Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

De Sprong - Liselore gaat studeren (2)

Voordat Liselore die zomer verhuisde, ging ze met haar vadertovenaar Herald nog een keer naar Belaland voor een laatste behandeling voor haar migraines. In Belaland woonde een tovenaar die, door naalden in haar oren te prikken, probeerde de migraines te verminderen. Maar ondanks dat ze al vele keren de behandeling ondergaan had, hielp het niet. Ze had van de tovenaararts in Mosastad al alle drankjes gekregen die er voorhanden waren, maar die hielpen ook niet. Er zat vaak niets anders op om maar in een rustige donkere kamer te liggen tot het weer over was. Zodra het ergste voorbij was, probeerde Liselore op te staan, en zette een donkere bril op om het licht aan haar ogen te verdragen. Ze had meerdere aanvallen per maand, en op de meeste dagen tussen de migraines door had ze last van andere soorten hoofdpijn. Herald en Nana waren erg bezorgd, maar Liselore wist niet beter, ze had dit immers altijd al gehad, als klein heksje al. Herald wist dat Liselore rust en een donkere kamer zonder veel geluiden nodig had als ze ziek was, want dat kende hij van zijn moederheks Mala, die het leven had verlaten in het jaar voordat Liselore geboren werd. Ook zij had veel last gehad van migraines, en van hoofdpijnen op de dagen ertussen, net als Liselore. Een dag zonder hoofdpijn was voor haar een feestdag, zo had Mala gezegd. En Liselore wist precies hoe dat voelde.

Liselore kwam die zomer ook iets aan de weet van een ander familielid die ziek was. Er was een zus van haar andere grootmoederheks Malira, de moederheks van Nana, waarvan Liselore nooit het bestaan had geweten. Die zus van Malira heet Anneli, wat Liselore een mooie naam vond. Nana vertelde haar waarom Liselore Anneli nog nooit ontmoet had. Ze bleek opgenomen te zijn in een huis voor mensen die niet voor zichzelf konden zorgen. Liselore vond het raar dat haar dit nooit verteld was. Wat had Anneli dan? Het verhaal was dat ze als jonge vrouw nog steeds geen bezoek van de maanfee gehad had, en de toverdrankjes van de tovenaararts haar niet voldoende hielpen. Ze hadden haar toen toverpillen gegeven die blijkbaar een verkeerde uitwerking hadden. Ze had sindsdien niet meer geweten wie ze was en had waandenkbeelden gehad. Liselore was van dit verhaal geschrokken. Niet omdat haar oudtante ziek was, maar omdat haar nooit iemand daarover verteld had! Ze vroeg waarom ze dit nu pas hoorde. Nana vertelde dat in het gezin van haar moeder ooit afgesproken was er zo weinig mogelijk over te zeggen. Liselore was daar boos over. Ze had haar zieke tante willen bezoeken, maar kon dat niet omdat ze niet had geweten van haar bestaan. En nu zou ze naar Triastad verhuizen en veel minder tijd hebben! Ze zei tegen Nana dat ze Anneli wilde bezoeken, nog voordat ze verhuizen zou!

Samen met Nana en de zus van Nana, die Maran heette, ging Liselore voor het eerst op bezoek bij Anneli, de oudtante waarvan ze niet eerder had geweten dat die er was. Het huis waar Anneli woonde, lag buiten Mosastad. Het was er heel rustig, zowel in de omgeving van het huis, als ook in het huis zelf, met de vele kamers en gangen. De mensen die Liselore daar zag, leken allemaal heel stil te zijn. In zichzelf gekeerd zaten ze in een stoel of liepen in gedachten langzaam door de gangen van het gebouw. In een rolstoel zag Liselore een zeer oude heks zitten. Haar ogen keken haar recht aan, brandden zich bijna in haar ogen, alsof ze in haar ziel wilde kruipen, zo intens. Anneli was heel oud en kon niet meer lopen en niet meer praten. Nana en Maran waren al vaker bij haar geweest, maar Anneli zag Liselore voor het eerst. Ze bleef haar strak aankijken, alsof ze haar veel wilde vertellen. En dat deed ze ook. Ze liet haar ogen spreken. Liselore ging bij de lieve oude heks zitten en nam haar handen in de hare. Ze las het levensverhaal van Anneli in haar donkere ogen en was diep ontroerd. Liselore had nog nooit zulke donkere en sprekende ogen gezien. Ze zou die ogen nooit vergeten. Liefdevol kuste en omhelsde ze de lieve heksoudtante toen het tijd was om weer te gaan. "Ik ga verhuizen, lieve tante, maar ik probeer snel weer te komen." Maar Anneli was zo oud, dat ze het leven zou verlaten voordat Liselore haar een tweede keer bezoeken kon. Hoewel Liselore haar maar eenmaal gezien had, voelde het alsof ze Anneli haar hele leven gekend had. Ze was diep verdrietig toen ze in Triastad een paar maanden later het bericht kreeg dat Anneli er niet meer was. Ze wenste voor Anneli dat ze in de mooiste heksenhemel wonen mocht. Ze wist zeker dat dit ook zo zou zijn.

