Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Een oude communist

In het nabij gelegen park ontmoette ik een man van ongeveer mijn leeftijd (83). Hij zat op een bank. Persoonlijk ken ik hem niet, maar ik zag hem wel eens in de supermarkt achter een rollator boodschappen doen. Hij begroette mij hartelijk en ik bleef staan en zei hem hartelijk gedag. Hij nodigde mij uit op de bank naast hem plaats te nemen. Ik deed dat en zette mijn rollator ook naast de bank. Ik gebruik dat ding omdat de zuurstofcilinder anders te zwaar wordt om ermee te lopen. Een neusbrilletje is erop aangesloten voor meer zuurstof in mijn longen(COPD).

Nadat we hadden gepraat over onze lichamelijke aandoeningen en de hedendaagse politieke toestand in de wereld en ons land begon hij over de tweede wereldoorlog. Hij was communist geworden, omdat de revolutie in Rusland de oude kapitalistische machten in 1918 had uitgeschakeld. Voor de oorlog had hij zich al aangesloten bij de CPN, waar Paul de Groot de leider was. Zijn voorbeeld was Stalin. De Duitse bezetter had deze partij verboden, maar deze partij pleegde veel verzet en daarom werden de communisten vlak na de oorlog gerespecteerd.

De man praatte maar door en ik luisterde, want wat hij vertelde wist ik ook. Toen begon hij over de koude oorlog en dat was de schuld van Churchill. De vroegere vijand Duitsland was nu een bondgenoot geworden van het Westen en dat beviel Stalin niet. Hij bracht het oosten van Duitsland onder zijn invloed, de zogenaamde DDR en ook Berlijn werd verdeeld door de Muur. Ik vroeg hem op een gegeven ogenblik of hij nog communist was. Hij keek mij aan en vertelde, dat het nog steeds in zijn diepe gedachten zo was, want wat je nu in de politiek in Den Haag ziet gebeuren is ook niet om vrolijk van te worden. Daar gaf ik hem gelijk in.

Hij begon over de CPN in Amsterdam vlak na de oorlog, de grootste partij en over de gedreven fractievoorzitter van deze partij in de Tweede Kamer Marcus Bakker. Bakker was al in 1943 lid geworden van de illegale CPN. Na de oorlog werd hij hoofdredacteur van het dagblad De Waarheid. In 1956 was hij groot voorstander van het neerslaan door Russische troepen van de Hongaarse opstand. Dat had grote gevolgen voor de partij. Veel leden haakten af en De Waarheid werd opgezegd. Zelf kan ik mij dat ook herinneren van mijn vader, die aanvankelijk ook De Waarheid las, maar die na de opstand in Hongarije de krant opzegde en Het Vrije Volk ging lezen.

De man wilde nog veel meer vertellen, maar ik stond op en zei tegen hem, dat ik naar huis ging, want de zuurstofcilinder raakte leeg. Ik hoop u nog een keer tegen te komen, want u luistert merk ik en dat vind ik een mooie eigenschap. Andere mensen beginnen meteen tekeer te gaan als ik over de politiek begin en helemaal als ze horen, dat ik een communist ben.
We namen hartelijk afscheid van elkaar.

Schrijver: kees niesse, 16 maart 2015


Geplaatst in de categorie: politiek

4.0 met 2 stemmen 127



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Joanan Rutgers
Datum:
17 maart 2015
Ik heb jarenlang op de CPN (mooie Ina!) gestemd en daarna jarenlang op GroenLinks (sexy Femke!), met soms op de SP (goudeerlijke Jan!).
Door alle overlappingen en grijze gebieden zijn de politici ongeloofwaardig geworden. Het is werkelijk één pot natte drek. Ik stemde zo omdat ik tegen het kapitalisme ben en voor gelijkwaardige verdeling van de welvaart. Dat leek me wel zo christelijk.
Tegenwoordig omarmt de meest linkse politicus nog het kapitalisme. Van de oude standpunten is niets meer over. Dat wil zeggen, alleen jij hebt er onlangs nog mee gecommuniceerd.
Overigens schandalig wat die Bakker bakte inzake Hongarije.
Doe je communistische vriend de groeten!...

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)