Paasontbijt

Tijdens een zonnige winterdag schaatste Remco Pieterse met zijn dochter door de polder. Met krachtige schaatsbewegingen kwam hij in zijn element. Plotseling bedacht hij of hij niet te snel ging voor zijn dochter van tien jaar die hem volgde.
Hij keek over zijn schouder en zag de stralende glimlach van zijn dochter die met haar hand zwaaide. Haar stralende glimlach veranderde in een angstig gezicht, met haar hand voor de mond.
Remco kwam met zijn schaats in een scheur van het ijs en viel op zijn rug. Met een harde klap kwam hij met zijn achterhoofd tegen het ijs.

Marieke schudde aan de schouder van haar vader. Hard en paniekerige zei ze: “Papa!”
Ze keek verdwaasd om haar heen of ze iemand zag. Ze keek naar haar vader hij had zijn ogen gesloten. Terwijl zij bleef schudden aan zijn schouder riep ze angstig: “Papa! Wakker worden, wordt nou wakker!”
Uit de verte hoorde Remco iemand roepen, alsof iemand achter een branddeur stond. Langzaam en zacht werd de stem duidelijk en vroeg: “wakker worden meneer Pieterse”.
Een zachte hand voelde hij op zijn schouder en een vriendelijke stem zei: “Goedemorgen meneer Pieterse het is acht uur in de ochtend en het gezamenlijk paasontbijt wordt klaargemaakt”.
“Verdomme!”, schreeuwde Remco. Mijn dochter is nog buiten op het ijs.
Saskia deed het gordijn voor de helft open zodat een deel van het zonlicht naar binnen scheen. Ze liep naar meneer Pieterse en kwam in zijn gezichtsveld staan.
Remco sloeg twee maal hard met zijn handen tegen het bedhek en vloekte hard: ”verdomme, rot meid.” Hij maakte met een vurige blik een vuist en sloeg in de richting naar Saskia. Terwijl hij bleef slaan in de richting van Saskia riep hij hard: “verdomme! Ik wil mijn dochter zien of het goed met haar gaat”.

De gebalde hand vouwde Saskia in haar beide handen en zei zacht: “Remco, het is nu ochtend. Je hebt waarschijnlijk niet leuk gedroomd. Ik weet dat je dochter na het ontbijt naar u komt”.
Het zonlicht wat door het raam scheen schitterde in de ogen van Saskia. In een ogenblik ontspande Remco zijn gezicht. De gebalde hand van Remco ontspande tussen de handen van Saskia, en met glinstering in zijn ogen riep hij: “Marieke!”
Zacht en rustig zei Saskia: “dat klopt Remco. Na het paasontbijt komt Marieke koffie met u drinken”. Saskia deed één stap naar voren en wreef zacht heen en weer met haar duim over zijn hand en zei: “ik ben Saskia en ik help u met wassen en aankleden. Aan de kledinghanger zie ik uw overhemd en stropdas die uw dochter Marieke gisteravond heeft klaar gehangen om tijdens het paasontbijt te dragen.”

dementie gezondheids gezondheidszorg Pasen

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.5 met 2 stemmen 169