Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Fijne dag gehad

Wout zit achter de geraniums en kijkt naar zijn Trabant en kreeg een brainwave. Janneke kwam met een sacherijnige smoel de kamer in, en zei:
''Moet je koffie, lul?''
''Doe maar, maar moet je horen, ik heb een idee. Ik verveel me kapot en wil wat ondernemen. Ik wil een rit maken door de vrije natuur en genieten van het vlakke landschap in de buurt waar ik geboren ben. Dan komt onze Trabant ook weer eens in beweging.''

Moet je horen schat, we rijden naar Kolhorn waar ik opgericht ben en gaan daar in een restaurant lekker eten. Drink je koffie op en we gaan. Hij startte zijn Trabant. Eerst een geweldige klap. Dit zijn de ware auto's en zuinig. In Oost Duitsland rijden ze er allemaal mee.''

''Je bent zwaar in de war man. Duitsland is nu één, ze hebben de muur toch afgebroken. Weet je dat al niet meer, zak.''
''Ja, dat is waar ook, de tijd gaat snel.''
Toen de rook was opgestegen reed hij langzaam weg.
''Stop, ouwe.''
''Wat is er nou weer?''

''Carla komt naar buiten, ze komt naar ons toe rennen.''
Hij bracht het vehikel tot stilstand en opende het portier.
''Wat is er Carla?''
''Waar gaan jullie naar toe?''
''Wij gaan zomaar een eindje rijden.''
''Ach lieve buurtjes mag ik met jullie mee. Ik voel mij zo eenzaam. Alles komt op me af, ik ben overspannen.''

''Goed, maar haal eerst je regenjas.''
''Erg fijn lieve buurman, ik kom direct.''
''Je blijft wel met je poten van haar af, hé. Ik ken je'', zei Janneke.
Weer startte hij de auto en opnieuw een hevige knal en een enorme rookwolk. Zo hoort een auto te starten, zei hij.

Carla keek Janneke al aan.
''Niet op reageren Carla, mijn vent is niet goed wijs, altijd al een dwarsligger geweest, je raakt er aan gewend.''
Na een uurtje tuffen zaten ze in de kop van Noord-Holland. Een prachtig landschap en heerlijk rustig. Hier en daar een boerderij omgeven door bomen. Op de weilanden graasden de koeien en de schapen. De regen was minder geworden en aan de noordelijke hemel zaten al blauwe plekken tussen de regenwolken. In het mooie dorp Kolhorn parkeerde hij zijn auto op een parkeerplaats bij een café.

''We zijn er dames. Hebben jullie trek in koffie en een uitsmijter?''
''Ja lekker'', riepen ze tegelijk en keken verheerlijkt naar hem.
''Je hebt een goeie kerel, hé'', zei Carla.
Janneke keek haar schaapachtig aan en haalde haar schouders op of ze zeggen wilde, het is een ploert. Ze stapten het café binnen en namen plaats aan een grote ronde eikenhouten tafel.

Aan de bar zaten een paar mannen, die kennelijk alleen oog hadden voor Carla. Vooral toen ze haar lange regenjas uit deed en haar mooie figuur tevoorschijn kwam. Ze droeg een groene korte rok en een rode jumper en haar krullend blonde haar reikte tot haar bibs. Haar prachtige bruine benen waren een sensatie voor de heren. Zo liepen de meiden niet in het dorp, dachten ze kennelijk.

De waard, een dikke gebochelde man op leeftijd met vuurrode wangen kwam naar het gezelschap toe en begroette hen.
Wout nam het woord:
''Graag drie uitsmijters en koffie. Ik wil graag koffie met een dik vel erop.''
De waard begon te lachen, en zei:
''Dat heb ik nog nooit meegemaakt mijnheer. We hebben alleen cupjes koffiemelk, daar kan ik geen vel op fabriceren.''

''Heeft u dan geen verse melk zo van de koe'', vroeg hij.
''Het spijt me mijnheer, die tijd is voorbij. Alle melk van de koe gaat naar de fabriek.''
''Attenoje, dat is ook wat, doet U dan maar gewoon zwarte koffie.''
''Komt in orde'', zei de waard met een glimlach.

Janneke was al rood aangelopen van woede, en zei op gedempte toon:
''Wat ben je toch een idioot man, wie bestelt er nou koffie met een dik vel.''
''Dat kreeg ik vroeger altijd thuis en ik vond het heel lekker.''
Carla trok een vies gezicht, en zei:
''Ik vond het al verschrikkelijk wanneer mijn moeder havermoutpap maakte waar vellen in zaten. Ik moest er van kotsen.''
De waard bracht het bestelde. Het zag er uitstekend uit en smaakte heel lekker.

Terwijl ze aten vertelde hij:
''Ik herinner mijn ouders nog goed. We woonden in een houten boet en we hadden het heel arm. Mijn vader werkte bij een boer en kreeg weinig loon. Achter ons huis was een tuin en een sloot. Ik ben daarin een keer gevallen en bijna verdronken. Ik kon mijzelf redden door het riet vast te pakken en op de wal te kruipen. Mijn moeder gaf mij nog een pak slaag ook.''

Plotseling voelde hij gekriebel tussen zijn benen. Hij keek en zag dat Carla haar schoen uit had gedaan en met haar grote teen tegen zijn geslacht zat te duwen. Hij gaf geen reactie, want wanneer zijn vrouw het had gezien, dan was er een matpartij ontstaan.
''Ís er wat, omdat je zo naar beneden kijkt, ouwe?''
''Niks aan de hand darling, ik dacht dat ik wat morste, en weer voelde hij haar grote teen en wel zo hard, dat hij even van zijn stoel op wipte.

''Zit toch stil zenuwlijder dat je bent'', zei ze.
Carla schoot in de lach, ze had er plezier in. Daarna vertelde hij, dat zijn vader al jong was overleden aan een leverziekte, veroorzaakt door veelvuldig drankgebruik.
Carla stond op en betaalde de rekening. Ze wilde wat terug doen. Hierna zijn ze weer naar huis gereden en kwamen met harde knallen weer de straat inrijden.

''Zeg ouwe, je moet die auto maar eens wegdoen. Wat een herrie maakt dat ding zeg en volgens mij ben je nog in overtreding ook, want ik zag, dat jouw rijbewijs was verlopen, dus ben je ook niet verzekerd.''
''Dat wist ik niet, maar goed ik bel morgen de sloperij en doe er afstand van. Maar we hebben toch een fijne dag gehad.''
Dat vonden de vrouwen ook.

Schrijver: kees niesse, 24 maart 2015


Geplaatst in de categorie: reizen

4.0 met 1 stemmen 130



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)