Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Hemeldroom

Maar, dit moet de hemel zijn. Wat overkomt me nu? Ik fladder als een engeltje onder een prachtig gewelf. Ik heb de juiste vleugelslag nog niet helemaal te pakken, zodat het mij moeite kost de juiste vlieghoogte te bewaren. Kennelijk ben ik pas in het hiernamaals gearriveerd. Want dit moet wel het hemels paradijs zijn. Het plafond waarvan ik de juiste afstand probeer te houden is van een ongehoorde pracht. Het heeft wel iets weg van het onlangs gerenoveerde gewelf van het Nijmeegse concertgebouw De Vereeniging, lang niet gek als overkoepeling van de hemel. Daar ergens beneden is Hij. Theologisch is het niet in de haak dat de Vader en de Geest niet te zien krijgen, maar slechts de Zoon. Dat moet Hij wel want Zijn moeder houdt zich aan Zijn zijde op. Zij is een wat pinnige dame, Hij is wel sympathiek, misschien een beetje te serieus voor zijn leeftijd. Natuurlijk, ik weet dat ik nu volmaakt gelukkig moet zijn, maar ik me wel enige zorgen. Nu ben ik er nog druk mee bezig de correcte vliegtechniek onder de knie te krijgen, maar zal mij ik straks een volleerde engel niet vreselijk vervelen?

Beklemd en geamuseerd word ik wakker. Voor alle zekerheid knipper ik een paar keer met de ogen. Goddank, we leven nog. Naast mij doemt in het vroege ochtendlicht het engelachtige gezichtje van mijn jongste kleinzoon op, die weer eens een nachtje is komen logeren. Hij straalt zoveel heerlijke rust uit dat ik blij ben nog in dit aardse paradijs te vertoeven.

Hoe kom ik in hemelsnaam aan deze boze droom? De keren dat ik badend in het zweet ontwaak, word ik gekweld door nachtmerries van het normale soort, naakt op de fiets door een drukke stad rijden en zo. Meestal lukt het de oorsprong van de angstdroom op te sporen. De avond tevoren schoot in mijn herinnering hoe ik vijfendertig jaar geleden in Leuven per ongeluk naar het damestoilet ging. Het was in het grote mensagebouw aan de Bondgenotenlaan. Op de trappen stonden rijen wachtenden. Waarom keken ze me zo indringend aan? Pas achteraf besefte ik wat er gebeurd was. Na een avond van jolijt en veel Stella Artois, was ik toch vroeg opgestaan. De plicht riep, we zouden gaan deelnemen aan de grote betoging voor de ‘ontdubbeling’ van Leuven. De tweetalige universiteit moest worden vernederlandst. Als een plichtsgetrouwe zombie liep ik door de stad en besefte niet dat ik de toiletbatterij van het andere geslacht inliep. Achteraf wel natuurlijk. Toen herinnerde ik mij de verbijsterde gezichten van de meisjes bij de wasbakken.

Wat kon toch mij toch een hemelse nachtmerrie hebben bezorgd? Eindelijk vond ik de aanleiding. Al enige jaren voer ik een onregelmatige correspondentie met een hoogbejaarde collega – classici plegen heel oud te worden. Deze vrouw, die nu halverwege de negentig moet zijn en nog steeds zelfstandig woont, was in haar jonge jaren een voortrekker van het Humanistisch Verbond. Heel haar leven heeft zij aan God noch hiernamaals geloofd. Haar overtuiging is gevormd in een tijd dat nog tachtig procent van de Nederlandse natie tot een kerk behoorde. Het Humanistisch Verbond was het alternatief. Het was nog niet geïnfiltreerd door moderne kwezels die menen dat vrijmetselarij of boeddhisme goed samengaan met een atheïstische levensovertuiging. Op luchtige toon discussiëren de oude dame en ik over onze vooruitzichten. “Stel je voor,” schreef ze laatst, “dat er toch iets na de dood is. Ik zou me goed belazerd voelen.” “Maak je geen zorgen,” heb ik haar geantwoord, “als de God wiens bestaan jij en ik van ganser harte ontkennen, bijgeval toch bestaat, zal Hij in Zijn almacht toch wel de goedheid hebben de godloochenaars ieder hiernamaals te besparen. De gelovigen, ja, die krijgen van Hem waarnaar ze hun hele leven hebben uitgekeken. Maar ons zal de nachtmerrie van de hemel vast worden bespaard.”

Schrijver: Anton van Hooff
Inzender: JM, 14 november 2001


Geplaatst in de categorie: religie

2.0 met 11 stemmen 1.412



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Susan S
Datum:
14 november 2001
Email:
s.schepenaarhome.nl
Je zou eens het boek "Deadline" van Randy Alcorn moeten lezen.
Wat je dan wel niet over de hemel te weten komt.......

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)