat ook onze rondvaartboot zal dragen en vervoeren: het "goedgunstige" dan wel "kwaadwillende" water, dat Nederland doorsnijdt en flankeert, dat Nederland tot Nederland maakt, dat Nederland koestert en dat Nederland heeft moeten bedwingen.
Nadat de trossen zijn losgegooid van de kade, komt ons schip in beweging en glijdt het rustig, elegant en sierlijk als een zwaan over de brede stroom die nu een glinstering en een schittering van laat zonlicht toont.
Binnen overstemt het gezellige gebabbel van de passagiers die door de ramen uitzicht hebben op het voorbijgaande panorama, dat zich aan hun ogen ontvouwt, enigszins het zachte fluisteren van de motor.
Ik voel me als ingescheept voor een echte zeereis in een echt schip met kombuis en kajuit, maar de onstuimige, uitgestrekte oceaan zal met haar blauwe woestheid onze boot niet omklotsen en de overzeese territoria zullen voor mij altijd "terra incognita" blijven.
Enkele schapen grazen doodgemoedereerd op groene hellingen die de rivier flankeren.
Op een eiland dat we eveneens passeren woont, eenzaam als een kluizenaar, maar wellicht gelukkig, de beheerder van het natuurgebied, dat al lange eeuwen sinds haar ontstaan met haar stille wateren de tijd heeft getrotseerd en de menselijke geschiedenis en de nietige, onbeduidende levens van de mensen en hun lotgevallen onaangedaan en onberoerd aan zich voorbij heeft doen gaan.
Al te snel zal ons schip aanleggen, aanmeren aan de steiger, zullen we weer voet aan land zetten en is onze dromerige middag te midden van de wateren, de grienden, de stilte en de schoonheid van het schilderachtige landschap voorbij.....

Schrijver: I. Broeckx, 22 april 2014


Geplaatst in de categorie: landschap

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 168



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Han van Tilburg
Datum:
23 april 2014
Email:
infobiesbosch.net
Op het eiland waar jullie voorbij zijn gevaren, woont niet de beheerder, maar een veldmedewerker van Staatsbosbeheer met vrouw en 3 kleine kinderen.
Geen hluizenaar, wel gelukkig.
Beheer van Nationaal Park De Biesbosch is Staatsbosbeheer uit Driebergen.
Het was een geweldig mooi tocht, toch?
Natuurgroet van Han van Tilburg.
zie ook: www.biesbosch.net

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)