Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Clara betrapt op de hooizolder

Vlak na de oorlog was ik vijftien en heb ik iets verschrikkelijks horen vertellen. Mijn ouders woonden in Drenthe in een eengezinshuis en verderop was een boerderij van boer Krelis, die soms langs kwam om een praatje te maken. Ons moeder schonk dan een lekker bakkie koffie met een zelf door haar gebakken koek erbij. Dat vond hij heerlijk.

Ik zat er ook bij en hoorde de boer vertellen, dat hij zijn zeventien jarige dochter Clara op de hooizolder had betrapt met Martijn, een praatjesmaker uit het dorp. Toen hij beneden in de stal liep hoorde hij kreunen. Krelis werd woedend, want die smeerlap lag natuurlijk met zijn dochter te vrijen. Hij is toen de trap opgelopen naar de zolder en zag zijn dochter wulps in het hooi liggen. Met het schuim op zijn mond greep hij dat jong bij zijn flikker en schreeuwde:
''Naar beneden jij, ik wil je hier niet meer zien, opgedonderd, vort.''

Martijn maakte dat hij wegkwam, want de boer was niet gemakkelijk. Vervolgens duwde hij zijn dochter de trap af en sleurde haar naar een kamertje onder de begane grond van de boerderij. Ze mocht haar hondje meenemen. Ze werd daar gewoon opgesloten. De knecht van de boer stopte haar door een zwaar luik eten, water en kaarsen toe om licht te maken.
De boer had kennelijk wroeging van zijn daad en wilde zijn dochter weer vrij laten, maar zijn vrouw wilde daar niets van weten, want ze was veel te bang, dat ze weer naar Martijn ging.
Mijn moeder was vreselijk tekeer gegaan en had gedreigd naar de politie te gaan, toen zij hoorde, dat Clara was opgesloten onder de grond.

Dat hielp niet en Clara bleef in haar kamer onder de begane grond. Ze had geluk met haar hondje, want die stond hoog op een kast en begon op een gegeven moment met zijn pootjes tussen de dunne latten aan het dak te krabben, totdat er een opening kwam die groot genoeg om het hondje naar buiten te duwen. Zelf begon Clara met haar blote handen de houten latten weg te trekken en begon ook te graven. Het gat werd zo groot, dat ze er zelf doorheen naar buiten kon kruipen. Het was nacht, dus niemand had haar gezien. Haar hondje stond haar op te wachten, zo intelligent was het. Samen liepen ze van de boerderij weg. Ze wilde haar ouders niet meer zien, ze haatte hen vreselijk. Al gauw kwam ze bij het huis van haar vrijer Martijn. Iedereen sliep, want het was al drie uur. Ze kreeg een idee. Ze zette een ladder tegen de muur onder het raam van de kamer waar Martijn sliep.

Ze klom voorzichtig de ladder op met het hondje onder haar arm. Ze tikte zachtjes tegen het raam. Even later werd voorzichtig het gordijn open geschoven. Ze zag het verbaasde gezicht van Martijn. Hij gebaarde haar weg te gaan, maar Clara bleef aandringen om binnen te komen en dreigde te gaan schreeuwen. Toen opende hij het raam en liet haar binnen. Het hondje blafte even. ''Stil'', riepen ze allebei. Clara omhelsde hem, maar hij deed dat niet van harte. Opeens hoorde zij van dichtbij iemand kuchen.
''Wat is dat Martijn?'', vroeg ze. Hij knipoogde naar haar, en zei:
''Dat zal vader wel zijn.''
Martijn keek op zijn horloge, en fluisterde:
''Lieverd je moet weer naar huis gaan, ik moet morgenochtend weer vroeg op. Als ze je weer opsluiten, bel ik de politie, die komen je dan bevrijden.''

''Ik wil bij je slapen Martijn, ik houd van je. Ik ga niet meer naar mijn ouders, ik haat ze.''
''Dat kan niet, je moet naar huis gaan.''
Weer hoorde ze iemand hoesten. Dat moest hier in de kamer zijn, dacht ze. Ook haar hondje reageerde op dat hoesten en begon te blaffen. Clara zag, dat het zweet bij Martijn op zijn voorhoofd kwam staan, en ze vroeg:
''Is hier iemand?'' en ze keek onder het bed. Tot haar grote schrik zag ze de haar bekende Greet, een boerendochter, helemaal naakt onder het bed liggen.

Met een doordringende blik van afkeuring keek ze naar Martijn, en zei:
''Wat moet dat betekenen, schurk. Je lag met haar te rommelen hé, wat ben je toch gemeen. Ik walg van je.''
Ze pakte haar hondje op en liep hevig huilend de gang op. De vader van Martijn hoorde dat lawaai en kwam zijn bed uit en trof Clara met het hondje hevig bedroefd aan. Vervolgens rende zijn vader, een weduwnaar, naar de kamer van zijn zoon en zag nog net op tijd, dat Greet de ladder afdaalde.
''Wat moet dat betekenen, Martijn?''

''Vader, Clara mocht van haar ouders niet meer met mij omgaan, daarom heb ik verkering aangeknoopt met haar. Die heb ik vannacht stiekem binnen gelaten. Ze wilde bij mij slapen. Toen het ongeveer drie uur was hoorde ik tikken tegen het raam. Ik zag toen, dat Clara de trap op was geklommen. Ze wilde naar binnen. Ik heb nog tegen haar gezegd, dat ze naar huis moest gaan, maar dat wilde ze niet. Toen heb ik gauw Greet onder het bed geduwd en het raam geopend. Clara kwam binnen, maar ze hoorde Greet hoesten. Ze keek toen onder het bed en zag haar. Clara werd natuurlijk woest, dat begrijp ik, want ze was mijn meisje. Ze vertelde, dat haar ouders haar hadden opgesloten. Ze is toen schreeuwend de gang opgelopen, vader. Ik mag met haar niet meer omgaan, zo is het gebeurd, papa.''

Zijn vader was een lieve man en begreep de situatie en kreeg medelijden met Clara. Na een paar jaar is zoon Martijn met Greet getrouwd en hebben ze het ouderlijk huis verlaten. De vader van Martijn is toen getrouwd met de twintig jaar jongere Clara en zijn gelukkig geworden. Hoe vond je het, Kees?''
''Best vervelend voor Clara, maar toch nog gelukkig geworden met de vader van Martijn. Wel een rare situatie, maar daar zit de wereld vol van.''

Schrijver: kees niesse, 19 april 2016


Geplaatst in de categorie: woede

3.5 met 4 stemmen 2.239



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Joanan Rutgers
Datum:
19 april 2016
Lekker vlot en beeldrijk verhaal. Kan zo verfilmd worden. Al vind ik het gekke feit dat Clara er met de vader van Martijn vandoor gaat niet echt overtuigend, maar omnia est possibilia.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)