Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Buurvrouw is gek op Wout

'Weet je wat mij opvalt darling, dat je geen straatvegers meer in de straat ziet. Alleen Carla houdt de stoep schoon en ook bij ons.'
'Ja, en weet je waarom, omdat ze hoopt jou te zien en binnen wordt gewenkt om koffie te komen drinken, ik ken je.'
'Hoe kom je daar nou bij mens, maar ze is wel aardig tegen ons. Je moet toegeven Janneke, dat ze heel mooi is.'

'Ach man, wat heb je aan een vrouw die alleen maar lief en mooi is, want haar schoonheid zal verdwijnen. Jouw kop is ook niet meer wat het geweest is.'
'Ik vind jou ook wel lief en mooi hoor, jij bent ook van eenvoudige komaf. Hoelang zijn we nu al getrouwd?'
''Tweeënvijftig jaar, ouwe en dat is veel te lang. Ik had al lang een andere kerel moeten hebben met veel geld. Jij bent altijd maar een armoedzaaier geweest.'

'Waarom ben je dan bij me gebleven, lieverd? Je had laatst toch een akkevietje met een gozer in de bus. Hij ging in de bus naast je zitten en vroeg aan jou of je het fijn vond. Hij vertelde je, dat hij oudere vrouwen tot een hoogtepunt kon brengen tegen een vergoeding, maar je bent er toch niet op ingegaan. Je had toen een kans darling om van mij af te komen. Ik was in bed toch niks meer had je gezegd, maar toen ik gisteravond een poging deed keerde jij je om en duwde mij bijna het nest uit. Niet leuk hé?'

Janneke zweeg en kreeg een opgewonden kleur op haar wangen en zei even later:
'Ik ben netjes gebleven bij die knaap, maar jij niet ouwe. Twee jaar geleden heb je nog een geintje met Carla gehad. Ik weet het nog als de dag van gisteren. Ik zou je nog een hengst voor je kop kunnen geven.'
'Wat bedoel je nou weer, ik weet van niks.'
'O neen, weet je dat niet meer. Ik was naar de markt toen Carla hier aan de deur kwam zogenaamd om onze rode lamp te lenen, want ze had last van haar rug. Jij liet haar binnen en liep de trap op naar de slaapkamer, want daar lag de lamp op de linnenkast. Ze liep achter je aan en eenmaal in de slaapkamer nam ze haar kans. Ze duwde je achterover op het bed en kwam bovenop je te liggen en begon je hartstochtelijk te zoenen. Je verzette je helemaal niet, want ik was toch niet thuis. Dat heeft ze zelf aan mij opgebiecht na een hevige ruzie, toen ik jullie betrapte omdat ik veel eerder thuis kwam.'

'Ik heb mij wel hevig verzet darling, want je weet best, dat ik daar niet van houd, want het was net in die tijd, dat ik mij bekeerd had en ik heel zedig door het leven ging.'
'Moet je hem horen, de huichelaar. Die bekering van jou heeft niets geholpen, je bent nog dezelfde boef als daarvoor. Gisteren liep je ook weer dronken op straat te vloeken en te schelden met een horde kinderen achter je aan.'
'Daar kon ik niets aan doen, want Gerrit van de klaverjasclub vierde zijn verjaardag in het café en dan weet je het wel.'

Toen ze zo aan het bekvechten waren ging plots de huisbel.
'Ik ga wel effen kijken, darling.'
Wout liep door de gang en opende de deur. Of het zo moest zijn. Daar stond buurvrouw Carla.
'Hallo schat, ik heb je hulp nodig.'
'Waarmee kan ik je helpen, buurvrouw?'
Hij deed heel formeel, want Janneke zou wel stiekem luisteren.
'De kraan in de keuken lekt, heb jij nog een leertje?'
'Ik zal even in de schuur kijken, volgens heb ik er nog een paar. Loop maar even mee. Eenmaal in de schuur kneep ze hem in zijn kont.

'Wat heb je toch Carla, laat dat. Zoek een jongere kerel, maar blijf van mij af. Janneke is nog steeds kwaad op mij sinds dat gevalletje in de slaapkamer.'
Janneke wilde haar kerel in de gaten houden en liep ook naar de schuur. De gordijntjes waren dicht geschoven, maar door een kier kon ze die twee zien. Ze deed de deur open en schreeuwde:
'Attenoje, had ik het niet gedacht. Zitten ze elkaar weer af te likken. Dat moet afgelopen zijn vuile sloerie dat je bent. Rot de schuur uit, wegwezen hier.'

Hij stond er met een verlegen blik en trouwe hondenogen bij. Hij kon er toch niets aan doen, dat zijn buurvrouw gek op hem was.
'Waarom beloon je haar niet, darling?'
'Zeg ben jij effen van de pot gerukt, dat secreet nog belonen ook, hoe kom je er op.'
'Ik vind het niet leuk, dat je Carla zo behandelt. Ze is best lief, want hoe vaak heeft ze jou niet verzorgd toen je ziek op bed lag. Ik krijg van haar tenminste nog een zoen, van jou alleen op oudejaarsavond.'

Ze zweeg en ging weer naar binnen.
'Mag ik haar nou nog helpen de kraan te repareren?'
'Vergeet het maar, ik vertrouw haar niet. Laat ze maar de huisbaas bellen of een loodgieter. Jij blijft hier, begrepen.'
'Oké, darling.'

Schrijver: kees niesse, 12 februari 2015


Geplaatst in de categorie: woede

4.0 met 1 stemmen 143



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Joanan Rutgers
Datum:
12 februari 2015
Ik wil niet in je huwelijk gaan stoken, beste Kees, maar door deze impressie blijkt wel dat het niet meer zoveel voorstelt.
Je bent niet de enige, die in een huwelijkse sleur gevangen zit. Bovendien veegt ze na 52 jaar behoorlijk grof de pan met jou uit. Dat van in die bus herinner ik me nog goed.
Na 52 jaar is het vrij normaal, dat je elkaar niet meer bespringt en ook dat je de verleidingen weet te weerstaan, omdat je de nare gevolgen beter overziet. De woede van je vrouw geeft aan, dat ze je nog steeds meer liefheeft, dan ze zelf wil toegeven. Weet je, ware liefde vind je niet bij rijkaards, want die scheiden vaak om de haverklap. Ook omdat ze zich dat kunnen permitteren.
Overigens is een echt geheim rendez-vous met Carla handiger en knijp haar dan maar eens flink...

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)