Pas in het weekend, zei ze

Ik geloof in mijn situatie in reïncarnatie en wordt er vaak moe van als ik die beelden van mij uit vroegere tijden terugzie, vooral als ik de inhoud van een paar glazen whisky door mijn mond zijn gegaan, zoals nu ook weer toen ik zag, dat ik in 1870 twintig jaar was en met de trein uit Polen naar Amsterdam was gekomen, om een nieuwe toekomst op te bouwen en spoedig had ik onderdak gevonden in de buurt van de Dam bij mevrouw van Stoffelen, een gezette vrouw van ongeveer veertig jaar en ik mocht haar tante Stoffie noemen, gelukkig sprak ze een beetje Engels en konden wij elkaar begrijpen.

Natuurlijk moest ik kostgeld betalen en heb ik bij een bank mijn geringe vermogen kunnen ruilen voor Hollands geld en kon ik haar de eerste twee maanden betalen, maar het werd tijd werk te zoeken, liefst als kleermaker, want dat vak beoefende ik ook in Polen, maar daar kon ik niet rondkomen van de weinige klanten die een armoedig bestaan hadden en altijd in armoedige kleding rond liepen, de oplossing kwam snel, want ik vernam uit de krant, dat op de Nieuwendijk een winkel van Sinkel was gevestigd en een kleermaker werd gezocht, dus ik begaf mij daar naar toe en een winkel chef waarschuwde de eigenaar de heer Anton van Sinkel, die mij een half uur liet wachten.

Eindelijk werd ik op zijn kamer toegelaten en stelde ik mij voor als Kees Niesse uit Polen en naar Amsterdam was gekomen om een nieuwe toekomst op te bouwen, hij bekeek mij van top tot teen, maar ik zag er keurig uit in een zwart kostuum met stropdas op een wit overhemd en zwarte glimmende schoenen en ik zag aan zijn gezicht, dat hij dat waardeerde en ik mocht plaats nemen tegenover hem in een fauteuil en hij vroeg of ik diploma's kon tonen, gelukkig had ik die meegenomen en mijnheer bestudeerde ze en zei toen, goed jongeman, ik wil het met je proberen, maar pas als je binnen 24 uur een maatkostuum kan maken, hier heb je de gegevens, ga maar aan de gang en ik moest mee met een opgeroepen chef, die mij instrueerde.

Gelukkig had ik genoeg daglicht tot mijn beschikking en aan een grote houten tafel begon ik mijn werkzaamheden, maar in december begon het al vroeg donker te worden en moest ik het werk doen bij olielampen en kaarsen en zenuwachtig als ik was gelukte het mij binnen de gestelde tijd een kostuum te maken en laat in de avond kon ik pas naar mijn hospita, die al ongerust was geworden, maar wat was ze blij en tot mijn grote schrik begroette ze mij met een zoentje op mijn wang en een klap op mijn kont, dat had ik helemaal niet verwacht en ze vroeg ook nog of ik een kopje thee in haar huiskamer kwam drinken, wel romantisch bij het licht van kaarsen en ze zat zo glinsterend naar me te loeren, dat ik dacht, dat ze mij wilde versieren en ik had helemaal geen ervaring met vrouwen, maar gelukkig liet ze mij op tijd naar bed gaan, want de volgende morgen moest ik het kostuum tonen aan de directeur.

Toch wist ik uit ervaring mij niet geweldig voor te doen, beter is bescheiden te blijven, anders gaat het onherroepelijk fout met me, dus zo handelde ik toen ik het kostuum toonde aan de directeur en toen hij bedenkelijk keek, wilde ik om hulp roepen, ik dacht dat baantje als kleermaker bij de winkel van Sinkel gaat niet door, dus hield ik mijn bakkes, want één verkeerd woord van mij en de ellende is groot, want mensen die nadenken zijn verstandig, dacht ik en wat was mijn vreugde groot toen hij zei, dat hij de indruk had dat ik een goed mens was en gelukkig zou zijn deze baan te krijgen en dat was zo, hij stond op en kwam naar mij en gaf mij een hand en zei, dat ik onmiddellijk kon beginnen.

Een jonge deern begeleidde mij naar mijn werkvertrek en onderweg daar naar toe zei ze, kijk uit voor die directeur, het is een grote schoft, ik wilde dat niet horen, want kwaadspreken over een ander is niet goed, daar komt alleen maar ellende van, zo ontstaan ook de oorlogen, het meisje zag er mager uit en was kennelijk verdrietig en het leek mij, dat ze om hulp riep, maar ik zei tegen haar, dat slechte mensen het niet lang uithouden en zullen verdwijnen, dus blijf netjes en goed voor je medemens, dan zal je gelukkig zijn en deze woorden van mij deden haar glimlachen en ze gaf mij een hand.

Toen ik thuis kwam en de hospita vertelde, dat ik aangenomen was, begon ze mij te omhelzen en te zoenen en ze duwde haar grote borsten tegen me aan, maar ze stonk naar zure melk en ik kreeg een wegtrekker en dacht laat me los, heb ik dat, maar toch deed ik net of ik het geweldig vond, dat ze me aanhaalde en toen kreeg ik een heerlijke maaltijd met veel bier en daarna begon ze bij kaarslicht heel wulps te doen en ik begreep het meteen toen ze mij vertelde, dat ze een hele tijd als hoer had gewerkt in de Warmoesstraat, waar veel drankgelegenheden waren en mij nu verleidde met haar mee in bed te gaan, maar ik weigerde, want de volgende morgen moet ik heel vroeg beginnen bij mijn nieuwe baas, gelukkig begreep wulpse Stoffie het en ze zei, dan doen we het pas in het weekend en zo geschiedde het.