Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen over adel

Vriendelijk blijven

Jammer dat de mensen niet meer zo vriendelijk zijn. Graag mag ik een gesprek beginnen met een vreemde, zoals in de supermarkt of op straat. Met een leuke opmerking lukt mij dat wel. Toch merk je gauw de negativiteit bij sommigen. Vooral als het over de politiek gaat en onze regering. Die komen er niet goed van af. Vanmorgen vroeg aan het ontbijt begon ik ermee om wat vriendelijker over te komen en zei ik tegen kenau Alie:
''Wat zie je er weer leuk uit vandaag.''

Ze zat nog ik haar pyjama en ze liet een keiharde knal uit haar bips en ze keek me aan of ik de schoft was. Verder is Alie een lieve vrouw, waar ik geen verhouding mee heb. Ze was mijn vroegere buurvrouw in de straat waar de woningen worden opgeknapt. Ze is toen met haar vriendin naar Den Haag gegaan en ze kregen al spoedig ruzie. Ze is weer teruggekomen naar Drenthe, maar er was geen woning voor haar, vandaar dat ze mij vroeg of ze bij mij mocht wonen. Ik vond dat wel fijn, want ik voelde mij erg eenzaam in het kleine huis bij de hei.

Zoals eerder vermeld wil ik vriendelijk zijn tegenover iedereen. Ik ben hulpbehoevend en loop met een rollator en heb last van benauwdheid. Toen ik nog alleen was kreeg ik hulp van de mantelzorg. Aanvankelijk een blanke jonge vrouw die meer bleef zitten dan wat te doen. Mijn eigen bed moest ik opmaken en dat gaat moeilijk met een rollator. Toen kreeg ik een donkere jonge vrouw en die was geweldig en heel vriendelijk. Ze hielp mij zelfs met scheren van mijn gezicht. Nu Alie bij me woont doet zij het, ze kookt prima en houdt de boel schoon.

Alie wilde geen televisie kijken vanuit haar principe dat ze zwaar christelijk is. Mijn tv was al oud en vertoonde storingen in het beeld, dus weg ermee. Nu is het avonds heerlijk rustig in de kamer, geen misdaad en geouwehoer meer. We luisteren nu naar opera op de platenspeler of lezen een boek. Mijn leven is zonder die ellende op de tv nu veel plezieriger geworden. Wat ik ook leuk vind is naar schilderijen kijken.

Laatst waren we op visite bij de barones. Ze had ons uitgenodigd om te vragen of ik bereid was als butler op te treden en of Alie de hapjes wilde verzorgen. Hooggeplaatsten uit Den Haag zouden komen, waaronder ook ministers. Natuurlijk waren we daartoe bereid en het loon zou goed zitten. In de grote zaal hingen mooie schilderijen, die van Camille Pissarro viel ons het meest op. Je ziet, dat een vrouw de was ophangt en tegen een zittend kind op het gras praat. Hij heeft het linnen zo geschilderd alsof het hangt te wapperen in de wind, heel knap.

Het feestje van de hoogopgeleiden viel ons erg tegen. Ze dronken veel. Om de haverklap moest ik de glazen tot de rand bijvullen. Vooral de vrouwen werden ordinair. Op een gegeven moment liet een freule haar blote kont zien aan een hooggeplaatste. Die keek verrukt en gaf er een hengst op en die freule riep, nog een keer Gerrit. Bij het gewone volk maak je dat niet mee, die blijven voor zover ik heb meegemaakt in ons dorp beschaafd. Wij bleven natuurlijk erg vriendelijk tegen die lui, want we hoopten op een fooi, maar we kregen niks van die zatlappen.

Schrijver: kees niesse, 18 februari 2016


Geplaatst in de categorie: adel

4.0 met 1 stemmen 136



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)