Vol verwachting: Evelien

Snel deed Evelien lippenstift op haar lippen en maakte de bovenste twee knopen los van haar witte blouse. Evelien hoorde de sleutel in het slot omdraaien. Ze inspecteerde of haar borsten rond zichtbaar waren in haar beha. Ze bewoog met haar heupen van links naar rechts en gleed met haar handen vanaf haar middel tot haar dijbeen over haar korte spijkerrok. Haastig liep ze op haar witte sneakers naar de deur van de woonkamer. Met een vluchtige blik in de spiegel keek ze of het haar nog fatsoenlijk zat. De haardracht van Evelien was te vergelijken met de jaren twintig. Ze had links opzij een scheiding. Vanaf daar had ze haar blonde lok glad over het hoofd. Het eigentijds aan het haar was: dat zij aan de achterkant een knot opgerold had. Bovenop zag de uiteinde van het haar eruit als een sierlijke fontein.
Evelien keek met een bonzende hart in de ogen van de man van Arcelia. In haar rechterhand hield ze de deurkruk vast met de deur tegen haar rug Op haar voorhoofd voelde ze transpiratiedruppels. Ze deed haar schouders naar achteren waardoor haar fameuze decolleté door haar borstpartij duidelijk zichtbaar werd.

Evelien nam na dertig meter de bocht naar rechts en verdween uit het straatbeeld. Ze holde veertig meter verder om de volgende bocht naar links te maken. Eindelijk zag ze na tien meter de blauwe Honda Civic sport. Ze liep rustig naar het portier terwijl ze haar hart in de keel voelde bonzen.
Met een diepe zucht ging ze zitten op de passagiersstoel en sloot de deur.
Evelien maakte een snelle beweging met haar nek en keek naar Wijnand. Met angst in haar ogen zei ze ongeduldig en geïrriteerd: “ Ja! Man, waar wacht je nu op! Rijden met je sportieve Honda Civic.”
Wijnand reed rustig de straat uit om niet op te vallen.
Wijnand keek met fronsende wenkbrauwen naar Evelien en zei: was dat nu echt nodig om die twee knopen los te doen om je totale inhoud te laten zien?”
Evelien keek hem verbaasd aan en zei: “nou! Totale inhoud? Ik heb mijn borsten iets geaccentueerd om hem af te leiden”.
In een seconde veranderde Wijnand zijn gezicht in een grimmige blik en zei: “Juist! Verwar hem maar. Ik ben nog niet vergeten dat hij mij voorschut heeft gezet in de Engelse pub?”
Evelien legde haar platte linkerhand op het dijbeen van Wijnand en gleed omhoog in zijn lies en zei met een verleidende blik: “Schat! Vanavond hebben wij ons feestje”.
Evelien maakte een snuivend geluid met haar neus. Ze pakte het beeldje uit haar tas en als een trofee hield ze dit omhoog. Door deze houding was haar bovenlichaam gestrekt waardoor haar voorgevel naar voren stak. Wijnand greep ongecontroleerd met zijn rechterhand haar linkerborst en maakte een knijp beweging. Hij liet zijn hand glijden via haar zij naar haar blote bovenbeen. Langzaam schoof hij met zijn vingertoppen onder haar korte rok tot in haar lies. Hij keek Evelien aan met een verrukkelijke blik en kneep haar hard in het dijbeen.
Wijnand reed de provinciale weg op en Evelien keek uit het raam naar het landschap. Met een diepe zucht plofte ze met de achterkant van haar hoofd tegen de hoofdsteun. Evelien dacht terug aan het kwartier in de woonkamer voordat de man van Arcelia thuiskwam. Ze zuchtte nog eens diep en sloot haar ogen.

In de ochtend liep Evenlien naar Arcelia om te vragen of zij kwart over twee naar huis mocht in verband met de verjaardag van haar neefje. Standaard komt Arcelia haar man vrijdag op dat tijdstip thuis.
Het was twee uur in de middag en Evelien was alleen in de woonkamer. Arcelia en Valentina waren aan het rusten tot drie uur in de middag.
Evelien had haar rugtas op een eettafelstoel gelegd. Vluchtig deed Evelien de kastdeuren open en dicht in de woonkamer. Ze was overtuigd dat ze gisteren het koper beeldje van twaalf kilo achter de flessen wijn in de kast had geplaatst. Evelien had nog keuzes in twee kastdeuren. Ze hoorde de motor van de auto buiten voor het portiek.
Zweetdruppels voelde ze op haar voorhoofd ze dacht: “verdomme! Hoe kan dat beeldje niet meer op de plek staan waar ik het gisteren heb neer gelegd?”
De motor van de auto ging uit.
Met haar handen in haar zij bolde ze haar wangen en perste de lucht uit haar mond met een zuchtend geluid.
Ze deed het deurtje open en zag alleen twee fotocamera’s, twee adapters, diverse snoeren, twee enorme telelenzen en drie kleinere lenzen.
Evelien hoorde in haar oorschelpen het portier dicht slaan als een zware dreun.
Haar rechterhand had de deurknop vast van het laatste deurtje. Van zenuwen begon haar hand te trillen.
Buiten hoorde zij voetenstappen dichterbij komen op het voetpad. Elke stap ging als geluid van een echo door haar brein. Het maakte haar duizelig. Ze knipperde een keer stevig met haar ogen en kon haar missie weer uitvoeren.
Evelien wilde het ander deurtje met haar linkerhand dicht doen toen ze achter een enorme lens iets zag blinken. Een gevoel van ontspanning ging door haar lichaam. Evelien keek naar het beeldje die ze in haar hand had en zag: een mannelijk persoon die in zijn rechterhand een gitaar omhoog hield. Op het voetstuk stond gegrafeerd Winnaar 1999. Ze liep naar de eettafelstoel en stopte het beeldje in haar rugtas. In het voorvakje van haar rugtas pakte ze haar lippenstift.

beeld stelen wraak stelen wraak

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 76