Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Het klopte, als jongen ben ik misbruikt

Het was voorjaar 1883. De zon scheen hoog aan de hemel en haar warme stralen maakten de mensen blij. Ik maakte een wandeling op de heuvel van Montmartre bij Parijs. De terrassen zaten vol met levensgenieters. Een jong paartje danste. Zij was welgevormd en droeg een lange lichte jurk met oranje figuurtjes en een rode muts met aan de zijkant een strik. De man droeg een donker pak en zwarte schoenen en zijn gezicht toonde een korte zwarte baard en een volle zwarte snor. Mijn ogen kon ik niet van haar afhouden en ze had het kennelijk in de gaten, want ze glimlachte naar me.

Kon ik haar maar in mijn armen nemen of haar ten dans vragen. Helaas zag ik er niet netjes uit, na de afschuwelijke voettocht uit Holland. Na de dood van mijn ouders ben ik gaan zwerven en kwam in Parijs en ik had onderweg vernomen, dat de Montmartre een mooi uitzicht bood over de stad en dat daar ook schilders kwamen om hun kunst te tonen. Op het terras zag ik vrolijke mensen. Wat een tegenstelling van de armoe die ik zag in dorpen en gehuchten in Holland en België.

De hitte werd ondraaglijk, zodat ik de schaduw opzocht van een standbeeld. Toen de muziek zweeg zag ik, dat het stel aan een tafel ging zitten bij nog drie dames en twee heren. De heren droegen een strohoed. Op de tafel stonden drie aangebroken flessen met rode wijn, verder een schaal met blauwe druiven. De heer waarmee ze had gedanst werd weggeroepen en zette een hoge zwarte cilinderhoed op en ging het café in, maar ik bleef maar naar de vrouw kijken en ze merkte het, want ze glimlachte weer naar me en wat ik nooit had verwacht, ze stond van haar stoel op en kwam schommelend met haar heupen naar me toe en reikte haar smalle hand naar me toe.

Raakte ik in de war? Ja, ik als boerenjongen uit een gehucht in de kop van Noord-Holland had dat nog nooit meegemaakt, moest ik die hand pakken of er een zoentje opgeven, weet ik veel, dus pakte ik die hand en noemde alleen mijn naam, Kees. Ze begon heel vlug Frans tegen mij te praten, waar ik geen snars van verstond. Mijn hoofd schudde ik maar van nee, niet begrijpen wat ze zei, maar ze was niet van lotje getikt, want ze riep een jongeman, een bediende van het café, want hij liep met een dienblad met glazen wijn erop, en ze zei wat tegen hem.

Toen begon hij ineens Vlaams tegen mij te praten en dat kon ik wel goed verstaan. Ik moest vertellen waar ik vandaan kwam, ik heb de bediende dat allemaal verteld, dus dat ik van huis was weggelopen en hij vertaalde dat in het Frans aan haar en ze glimlachte dankbaar. Toen vertelde de bediende hoe zij heette, namelijk Aline Charigot, een verloofde van Pierre Renoir, een beroemde schilder. Op zijn dertiende schilderde hij al bloemen op keramiek en zijn beroemdste schilderij was Bal au Moulin de la Galette, een impressionistisch werk, dat een dansgelegenheid toont op de heuvel van Montmartre.

Dit schilderij werd verkocht voor 78 miljoen dollar. Op dit schilderij kijken de mensen gelukkig, maar toch was Montmartre een arme volksbuurt met veel prostitutie. Renoir schilderde ook veel naakt in warm zonlicht. De Vlaamse bediende wilde nog veel meer vertellen, maar kreeg en standje van zijn baas en moest weer aan het werk om de feestgangers te bedienen. Aline Charigot bleef bij me zitten en maakte mij duidelijk of ik wat wilde drinken, daar had ik natuurlijk wel zin in en ze bestelde twee glazen cognac.

Het werd gebracht door dezelfde bediende en die vertelde meteen dat hij iemand wist die mij de toekomst kon voorspellen voor een gering bedrag. Helaas kon ik daar geen gebruik van maken hoewel ik uiterst nieuwsgierig was hoe mij levensloop in de toekomst zou zijn, maar ik had geluk, want Aline gaf mij een paar francs, dus zou hij iemand sturen. Inmiddels bekeek Aline aandachtig de cognac, draaide het glas één keer rond en snoof de aroma op en ik moest hetzelfde doen, waarna ze haar glas tegen de mijne tikte. We namen een slokje en ik moest meteen hevig hoesten. Toen ik weer wat was bedaard slaakte ze een diepe zucht van opluchting en kuste mij op mijn wang. Ik wist niet wat mij overkwam.

Toen gebeurde het. De bediende kwam in gezelschap van een oude zigeunerin naar me toe. Ze droeg een glazen bol onder haar arm, dus begon ik mij erg zenuwachtig te voelen. Ze ging vlak voor me zitten en Aline legde haar arm om mijn nek en kriebelde aan mijn oor. Wat beleef ik nu weer?, dacht ik. De bediende vertaalde wat ze zei, ik zou spoedig sterven, want ik was al dik in de zestig en zou opnieuw geboren worden in 1931 in zeer armoedige omstandigheden.

Mijn bed zou een sinaasappelkistje zijn en ik zou later opgroeien in een grote stad. Dan zou er een oorlog komen en ik bijna zou sterven door hongersnood, maar hulp zou spoedig komen en ik seksueel misbruikt zou worden door een man. Ook zou mijn verdere leven vol gevaren en armoe zijn, maar op oude leeftijd terug kunnen kijken op een gelukkig huwelijk met een eenvoudig meisje. Het is allemaal uitgekomen. Van beide vrouwen heb ik afscheid genomen en heb mijn zwerversleven voortgezet.

Schrijver: kees niesse, 4 mei 2014


Geplaatst in de categorie: algemeen

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 612



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Joanan Rutgers
Datum:
4 mei 2014
Je beschrijft enige reïncarnatie-ervaringen in een notendop en toch op een literair aantrekkelijke wijze. Vanuit een oude incarnatie voorspelde de waarzegster, dat je in een volgende incarnatie als jongen seksueel misbruikt zou worden. Je beaamt het traumatische vervolg. Mooi hoe je Renoir erbij betrekt. Jammer dat de Française Aline zo op afstand voor je bleef. We kennen immers inmiddels je vrouwengek-reputatie!...

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)