Een schijnvertoning en een schrale troost.....

In Tilburg zuid strekken zich sinds jaar en dag eenvormige straten uit, die ik doorkruis om bij het zaaltje te komen waar de bijeenkomst zal plaatsvinden. Sommige panden zijn dichtgetimmerd alsof het leven eruit is verbannen, alsof ze geblindeerd zijn als een gepleisterd graf en nooit meer een levendige familie binnen hun muren zullen huisvesten.
De dames komen samen, wiens haar vergrijsd is door zorgen en wiens hart doorkloofd is van verdriet en ellende om degene met wie ze eens, in jonge jaren, naar het altaar schreden, gekleed in kant en satijn; degene die naast hen stond in goede en slechte tijden, die hun handen en hun harten vasthield. Hij is voorgoed uit hun levens verdwenen, achterhaald door de ongenadige dood.
De psychologe en de creatief therapeute zijn eveneens grijs, alsof men ze zo heeft "uitgezocht" dat ze bij het groepje passen dat ze begeleiden.
Hoewel ik niet lijd aan een depressie ben ik toch toegelaten tot de cursus "Zoeken naar zin". We moeten opdrachten gaan volvoeren die ons kennelijk de zin van onze levens zullen gaan tonen en die voor mijn mede-cursisten klaarblijkelijk de pijlers zullen gaan vormen die op zullen rijzen uit het moeras van wanhoop, vertwijfeling, angst en neerslachtigheid; stevige pijlers waaraan men zich op kan trekken, waarop men een nieuwe toekomst kan bouwen en een leven na de dood van de geliefde.
Het "soelaas" dat de beide leidsters van de groep aanbieden lijkt echter nauwelijks in overeenstemming met de levenswijsheid die men toch moet veronderstellen bij een zeventigjarige; met de doorgewinterde expertise waarmee de bejaarden toch het leven tegemoettreden; de lullige knutselwerkjes waarop we vergast worden hebben niets te maken met echte kunstzinnigheid en dat hierdoor de peilloze put van vertwijfeling gedempt zou kunnen worden, lijkt me hoogst onwaarschijnlijk.
Het is een zwaktebod en een brevet van mateloos onvermogen dat hier aan de orde is, een verlegenheidsoplossing die de tranen niet kan stoppen, de vertwijfeling niet kan dempen, en die inderdaad slechts beschaamt en in verlegenheid brengt, alsof ook de academische studie in de psychologie slechts een "doekje voor het bloeden" is, een zoethoudertje, een farce waarmee de wereld alleen maar bedrogen en misleid wordt......

bejaarden verdriet k verdriet knutselen

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 70