Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Een dag van tegenstrijdigheden

Van alles maakt een mens mee, van opstaan en met het foute been de grond raken alwaar een scherp voorwerp zich in mijn voet parkeert. Wauw, das niet tof sterker nog het doet verrekte zeer. Hinkend naar de badkamer alwaar blijkt dat er een oorbel in mijn voet zit. Nou hou ik wel van piercing, tenminste met mate dan, maar op die plaats is het een not done zone. Dat ding hoort in mijn oor en niet in mijn voet.

Dan gaat de bel, vriendin wil koffie, nou dat kan altijd maar ff geduld want ik heb een oorbel in mijn voet. Ze begint te lachen en zegt: altijd wat bijzonders, tja en dat klopt wel. Ze helpt me het ding uit mijn voet te peuren en ik zeg: zet jij de koffie even aan, dan pak ik snel een douche. Zo gezegd zo gedaan.

Gezellig koffiedrinken, met een cake- je, als dat ding bijna op is, blijkt dat we iets zitten te eten wat een poosje over de datum is: ach, dat zijn wij beiden ook, dus wie maalt erom. Mijn voet prikt heel vervelend maar inmiddels zitten mijn bellen in mijn oren, dus dat kan het niet zijn. Gaat wel over. Vriendin vertrekt na de koffie en ik kuier door mijn huis, wat ruimend wat pakkend wat bellend o ja ik moest ook bellen.

De noodzakelijke afspraken gemaakt en dan eventjes naar de post. Voorgevoel ? Vast wel, je bereikt een leeftijd dat het meer gewoonte dan uitzondering is dat er rouwkaarten in de bus liggen. Je krijgt ze liever niet maar ja, dat heb je niet voor het zeggen. Gompie, weer een bekende overleden, het kringetje wordt allengs kleiner en kleiner...de keren dat je elkaar ziet moet je dubbel genieten want voor je het weet is het de laatste keer. Gelukkig zag ik je nog, wetend dat je terminaal was, maar actief tot de laatste dag.

Gelukkig maar. Aan ieder leven komt een eind, ook al gelukkig maar want wat moet een mens met eeuwig leven? Niks toch? Een paar uur later, als de boodschappen in huis zijn, wordt er gebeld, er wordt een plant afgeleverd, ik ben niet jarig, maar krijg een plant. Zo lief. Zonder kaartje maar dan gaat de telefoon en ik zeg tegen de beller wat me net overkomt, die begint te lachen en zegt, leuke verrassing hè?

De koffie vriendin vond dat ik wel een plantje verdiende, OHHH hoe lief. En zo, stapte ik in een oorbel, met een gaatje in mijn hiel en eindig ik (met tussendoor een rouwkaart) met een allerliefste plant. Als dit geen dag is met tegenstrijdigheden dan weet ik niet wat wel. Het nieuws heb ik niet bekeken, dus daar maak ik me niet druk meer om.

Kijken wat het morgen wordt....

Schrijver: An Terlouw, 4 november 2015


Geplaatst in de categorie: actualiteit

3.0 met 2 stemmen 96



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)