Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen over psychologie

De vrolijke dorpsgek van Roden

Eppo Bonema was ooit directeur van een scholengemeenschap in Drachten, maar na zijn pensioen is het helemaal mis gegaan met hem. Hij maakte een reis naar China, waarna hij als een uitgeholde opiumgebruiker terug keerde, die niemand meer scheen te herkennen. Hij verhuisde naar de Lijsterbesstraat 5 in Roden, waar hij zijn herinneringen aan China in schilderkunst wilde omzetten. Hij plantte een bord voor zijn huis met de tekst 'Eppo Bonema, kunstschilder'. 's Zomers ging hij voor zijn huis zitten te schilderen om de voorbijgangers zijn kunsten te showen. Buurman Drewes Argusoog kwam wel eens over zijn schouders meekijken, maar hij kon niets wijs worden van al die verfstreken. 'Dat is een hele hoge, Chinese berg!', zei Eppo. Drewes knikte maar wat, want hij had al gauw door dat zijn buurman niet helemaal spoorde. 'Ook een biertje, buurman?', vroeg Eppo alsmaar, want er stond altijd een vol kratje Grolsch naast zijn schildersezel. 'Vakmanschap is meesterschap, buurman!', grapte Eppo. Een expositie bij hem thuis trok een handjevol toeristen en de eigenaar van Hotel Onder de Linden meende talent te ontdekken en Eppo verkocht drie doeken aan hem. Van de opbrengst kocht hij de duurste flessen champagne bij Cruwijn aan de Heerestraat. De rekening liep tegen de drie duizend euro en de verkoper was in zijn nopjes. 'Zal ik het thuis bezorgen?', vroeg hij. 'Nee joh, kijk dan, ik ben met mijn bakfiets!', antwoordde Eppo. Met rinkelende flessen fietste hij huiswaarts.

Een tijd lang was hij Ot en Sien specialist bij het standbeeld van Ot en Sien op de Brink. Dan vertelde hij de toeristen alle avonturen van Ot en Sien, die hij via plaatjes onderstreepte. Vaak kleedde hij zich als een boerenjongen en zong hij uit volle borst een zelfgemaakt liedje over Ot en Sien. Dat bracht hem op het idee om zanger te worden en dus kocht hij een piano en een gitaar, waarop hij maar wat improviseerde. Toen hij weer eens in zijn korte broek en met sandalen aan een flierefluitersdansje maakte en tientallen voorbijgangers vermaakte, zag zijn huisdokter Ouwe Boeringa hem. Ouwe stond die avond bij hem aan de deur om te vragen hoe het met hem ging. 'Het gaat prima met mij, kerel, ook een biertje?', zei Eppo opgewekt. 'Nou ja', zei Ouwe, 'ik zag je vandaag rare danspassen maken en liedjes over Ot en Sien zingen, dus ik vraag me wel af of je nog wel beseft, waar je mee bezig bent?'. 'Weg jij!', reageerde Eppo, 'bij deze neem ik een andere huisdokter!'. En dat deed hij al de volgende dag. Daarna werd hij een tijdje medewerker bij Speelgoedmuseum Kinderwereld, maar omdat hij steeds meer speelgoed ontvreemde en daarmee het museum naar zijn eigen huis wilde verplaatsen, werd hij na verplichte teruggave van de gestolen waar direct ontslagen. Door zijn reputatie als dorpsgek bleef het daarbij. Bij Snackbar De Smulpaap bestelde hij altijd een portie voor twee personen en vertelde hij, dat zijn vrouw Willeke de patat nergens anders lekkerder vond. Soms vertelde hij de meest intieme details over zijn Willeke, maar de patatboer wist ook wel dat hij maar wat raaskalde. Als er dan toevallig kinderen in de zaak stonden, dan was een gebiedend 'Eppo!' voldoende om hem als een bang hondje in elkaar te zien kruipen.

Op een dag ontdekte Eppo dat de beroemde dichteres M. Vasalis tot aan haar overlijden in het landhuis De Zulthe in Roden had gewoond. Hij ging haar oeuvre lezen en dat viel best mee, waarna hij een week in het pension in De Zulthe bivakkeerde om dichter bij Vasalis te komen. Daarna noemde hij zichzelf de troubadour van Roden en ging hij gedichten van Vasalis reciteren, eerst voor De Zulthe, maar daar werd hij al gauw weggestuurd, later in het oude centrum nabij de Catharinakerk. Vooral het gedicht 'Drank, de onberekenbare' sprak hem aan. 's Nachts schreef hij zijn eigen gedichten en daar zaten hele mooie tussen, dus besloot hij de eerste dorpsdichter van Roden te worden. Gek genoeg plaatste de gratis dorpskrant om de twee weken een gedicht van hem, wat hem reuzetrots maakte. Veel dorpsbewoners hadden zoveel diepgang niet achter hem verwacht. Hij ondertekende steevast met 'uw dorpsdichter Eppo Bonema'. De burgemeester las dat ook en zo is het gekomen, dat Eppo onlangs officieel tot eerste dorpsdichter van Roden is gebombardeerd. Een Groningse uitgeverij bundelde zijn mooiste gedichten en zijn eerste dichtbundel 'Ot, Sien en Eppo' is door de landelijke pers de hemel in geprezen. Ilja Leonard Pfeijffer noemt het een 'bull's eye en nu al een meesterwerk'. Ellen ten Damme belde hem, want ze wil graag liedjes van zijn poëzie maken. Hij vond het allemaal best.

Na een zoektocht van drie weken heeft de politie van Roden het lichaam van Eppo uit een ven in het Mensingebos gehaald. Hij was manisch-depressief en door alle loftuitingen over zijn dichtbundel zakte hij als een baksteen in het water naar zijn suïcidale ondergrond. Tijdens zijn begrafenis was een groot deel van de bewoners van Roden aanwezig, de burgemeester noemde de vrolijke kanten van Eppo en de dominee refereerde naar zijn 'niet van deze wereld zijn'. In de bomvolle kerk zong Ellen ten Damme enkele gedichten van Eppo. Overal in de kerkbanken barstten mensen in tranen uit.

Schrijver: Joanan Rutgers, 17 februari 2016


Geplaatst in de categorie: psychologie

3.5 met 8 stemmen 134



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)