Liselore vond in Triastad een kamer boven een kapsalon. Daar werkte een tovenaarkapper die beneden in de woning de haren van heksen en tovenaars knipte. De kamers die erboven lagen, verhuurde hij aan heksstudentes. Er mochten alleen jonge heksen wonen. Tovenaars mochten de kamers niet huren. De kapper liet ook weten dat hij niet wilde dat er tovenaarsbezoek op de hekskamers zou zijn. Liselore dacht dat ze toch geen bezoek zou krijgen, dus dat leek haar geen probleem. Ze had nog niet door dat veel jonge tovenaars op de nieuwe grote tovenaarschool haar graag zouden willen bezoeken. Ze had er geen idee van dat ze opviel door haar kleine verschijning en haar kleine neus, die voor veel tovenaars juist aantrekkelijk was, ondanks wat haar gemene zus Myra haar daar altijd over verteld had. Liselore moest nog veel leren over tovenaars, over het leven en over de liefde. Daar zou ze nu volop de gelegenheid voor krijgen.

~ wordt vervolgd ~

... De illustraties bij de verhalen van Liselore zijn van de getalenteerde kunstenares Josephine Wall, zie link. ...


Zie ook: http://www.josephinewall.co.uk/

Schrijver: Lilith de Wit, 31 januari 2015


Geplaatst in de categorie: algemeen

4.0 met 8 stemmen 990



Er zijn 7 reacties op deze inzending:

Naam:
Lilith de Wit
Datum:
24 maart 2015
Dank voor je aanmoediging, Joanan, er wordt aan gewerkt. Je zult wel nog geduld moeten hebben, want het heeft enige tijd nodig. Maar hoe lang het ook duurt, jullie horen nog van mij.
Naam:
Joanan Rutgers
Datum:
18 maart 2015
Lieve Lilith, zowel Han als ik missen je superbe bijdragen op deze literaire site. Wil je a.j.b. weer nieuwe bijdragen leveren? Maak 'wordt vervolgd' daadwerkelijk waar. Wij geloven in jou. Geloof ook in jezelf en brei in godsnaam verder!...
Naam:
Han Messie
Datum:
7 februari 2015
Email:
hmessielive.nl
Lilith, alle begrip heb ik ervoor dat je nu tijdelijk stopt met je plaatsingen op de site.
Je trekt je maar eens rustig terug om goed en diep na te denken, wachtend op nieuwe ingeving en ondernemingszin voor het schrijven.
Ik wacht geduldig en hoop na kortere of langere tijd weer nieuw werk van jou te zien.
Mijn ervaring is ook dat even ophouden met schrijven des te betere verbeelding geeft.
Ik had dan het gevoel met minder kwantiteit meer kwaliteit uit mijn pen te krijgen.
Naam:
Joanan Rutgers
Datum:
7 februari 2015
Lilith offline, het moet kunnen, maar onwennig is het wel. Aan de andere kant is het hoogst begrijpelijk dat je naar stille plekken van inspiratie zoekt en het dwangmatige internet even een schop onder zijn opzichtige reet geeft.
Ik blijf wel naar je uit kijken, wonderfee, want zonder jouw sprookje is het behoorlijk kil hier. Ik hoop maar niet dat we je overvraagd hebben en dat je daardoor in een dip bent geschoten. Blijf jezelf en trek je niets van ons aan, okay? Doet me denken aan 'Come back and stay for good this time' van een Engelse zanger. Die ook 'Love will tear us apart' van Joy Division heeft gecovered. Mijn Alzheimer laat de naam van de bedoelde zanger even niet toe.
Naam:
Lilith de Wit
Datum:
5 februari 2015
De schrijfster van het verhaal gaat voorlopig even offline verder schrijven. Met dank voor alle positieve reacties tot zover, die zeer bemoedigend en inspirerend zijn geweest! Als er weer bruikbaar materiaal is, wordt het hier opnieuw geplaatst. Dit kan even duren.

Wordt dus nog vervolgd, met dank voor jullie steun, en bij voorbaat dank voor jullie geduld.
Naam:
Joanan Rutgers
Datum:
3 februari 2015
Liselore is Lilith. Li is Li. Fantasie is namelijk altijd autobiografisch, hoe je het ook wendt of keert. Hoogstwaarschijnlijk had jij dan ook een tante, die in een psychiatrische inrichting verbleef en die met haar ogen/diep geleden ziel, diepe indruk op jou heeft gemaakt. Volgens mij verbeeld jij je eigen levensverhaal op sprookjesachtige wijze en doe je dat op een zeer mooie manier, die zeker voor kinderen plezierig en leerzaam is.
Naam:
Han Messie
Datum:
31 januari 2015
Email:
hmessielive.nl
Aandoenlijk hoe Liselore medelijdend en intens haar oudtante bezoekt, al heeft ze haar nooit eerder gezien. Toverkunst en Goddelijk geloof... Wat treffen die twee begrippen elkaar in jouw verhalen kunstzinnig en ongedwongen!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)